آیه صلح
این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
آیه صلح کدام آیه است و تفسیر آن چیست؟
آیه صلح (آیه ۶۱ سوره انفال) خطاب به پیامبر(ص) و مسلمانان میگوید اگر دشمن و کفار تمایل به صلح نشان دادند شما هم به صلح گرایش پیدا کنید.
مشخصات آیه | |
---|---|
واقع در سوره | انفال |
شماره آیه | ۶۱ |
جزء | ۱۰ |
اطلاعات محتوایی | |
مکان نزول | مدینه |
موضوع | صلح با کفار |
آیات مرتبط | آیه ۹۰ سوره نساء |
شناخت آیه
آیه ۶۱ سوره انفال در بیان این موضوع است که اگر کافران و کسانی که با مسلمانان جنگ دارند، به صلح گرایش پیدا کردند، مسلمانان نیز باید به صلح درآیند و به خدا توکل کنند.[۱]
مفسران در توضیح این آیه گفتهاند از آنجا که به هنگام امضای پیمان صلح غالباً افراد گرفتار تردید میشوند در قرآن به پیامبر(ص) دستور داده شده در قبول پیشنهاد صلح تردیدی به خود راه ندهند و چنانچه شرائط آن عاقلانه و عادلانه باشد آن را بپذیرد و بر خدا توکل کند.[۲]
اگر دشمن به صلح و روش مسالمتآمیز رغبت کرد تو نیز به آن متمایل شو و به خدا توکل کن و مترس از اینکه مبادا اموری پشت پرده باشد و تو را غافلگیر کند و تو به خاطر نداشتن آمادگی نتوانی مقاومت کنی، چون خدای تعالی شنوا و دانا است. و هیچ امری او را غافلگیر نکرده و هیچ نقشهای او را عاجز نمیسازد، بلکه او تو را یاری نموده و کفایت میکند.[۳]
حضرت علی (ع) به مالک اشتر مینویسد.[۴] صلح پیشنهادی دشمن را رد مکن، ولی پس از صلح هوشیار باش و از نیرنگ دشمن برحذر باش، چون گاهی نزدیکی دشمن، برای غافلگیر کردن است![۵]
اسلام، جنگطلب نیست. از موضع قدرت، سوء استفاده نکنید. در پذیرش صلح، هم احتمال خطر و توطئه است، هم زخم زبان برخی دوستان، ولی باید بر خدا توکّل کرد.[۶]
متن و ترجمه آیه
﴿ | وَإِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ
و اگر به صلح گراییدند، تو [نیز] بدان گرای و بر خدا توکل نما که او شنوای داناست. انفال:۶۱ |
﴾ |
صلح با کفار
این آیه در رابطه با آیه ۱۹۰ از سوره بقره و آیه ۹۰ از سوره نساء میرساند که اسلام جنگ را و لو با کفار یک مسئله ابتدایی نمیداند و حتی المقدور سعی دارد که جنگ واقع نشود، ظهور این آیه در آنست که: کفّار و مشرکان اگر پیشنهاد صلح و سازش کنند و در دین خود بمانند و پیمان عدم تعرض ببندند، لازم است آن را قبول کرد.[۷]
گویند: این آیه با آیه فَاقْتُلُوا الْمُشْرِکِینَ حَیْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ توبه/ ۵ منسوخ است، این درست نیست، آیه توبه درباره کفاری است که به فکر مسالمت نیستند که درباره آنها آمده: أَ لا تُقاتِلُونَ قَوْماً نَکَثُوا أَیْمانَهُمْ … و اینکه گفتهاند که با آیه قاتِلُوا الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ لا بِالْیَوْمِ الْآخِرِ … توبه/ ۲۹ نسخ شده است قابل قبول نیست بلکه آیه اعراف حاکم بر آنست.[۸] این آیه منسوخ نیست.[۹]
منابع
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۳۰.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۳۰.
- ↑ المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق، ج9، ص: 117
- ↑ (1). نهجالبلاغه، نامه 53.
- ↑ قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، ۱۳۸۸ش، ج3، ص: 348.
- ↑ قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، ۱۳۸۸ش، ج3، ص: 348.
- ↑ تفسیر احسن الحدیث، ج4، ص: ۱۵۹ و ۱۶۰.
- ↑ قرشی بنابی، علیاکبر، تفسیر احسن الحدیث، تهران، بنیاد بعثت، ۱۳۷۵ش، ج4، ص: ۱۶۰.
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، ۱۳۷۲ش، ج4، ص: 853