automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۵٬۸۱۶
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
خداوند در قرآن از دوست داشتن بعضی افراد صحبت میکند که اوصاف حمیدهای دارند. از آن جمله محسنین (نیکوکاران) هستند که پنج بار در قرآن آمده است که خداوند محسنین را دوست دارد. و نیز | خداوند در قرآن از دوست داشتن بعضی افراد صحبت میکند که اوصاف حمیدهای دارند. از آن جمله محسنین (نیکوکاران) هستند که پنج بار در قرآن آمده است که خداوند محسنین را دوست دارد. و نیز متقین (پرهیزکاران) هستند که خداوند از محبت خود درباره این گروه صحبت میکند. و صابران، پاکان، توبهکنندگان، دادگران و... از کسانی هستند که خداوند در قرآن فرموده است آنان را دوست دارد. | ||
== محسنین (نیکوکاران) == | == محسنین (نیکوکاران) == | ||
در پنج آیه قرآن سخن از دوست داشتن نیکوکاران آمده است: (آیه ۱۹۵ سوره بقره، آیات ۱۳۴ و ۱۴۸ سوره آل عمران، آیات ۱۳ و ۹۳ مائده){{قرآن|وَأَحْسِنُوا ۛ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ|ترجمه=و نيكى كنيد كه خدا نيكوكاران را دوست مىدارد.|سوره=بقره|آیه=۱۹۵}} | در پنج آیه قرآن سخن از دوست داشتن نیکوکاران آمده است: (آیه ۱۹۵ سوره بقره، آیات ۱۳۴ و ۱۴۸ سوره آل عمران، آیات ۱۳ و ۹۳ مائده){{قرآن|وَأَحْسِنُوا ۛ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ|ترجمه=و نيكى كنيد كه خدا نيكوكاران را دوست مىدارد.|سوره=بقره|آیه=۱۹۵}} | ||
واژه محسنين در قرآن ۳۲بار تكرار شده است.<ref>مشكات هدايت، مكارم شيرازى، ناصر، ج۱، ص۲۲۰</ref> علامه طباطبایی | واژه محسنين در قرآن ۳۲بار تكرار شده است.<ref>مشكات هدايت، مكارم شيرازى، ناصر، ج۱، ص۲۲۰</ref> علامه طباطبایی درباره احسان میگوید: «احسان عبارت است از انجام دادن هر عملى به وجه حسن و بدون عیب، هم از جهت استقامت و ثبات، و هم از جهت اینکه جز براى خدا نبوده باشد.»<ref>ترجمه تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج۴، ص۲۹</ref> انفاقکنندگان، زکاتدهندگان، اهل گذشت، صابران، پرهیزکاران، مجاهدان در راه خدا، برپاکنندگان نماز، کسانی که خشم خود را فرو میبرند، و همه کسانی که خیر و خوبیشان به دیگران میرسد، از مصادیق محسنین هستند. و نیز قرآن برخی پیامبران از جمله حضرت نوح(ع)، حضرت ابراهیم(ع)، حضرت یوسف(ع)، حضرت موسی(ع) و... را از محسنین مینامد.<ref>اوصاف و ویژگیهای نیکان، برگرفته از کتاب سیمای نیکان نوشته استاد حسین انصاریان، https://www.erfan.ir/farsi/89226.html</ref> | ||
آثارى كه در قرآن براى محبت خداوند به محسنين ذكر شده، در دو بخش آثار دنيوى و آثار اخروى قرار مى گيرند. از نظر قرآن، برخى از آثار دنيوى محبت خداوند به نيكوكاران عبارتند از: هدايت، دريافت پاداش زودهنگام در دنيا، يارى خداوند، | آثارى كه در قرآن براى محبت خداوند به محسنين ذكر شده، در دو بخش آثار دنيوى و آثار اخروى قرار مى گيرند. از نظر قرآن، برخى از آثار دنيوى محبت خداوند به نيكوكاران عبارتند از: هدايت، دريافت پاداش زودهنگام در دنيا، يارى خداوند، بهرهمندى از رحمت الهى، برخوردارى از جايگاه والا، شايستگى دريافت تحيّت الهى، پذيرفته شدن عمل، و مصونيت از سرزنش و عقاب. از جمله آثار اخروى محبت خداوند به محسنين نيز مىتوان به «نعمت هاى بهشتى» و «پاداش افزونتر» اشاره كرد.<ref>آثار محبت خداوند به محسنين در قرآن، ابوذر تشكّرى صالح، نشریه معرفت، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، شماره ۱۸۰.</ref> | ||
== توبهکنندگان و پاکان == | == توبهکنندگان و پاکان == | ||
در آیه ۲۲۲ سوره بقره آمده است خداوند | در آیه ۲۲۲ [[سوره بقره]] آمده است خداوند توبهکنندگان و پاکان را دوست دارد. توبه به معناى برگشتن به سوى خداى سبحان است و تطهر به معناى پذیرفتن و شروع به طهارت است.<ref>ترجمه تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج۲، ص۳۱۷</ref> | ||
[[پرونده:إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ.jpg|بندانگشتی|إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ|400x400px]] | [[پرونده:إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ.jpg|بندانگشتی|إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ|400x400px]] | ||
کلمه (توابین) صیغه مبالغه و به معنای کسی است که بسیار توبه میکند، (کثرت هم از جهت نوع توبه و هم از جهت عدد) پس خداوند هر نوع توبهای را دوست میدارد، چه این که با استغفار باشد و چه این که با امتثال همه اوامر و نواهی او باشد.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه المیزان، ج۲، ص۳۱۸.</ref> | کلمه (توابین) صیغه مبالغه و به معنای کسی است که بسیار توبه میکند، (کثرت هم از جهت نوع توبه و هم از جهت عدد) پس خداوند هر نوع توبهای را دوست میدارد، چه این که با استغفار باشد و چه این که با امتثال همه اوامر و نواهی او باشد.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه المیزان، ج۲، ص۳۱۸.</ref> |