آقا بزرگ تهرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

آقا بزرگ در تهران متولد شد و در نجف تحصیلات حوزوی را تا اجتهاد ادامه داد و پس از آن برای تألیف الذریعه به سامرا رفت. او برای نوشتن دو اثر مشهور خود، به سفرهای زیادی پرداخت و به کتابخانه های بسیاری از کشورها دیدن کرد.

ملا محمدکاظم خراسانی و محمدکاظم طباطبایی یزدی از اساتید آقا بزرگ در نجف بودند. آقا بزرگ با تألیف الذریعه و طبقات اعلام شیعه، جایگاهی بی نظیر در کتابشناسی و رجال شناسی پیدا کرد که مورد تحسین و تکریم زیادی در میان اهل علم قرار گرفت.

آقابزرگ تهرانی را با عناوین علامه کبیر، مؤلف مجاهد و متتبع کم‌مانند توصیف کرده‌اند. محمدرضا حکیمی در کتابی که درباره آقا بزرگ تهرانی نوشته است درباره او گفته است: «شیخ در اخلاق اسلامی و تقوای نفس و طهارت ضمیر از نمونه‌های اندک‌یابی بود که احوالات آنان، اصحاب ائمه طاهرین و علمای بزرگ شیعه را به یاد می‌آورد». جلال آل‌ احمد نویسنده، پس از انتشار جلد پنجم الذریعه مقاله‌ای در معرفی آن منتشر کرد که ضمن آن این‌گونه نوشت: «به‌راستی باید گفت کمتر محقق و کتابدار یا مطالعه‌کننده‌ای در تاریخ ایران بعد از اسلام می‌تواند خود را از این مجموعه گرانبها بی‌نیاز بداند.»<ref>«[https://mobahesat.ir/4741 شیخ آقا بزرگ تهرانی و دایرة المعارفی به نام الذریعه]»، سایت مباحثات، تاریخ درج مطلب: ۱۶ مهر ۱۳۹۳، تاریخ بازدید ۲۶ شهریور ۱۴۰۲ش.</ref>

مهدی محقق، ادیب و فیلسوف، از شیخ آقابزرگ تهرانی به عنوان یکی از چهره‌های بزرگ فرهنگ ایران یاد کرده است. محقق گفته است: «همیشه سعی شده است که پایگاه علمی شیعهٔ امامیه کم‌رنگ نشان داده شود؛ اما مرحوم آقابزرگ تهرانی در آثار خود کوشش کرده است که دانشمندان شیعی را معرفی کند.»<ref>«[https://www.isna.ir/news/8707-04213/%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D9%85-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-%D8%A2%D9%82%D8%A7%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86%D9%8A-%D8%B9%D9%86%D9%88%D8%A7%D9%86-%D8%B4%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B0%D8%B1%D9%8A%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D9%8A-%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%86%D9%8A%D9%81 در مراسم بزرگداشت آقابزرگ تهرانی عنوان شد: «الذریعة الی تصانیف الشیعه» عشق‌نامه و رنج‌نامه است]»، ایسنا، تاریخ درج مطلب: ۸ مهر ۱۳۸۷ش، تارخ بازدید: ۲۹ شهریور ۱۴۰۲ش.</ref>

