آخرین امام: تفاوت میان نسخه‌ها

با توجه به اینکه امامت جایگاه خلیفة اللهی و جانشینی پیامبر (ص) است، امام باید در بالاترین حد از علم و معنویت قرار داشته باشد. تشخیص چنین شخصی برای مردم ناممکن است ازاین‌رو خداوند متعال خود معرفی آنان را برای بندگانش به عهده گرفته است. بنابراین اینکه امام باید دارای اوصاف و خصوصیات و ویژگی‌های فوق‌العاده باشد که دیگران فاقد آن هستند، این اوصاف و شایستگی را خداوند متعال بر اساس [[علم ازلی]] خود به همه امور می‌داند و لذا بر اساس حکمت و مصلحت ربوبی که برخاسته از علم ازلی او به امور است امامت را به بعضی از افراد واگذار فرموده است و این که به کسانی دیگر واگذار نکرده، قطعاً شایستگی و ظرفیت آن مقام را نداشته‌اند و اینکه عده [[انبیاء]] و اوصیاء خصوصاً [[امامان(ع)]] مشخص و محدود اند، قطعاً به خاطر محدودیت افراد شایسته و صالح که بتوانند به این مقامات برسند می‌باشد و در واقع این که رسول خدا در جاهای متعدد و در زمان‌های مختلف می‌فرمود: «... امامان بعد از من دوازده نفراند که نه نفر آن‌ها از فرزندان حسین‌اند که خداوند علم و فهم مرا به آن‌ها عطا فرموده، پس وای بر کسانی که با آن‌ها بغض و عداوت بورزند.»<ref>منتخب الاثر، آیت الله صافی گلپایگانی، ص۷۲، حدیث ۱۸.</ref> به این معنا است که افراد شایسته برای امامت که خداوند آن‌ها را بر اساس لیاقت و شایستگی برای رهبری مردم بعد از من انتخاب کرده است دوازده نفر هستند، زیرا ممکن است افراد بسیاری پیدا شوند که ادعای امامت کنند یا عده‌ای آن‌ها را امام بپندارند یا شبهه کنند که چرا امام نشدند یا امامت چرا محدود به عده خاصی شده‌اند، که در حقیقت شایستگی برای این مقام را نداشته و ندارند و لذا نمی‌توانند امام باشند.