امام زمان(ع) در عقاید اهل‌سنت

نسخهٔ تاریخ ‏۱ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۵۸ توسط Rezvani (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
سؤال

آیا سنی‌ها امام زمان (عج) را قبول دارند، آن‌ها چه کسی را منجی اسلام می‌دانند؟


جامع‌ترین پاسخ به این پرسش را می‌توان نظر ابن ابی الحدید معتزلی ذکر کرد. آنجا که می‌نویسد: «میان همه مسلمین اتفاق قطعی است که عمر دنیا و احکام و تکالیف پایان نمی‌پذیرد، مگر پس از ظهور مهدی(عج)».[۱]

پس در این که تمامی فرق اسلامی اعمّ از سنّی و شیعه و نیز کلیّه فرق منشعب از اینها به امام زمان(عج) و ظهور آن حضرت در آخر الزمان معتقدند شکّی نیست. اما در تطبیق این مطلب با مصداق خارجی آن و این که آیا آن حضرت امروزه در قید حیات هستند یا در آخر الزمان متولد خواهند شد بین فرق اسلامی اختلاف است؛ و این اختلاف در فرق اهل سنت چشم گیر است که می‌توان این اختلافات را در دو مورد کلی بیان کرد؛ ۱ـ برخی از علماء اهل سنت همچون شیعه بر این باورند که حضرت مهدی(عج) متولد شده و در حال حاضر در قید حیات بوده و در آخر الزمان ظهور خواهد کرد و از این گروه می‌توان به حافظ سلیمان بن ابراهیم قندوزی حنفی (۱۲۲۰–۱۲۹۴ق) و شیخ مؤمن بن حسن بن مؤمن شبلنجی شافعی و سبط ابن جوزی (۶۵۴ق) و گنجی شافعی (۶۵۸ق) و دیگران اشاره کرد.

قندوزی حنفی در «ینابیع الموده»، به تفصیل در رابطه با پدر و مادر و نحوه تولد آن حضرت به روایت حکیمه خاتون دختر امام جواد(ع) پرداخته است.[۲]

و شبلنجی در «نور الابصار»[۳] و ابن جوزی در «تذکره الخواص»[۴] و گنجی شافعی در «البیان» به مطالبی از این قبیل اشاره کرده‌اند.[۵]

۲ـ برخی دیگر از علماء اهل سنت بر این عقیده‌اند که حضرت مهدی(عج) در آخر الزمان متولد شده و سپس ظهور خواهد کرد.

اکثر علماء اهل سنت در زمره این گروه دوم هستند، هر چند که در روایات خود به تناوب آورده‌اند که آن حضرت از فرزندان پیامبر(ص) و علی بن ابیطالب(ع) و حضرت زهرا(س) و سپس از فرزندان امام حسین(ع) و نیز از فرزندان امام رضا(ع) و همچنین از فرزندان امام حسن عسکری(ع) می‌باشد.[۶] ولی در نهایت می‌گویند آن حضرت هنوز متولد نشده است.



معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر

۱ـ امامان اهل بیت (ع) در گفتار اهل سنت، داود الهامی.

۲ـ الامام المهدی عند اهل السنّه، مهدی فقیه ایمانی.

۳ـ منتخب الاثر، آیت الله صافی گلپایگانی.


منابع

  1. صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر، تهران، من منشورات مکتبه الصدر، بی‌تا، ص۳.
  2. قندوزی حنفی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع الموده، قم، انتشارات شریف رضی، چاپ اول، ۱۳۷۱، ج۲، ص۴۶۴.
  3. شبلنجی شافعی، مؤمن بن حسن بن مؤمن، نور الابصار، بیروت، دارالجبیل، ۱۴۰۹ق، ص۳۴۲.
  4. ابن جوزی، تذکره الخواص، بیروت، مؤسسه اهل البیت، ۱۴۰۱ ق، ص۳۲۵.
  5. گنجی شافعی، البیان فی اخبار صاحب الزمان (عج)، منشورات مؤسسه الهادی للمطبوعات، ۱۳۹۹ق، ص۱۴۸.
  6. جوینی، ابراهیم بن محمد، فرائد السمطین، بیروت، مؤسسه المحمدی للطباعه و النشر، چاپ اول، ۱۴۰۰ق، ج۲، ص۳۱۸ و ۳۲۰ و ۳۲۳ و ۳۲۹ و۳۳۷.