آداب دعا: تفاوت میان نسخه‌ها

دعا كردن با حالت خضوع و تذلّل، توأم با رقّت قلب و اشك چشم. به زبان آوردن حاجت. تكرار كردن دعا و پا فشارى نمودن بر خواسته. اخلاص در دعا و توجه به ذات حق تعالى با همه وجود و روى گردانى از غير او. توسل جستن به محمّد و آل محمّد صلّى اللّه‌ عليه و آله و درود فرستادن بر ايشان در آغاز، ميان و پايان دعا. ستايش و ثنا گفتن خداوند متعال و اعتراف به تقصيرات خود در مقام بندگى و استغفار از آنها قبل از دعا. تحصيل معرفت صحيح به خداوند متعال. قصد تقرب داشتن از دعا؛ زيرا دعا عبادت، بلكه برترين عبادات است. حسن ظن داشتن به اجابت از جانب خداوند. دعا كردن با آرامش قلب و سكون اعضا و جوارح و پرهيز از شتابزدگى و نداشتن دغدغه‌اى جز دعا در محضر پروردگار. بلند نكردن صدا هنگام دعا و در خلوت دعا كردن. انصاف داشتن در دعا؛ به معناى خواستن آنچه كه بر حسب شأن او برايش روا است.<ref>موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي، فرهنگ فقه فارسي، ج۳، ص۶۲۱.</ref>