رضا استادی درباره آقابزرگ گفته است: «ایشان به جهانیان ثابت کرد که شیعه ۵۵ هزار کتاب و رساله دارد. او با تلاش و زحمت و مسافرت‌های فراوان به این نتیجه رسیده و کار را با اخلاص فراوان به سرانجام رسانیده است.»<ref>استادی، رضا، «[https://www.cgie.org.ir/fa/news/266558/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%C2%C2%AB%C3%98%C2%A7%C3%99%C2%84%C3%98%C2%B0%C3%98%C2%B1%C3%9B%C2%8C%C3%98%C2%B9%C3%99%C2%87-%C3%98%C2%A7%C3%99%C2%84%C3%9B%C2%8C-%C3%98%C2%AA%C3%98%C2%B5%C3%98%C2%A7%C3%99%C2%86%C3%9B%C2%8C%C3%99%C2%81-%C3%98%C2%A7%C3%99%C2%84%C3%98%C2%B4%C3%9B%C2%8C%C3%98%C2%B9%C3%99%C2%87%C2%C2%BB-%C3%98%C2%A2%C3%99%C2%82%C3%98%C2%A7-%C3%98%C2%A8%C3%98%C2%B2%C3%98%C2%B1%C3%9A%C2%AF-%C3%98%C2%A8%C3%98%C2%A7%C3%9B%C2%8C%C3%98%C2%AF-%C3%98%C2%A8%C3%99%C2%87-%C3%98%C2%B9%C3%99%C2%86%C3%99%C2%88%C3%98%C2%A7%C3%99%C2%86-%C3%9A%C2%A9%C3%98%C2%AA%C3%98%C2%A7%C3%98%C2%A8-%C3%99%C2%82%C3%98%C2%B1%C3%99%C2%86-%C3%98%C2%A7%C3%99%C2%86%C3%98%C2%AA%C3%98%C2%AE%C3%98%C2%A7%C3%98%C2%A8-%C3%99%C2%85%C3%9B%C2%8C%C3%A2%C2%80%C2%8C%C3%98%C2%B4%C3%98%C2%AF کتاب الذریعه الی تصانیف الشیعه آقا بزرگ باید به عنوان کتاب قرن انتخاب می‌شد]»، سایت مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۲ اسفند ۱۴۰۰ش، تاریخ بازدید: ۲۷ شهریور ۱۴۰۲ش.</ref>

گفته شده مهمترین و ارزشمندترین تألیف شیخ آقابزرگ، الذریعة الی تصانیف الشیعة است. در این کتاب، خواننده با بیش از ۵۰ هزار کتاب شیعی که در طول قرون متمادی به زبانهای عربی، فارسی، ترکی، اردو و گجراتی، تألیف یافته است، آشنا می‌شود.<ref>انصاری قمی، ناصر الدین، اختران فقاهت بررسی زندگی علمی و سیاسی گروهی از علمای سده اخیر، قم، دلیل ما، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۲۴۶.</ref>

در کتاب ریحانه الادب آمده است: «احاطه بر مصنّفات شيعه با اين همه تشتّت و تفرق آنها كه در تمامى اقطار عالم در خانه‌ها و كتابخانه‌هاى عمومى و خصوصى، ملى و دولتى در هر شهر و قريه و قصبه منتشر ميباشد از محالات عاديه بشمار است لكن اين علامه وقت در اثر قوّت ديانت و خدمت بر اسلاميت با اهتمام تمام و عزم راسخ فتورناپذير در انجام اين مرام مقدس دامن همّت بر كمر زده و تا آنجا كه مقدور و ميسّر است با بكار بردن مساعى جميله مقتضيه از مسافرتها و استعلام از كتابخانه‌ها و مراجعه به فهرست‌هاى آنها و مكاتبات و مراسلات متواليه به بلاد بعيده و ديگر زحمات لازمه، انجام اين خدمت سراپا سعادت را كه با مختصر انديشه كمّ و كيف آنها در نظر جلوه‌گر مى‌گردد متحمل و طبقات اهل علم را رهين منّت آن همه زحمات فوق التصور خود فرموده است‌.»<ref>مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، تهران، خیام، ۱۳۶۹ش، ج۱، ص۵۳. </ref>

شفیعی کدکنی درباره این کتاب گفته است: «الذریعه او جایگاهی دارد در حد کارهای بزرگ [[کارل بروکلمان]] <small>(خاورشناس بزرگ آلمانی) </small>و [[فؤاد سزگین]] <small>(مستشرق اهل ترکیه) </small>که کوشیده‌اند موجودی زبان عربی را به شیوه‌ای جهانی و علمی به زبان آلمانی، معرفی کنند. کتاب‌شناسی فرهنگ ایران، هیچ‌گاه، از آثار علامه تهرانی بی‌نیاز نخواهد بود.»<ref>شفیعی کدکنی، محمدرضا، «یکی از چند چهره ممتاز فرهنگ ملی ما»، مجله بخارا، شماره ۱۳۸، ۱۳۹۹ش، به نقل از «[https://bukharamag.com/1399.04.25559.html انتشار بخارا تابستانی]» سایت مجله بخارا، تاریخ درج مطلب:۳۱ تیر ۱۳۹۹ش، تاریخ بازدید: ۲۶ شهریور ۱۴۰۲ش.</ref>