«اگر همه مردم خردمند بودند دنیا ویران می‌شد»: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: واگردانی دستی
 
(۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
حدیثی را از امام حسن عسکری (ع) خواندم به این مضمون که اگر همه مردم خرد می‌ورزیدند دنیا ویران می‌شد. این را تفسیر و توضیح نمایید.
حدیثی را از امام حسن عسکری(ع) خواندم به این مضمون که اگر همه مردم خرد می‌ورزیدند دنیا ویران می‌شد. این را تفسیر و توضیح نمایید.
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}روایتی که می‌گوید اگر همه مردم خردمند بودند دنیا ویران می‌شد، دلالت بر این موضوع دارد که عقل، آخرت را ترجیح می‌دهد و اگر انسان‌ها می‌فهمیدند این دنیا فانی است و قرار است به دنیای ابدی کوچ کنند، رغبت و انگیزه برای آبادانی این دنیا نداشتند. این روایت اولین بار در کتاب [[عده الداعی]] ذکر شده است و راویان آن مشخص نیست و از [[امام حسن عسکری(ع)]] نقل شده است.  
{{پاسخ}}روایتی از [[امام حسن عسکری(ع)]] نقل شده که اگر همه مردم خردمند بودند دنیا ویران می‌شد: {{عربی|لَو عَقَلَ أهلُ الدنيا خَرِبَتْ|ترجمه=اگر اهل دنيا عقل خود را به كار مى بستند، دنيا ويران مى شد.<ref>ابن‌فهد حلی، عدة الداعي و نجاح الساعي، قم، دارالکتاب الاسلامی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۳۶.</ref>}}


== متن حدیث ==
این روایت در کتابی متعلق به قرن پنجم نقل شده است.<ref>حلوانی، حسين بن محمد، نزهة الناظر و تنبيه الخاطر، محقق و مصحح: مدرسة الإمام المهدي‏، قم، مدرسة الإمام المهدي‏، ۱۴۰۸ق، ص۱۴۵.</ref> [[ابن فهد حلی|ابن‌فهد حلی]] (۷۵۷-۸۴۱ق) از عالمان شیعه این روایت را نقل کرده و معتقد است عقل سالم اعتنایی به این دنیا ندارد.<ref name=":0">ابن‌فهد حلی، عدة الداعي و نجاح الساعي، قم، دارالکتاب الاسلامی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۳۷.</ref> [[علامه مجلسی]] در [[بحارالانوار]] به این روایت اشاره کرده  اما غیر از توضیح ابن‌فهد حلی<ref>علامه مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار، بیروت، دارالاحیاء التراث، ۱۴۰۳ق، ج۹۰، ص۳۷۲.</ref>، توضیح دیگری ارائه ننموده است.<ref>علامه مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار، بیروت، دارالاحیاء التراث، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۹۵؛ ج۷۵، ص۳۷۷.</ref>  
{{عربی بزرگ|لَو عَقَلَ أهلُ الدنيا خَرِبَتْ|ترجمه=اگر اهل دنيا عقل خود را به كار مى‌بستند، دنيا ويران مى‌شد. <ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ابن فهد حلی، ج۱، ص۱۳۶، دارالکتاب الاسلامی، قم، بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۷۵، ص۳۷۸، </ref>}}


== تفسیر حدیث ==
آقاجمال خوانساری در شرح بر غرر الحکم این روایت را چنین تشریح می‌کند که «اگر همه عاقل كامل بودند، كسى از ايشان مشغول كار دنيا نمی‌‏شد و نظام آن بر هم می‌‏خورد و خراب می‌‏شد».<ref>آقا جمال خوانساری، محمد بن حسين‏، شرح آقا جمال خوانسارى بر غرر الحكم و درر الكلم، تهران، دانشگاه تهران‏، ۱۳۶۶ش، ج۵، ص۱۱۱.</ref>
اولین بار این روایت در کتاب عده الداعی [[ابن فهد حلی]] (۷۵۷-۸۴۱ق) و پس از آن در بحارالانوار علامه مجلسی ذکر شده است و راویان آن مشخص نیست.
 
[[ابن فهد حلّی]] که این روایت را نقل کرده است اعتقاد دارد این روایت انسان را به زهد تشویق می کند. و عقل سالم به این دنیا بی اعتنا است.<ref>آيين بندگى و نيايش (ترجمه عدة الداعى)،  ابن فهد حلی؛ مترجم حسين غفاري ساروي، ج۱، ص۲۳۳</ref>
 
مرحوم مجلسی (ره) در چند جای بحار این روایت را آورده است، ولی توضیح خاصی ارائه ننموده است. اما به مناسبت بحث مشهور «دنیا و آخرت و رفتار در قبال آن» در [[مرآت‌العقول]] تفصیلی آورده که به جنبه اثباتی (و سفارش‌ها و دستورات دین درباره دنیا) نظر دارد. نتیجه کلام [[علامه مجلسی]] چنین است: همانا، نجات یابنده از این گروه‌ها (که درباره دنیا به افراط و تفریط رفتار می‌کنند) یک فرقه‌اند و آن پیروان رسول الله (ص) و اصحاب، درباره دنیایند که دنیا را به طور کلی ترک نمی‌کنند و شهوات خود را سرکوب نمی‌نمایند، بهره‌شان از دنیا به قدر توشه است و شهواتی را که از پیروی شرع و عقل بازمی‌دارد، سرکوب می‌کنند… و از عدل (در این مسئله) پیروی می‌کنند.<ref>مجلسی، محمد باقر، مرآت العقول (به نقل از لوح فشرده معجم فقهی آیت الله گلپایگانی).</ref>


{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۳۵: خط ۲۸:
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | بازبینی =شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =ج
  | اولویت =ج
  | کیفیت =ج
  | کیفیت =ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
۲٬۱۵۱

ویرایش