automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۱۴۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
== غفران الهی == | == غفران الهی == | ||
بسیاری از اسماء الهی دلالت بر رحمت و غفران الهی دارد. نام‌هایی همچون | بسیاری از اسماء الهی دلالت بر رحمت و غفران الهی دارد. نام‌هایی همچون [[غفور]]، [[غفار]]، [[حلیم]]، [[رحیم]]، [[رحمان]]، [[تواب]]، [[ارحم الراحمین]] و... نشان از بخشش خداوند دارد. به طور مثال غفور ۹۱ بار در قرآن آمده و با صفاتى مانند: «رحيم»، «عفو»،«عزيز»، «شكور»، «ودود»و «حليم» همراه مى باشد. یا لفظ رحمان در قرآن ۵۷ بار و اسم رحيم ۹۵بار وارد شده و در تمام موارد به عنوان وصف خدا آمده‌اند.<ref>منشور جاويد، سبحانی جعفر، ج۲، ص۳۰۷</ref> | ||
بخشش گناهان بندگان از سنت‌ها و مفاهیم مهم دینی است. غفران و بخشش الهی بارها در قرآن آمده است و خداوند وعده داده است که گناهان بندگان توبه‌کننده‌اش را می‌پذیرد: {{قرآن|قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ|ترجمه=بگو: اى بندگان من كه بر زيان خويش اسراف كرده‌ايد، از رحمت خدا مأيوس مشويد. زيرا خدا همه گناهان را مى‌آمرزد. اوست آمرزنده و مهربان.|سوره=زمر|آیه=53}} مفسران درباره این آیه گفته‌اند كه از اميدبخشترين آيات قرآن مجيد نسبت به همه گنهكاران است. طبق روايتى [[امام على (ع)]] فرمود: در تمام قرآن آيهاى وسيعتر از اين آيه نيست.<ref>تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۱۹، ص: ۴۹۹</ref> | بخشش گناهان بندگان از سنت‌ها و مفاهیم مهم دینی است. غفران و بخشش الهی بارها در قرآن آمده است و خداوند وعده داده است که گناهان بندگان توبه‌کننده‌اش را می‌پذیرد: {{قرآن|قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ|ترجمه=بگو: اى بندگان من كه بر زيان خويش اسراف كرده‌ايد، از رحمت خدا مأيوس مشويد. زيرا خدا همه گناهان را مى‌آمرزد. اوست آمرزنده و مهربان.|سوره=زمر|آیه=53}} مفسران درباره این آیه گفته‌اند كه از اميدبخشترين آيات قرآن مجيد نسبت به همه گنهكاران است. طبق روايتى [[امام على (ع)]] فرمود: در تمام قرآن آيهاى وسيعتر از اين آيه نيست.<ref>تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۱۹، ص: ۴۹۹</ref> | ||
== استغفار و توبه == | == استغفار و توبه == | ||
[[استغفار]] و [[توبه]] گناهکار اولین شرط برای آمرزش اوست. واژه استغفار ۴۲بار در قرآن كريم به شكل‌هايی گوناگون آمده است كه در بيشتر موارد، به صيغه امر و از سوی خداوند خطاب به بندگان است.<ref>دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۸، ص۳۳۲۵</ref> استغفار یعنی طلب بخشش و غفران از خداوند و توبه یعنی پشیمانی از انجام گناه. توبه در لغت به معنای بازگشت یا بازگشت از معصیت است. توبه و واژگان | [[استغفار]] و [[توبه]] گناهکار اولین شرط برای آمرزش اوست. واژه استغفار ۴۲بار در قرآن كريم به شكل‌هايی گوناگون آمده است كه در بيشتر موارد، به صيغه امر و از سوی خداوند خطاب به بندگان است.<ref>دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۸، ص۳۳۲۵</ref> استغفار یعنی طلب بخشش و غفران از خداوند و توبه یعنی پشیمانی از انجام گناه. توبه در لغت به معنای بازگشت یا بازگشت از معصیت است. توبه و واژگان هم‌ریشه آن ۸۷ مرتبه در قرآن کریم به کار رفته‌اند. در بسیاری از آیات توبه و استغفار در کنار هم آمده است.<ref>دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۳۹۸۸</ref> | ||
در آیه ۸ سوره تحریم شرط آمرزش گناه را توبه خالصانه می‌داند: «تَوْبَةً نَصُوحًا» | در آیه ۸ سوره تحریم شرط آمرزش گناه را توبه خالصانه می‌داند: «تَوْبَةً نَصُوحًا». مفسران توبه نصوح را واجد چهار شرط می‌دانند: «پشيمانى قلبى، استغفار زبانى، ترك گناه، و تصميم بر ترك در آينده.»<ref>تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۲۴، ص: ۲۹۰</ref> | ||
بارها در قرآن ذکر شده است که در قدم اول آمرزش گناه، انسان باید توبه کند و از گناه خود پشیمان باشد:{{قرآن||ترجمه=مگر کسی که توبه کند و ایمان آورد، و عمل صالح انجام دهد، که خداوند گناهان این گروه را به حسنات تبدیل می‌کند.|سوره=فرقان|آیه=۷۰}} و در آیات زیادی استغفار و توبه به صورت امر آمده است و بندگان را سفارش به این کار | بارها در قرآن ذکر شده است که در قدم اول آمرزش گناه، انسان باید توبه کند و از گناه خود پشیمان باشد:{{قرآن||ترجمه=مگر کسی که توبه کند و ایمان آورد، و عمل صالح انجام دهد، که خداوند گناهان این گروه را به حسنات تبدیل می‌کند.|سوره=فرقان|آیه=۷۰}} و در آیات زیادی استغفار و توبه به صورت امر آمده است و بندگان را سفارش به این کار می‌کند تا گناهانشان بخشیده شود: در قرآن از زبان [[حضرت شعیب(ع)]] گفته می‌شود که از پرودگار خود آمرزش بخواهید (استغفار) و توبه کنید که پرودگار مهربان است.<ref>سوره هود آیه ۹۰</ref> هرجا که استغفار در قرآن با فعل امر گفته شده، با اوصاف [[غفار]]، [[غفور]]، [[رحیم]] و [[ودود]] آمده است. | ||
== عمل نیک == | == عمل نیک == | ||
یکی از عواملی که سیئات (گناهان) را از بین می‌برد، انجام حسنات (نیکی‌ها) است. حسنات در قرآن مصادیق زیادی دارد. و عبادات و نماز و انفاق را شامل | یکی از عواملی که سیئات (گناهان) را از بین می‌برد، انجام حسنات (نیکی‌ها) است. حسنات در قرآن مصادیق زیادی دارد. و عبادات و نماز و انفاق را شامل می‌شود و بر هر کار خیر و خوبی اطلاق دارد. برخی هم حلم و صبر را هم از مصادیق آن می‌دانند.<ref>ترجمه تفسير الميزان، طباطبایی، ج۱۶، ص: ۷۷ | ||
</ref> اعمال نیک، اعمال بد را از بین | </ref> اعمال نیک، اعمال بد را از بین می‌برد. كار نيك كه از انگيزه الهى سر چشمه گرفته، آثار گناه را از بنده می‌شويد و تيرگی‌ها را به روشنايى مبدل می‌سازد.<ref>تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۲۴، ص: ۲۶۷</ref> قرآن بارها یادآور شده است که بدی‌ها را با خوبی دفع کنید.<ref>سوره هود آیه ۱۱۴، سوره قصص آیه ۵۴</ref>:{{قرآن||ترجمه=و بدی را به نیکی دفع کنند.|سوره=رعد|آیه=۲۲}} | ||
== تقوا و عبادت == | == تقوا و عبادت == | ||