صحیح مسلم
 | این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
مسلم بن حجاج چه کسی بوده و چه جایگاهی در میان اهل سنت دارد؟
نویسنده
مسلم بن حجاج نیشابوری از محدثان بزرگ اهل‌سنت، در سال ۲۰۶ قمری، در نیشابور متولد شد.[۱] مسلم یکی از ائمهٔ حدیث مشهور و معتبر اهل‌سنت است.[۲] عالمان اهل‌سنت بر وثاقت و بلندی رتبهٔ مسلم بن حجاج در دانش حدیث تأکید کرده‌اند.[۳] از مقدمه‌ای که مسلم بر صحیح خود نگاشته، روشن می‌شود که در دورهٔ او کثرت اخبار ضعیف و خرافی حقایق دینی را بر بسیاری از مردم و حتی دانشمندان مشتبه کرده بود. مسلم به تقاضای یکی از برادران دینی خود، که نام او مشخص نیست، به تألیف کتاب صحیح مسلم همت گماشت.[۴]
جایگاه و اهمیت کتاب
پس از صحیح بخاری معتبرترین کتاب حدیث در نزد اهل تسنن، صحیح مسلم است. برخی آن را بر صحیح بخاری ترجیح می‌دهند.[۵]
صحیح مسلم دومین کتاب از جوامع حدیثی اهل سنت است که ادعا بر صحت همه روایات آن رفته است.[۶] صحیح مسلم از جوامع مهم حدیثی اهل سنت است که ۷۲۷۵ حدیث در موضوعات گوناگون اعتقادی، فقهی، اخلاقی، تاریخ، سیره و... را دربردارد که مولف آن این روایات را از بین صدها هزار حدیث که در اختیار داشته با دقت تمام گزینش کرده است.[۷] برخی به احصای روایات غیر تکراری پرداخته، این روایات را به رقمی معادل ۳۰۱۸ حدیث برآورده کرده است.[۸] او در این کتاب حدود (۳۰۳۳) حدیث در طول پانزده سال جمع کرده است.[۹] به نظر برخی از علماء اهل سنّت کتاب وی به همراه صحیح بخاری، صحیح‌ترین، کتب در علم حدیثند.[۱۰] امام نووی یکی از بزرگان اهل سنّت در شرح صحیح مسلم گفته است: علماء اهل سنّت اتفاق دارند که بعد از قرآن کریم، صحیح‌ترین کتب، یکی صحیح مسلم و دیگری صحیح بخاری است.[۱۱] البته برخی از علمای اهل سنت حدیث‌های او را قبول ندارند.[۱۲]
از مقدمه ای که مسلم در کتاب صحیح آورده است، روشن می شود که او در عصری زندگی می کرد که کثرت اخبار ضعیف و خرافی حقایق را بر بسیاری از مردم و حتی دانشمندان مشتبه کرده بود. مسلم به تقاضای یکی از برادران دینی که نام او مشخص نیست، به تألیف کتاب خود همت گماشت.[۱۳]
صحیح مسلم از ۵۴ کتاب اصلی تشکیل شده و با کتاب الایمان شروع شده و به کتاب الاقضیه خاتمه می‌یابد.[۱۴]
این کتاب یکى از صحاح سته معروف اهل سنت و از مهم ترین منابع حدیثى آنان در زمینه عقاید، فقه، تفسیر قرآن، و تاریخ صدر اسلام مى باشد که توسط ابوالحسین مسلم بن حجاج قشیرى نیشابورى (206 - 261 ق) معروف به مسلم نیشابورى نگاشته شده است. نام اصلى این کتاب، «الجامع الصحیح» یا «الصحیح الجامع» است. نویسنده کتاب، شاگرد بخارى بوده و علاوه بر این، از اساتید بخارى نیز بهره برده است. در بین علماى اهل سنت اختلاف پدید آمده که «آیا صحیح مسلم معتبرتر است، یا صحیح بخارى؟» عده فراوانى بر این نظر هستند که بعد از قرآن مجید کتابى دینى صحیح تر از کتاب صحیح مسلم نوشته نشده است. اما على رغم این اختلاف، بسیارى از علماى اهل سنت در مورد صحت کامل همه احادیث هر دو کتاب اتفاق نظر دارند. اهمیت کتاب مسلم براى اهل سنت چنان زیاد است که مى گویند، همه احادیث آن بدون استثناء، صحیح و مورد قبول است و حتى مى گویند اگر کسى در مورد صحت آنها قسم یاد کند (مثلاً به خدا سوگند که اگر فلان حدیث مسلم صحیح باشد، برده اى را آزاد خواهم کرد)، باید به محتواى سوگند خود عمل کند، زیرابه نظر آنان همه احادیث مسلم صحیح است. در علت این همه اعتبارى که براى آن قائلند نیز گفته شده که ابوزرعه رازى به هنگام عرضه کتاب مسلم توسط خود مسلم به وى، روایات ضعیف آن را علامت زده و توسط مسلم حذف شده است و بنابراین، هیچ حدیث ضعیف و نادرستى در آن یافت نمى شود! از طرفى، ضعف هایى در کتاب بخارى وجود دارد که این کتاب فاقد آن نقاط ضعف بوده و از حسن ترتیب ویژه اى در تنظیم و نقل احادیث برخوردار است که سایر کتابهاى حدیثى از چنین ترتیبى بى بهره اند.[۱۵]
بين اهل علم و حديث مشهور است كه اين كتاب، بعد از صحيح البخارى، بهترين كتابى است كه در خصوص احاديث صحيح نوشته شده است. در اين كتاب، احاديث مرفوعى كه به صورت تعليق روايت شده‌اند، نسبت به صحيح البخارى بسيار كم‌تر است و تعداد آنها از چهارده حديث تجاوز نمى‌كند. همچنين مسلم برخلاف بخارى، به نقل اقوال صحابيان (موقوفات) و اقوال تابعيان (مقطوعات)، نپرداخته است. آنچه كه پيش از اين، در مورد رجال صحيح البخارى گفته شد كه اتّفاق بر نامگذارى كتاب بخارى به «صحيح» به منزله اتّفاق امّت بر عدالت جميع راويانى است كه نامشان در اسناد احاديث مسند آن كتاب، ذكر شده، در مورد صحيح مسلم نيز گفته شده است. از اين رو، يكى از راه‌هاى اثبات عدالت راوى را آن دانسته‌اند كه نامش در اسناد احاديث اين كتاب (و يا صحيح البخارى، چنان كه پيشتر گفته شد) ذكر شده باشد. مسلم، برخلاف بخارى، براى نقل احاديث مُعَنعَن و متّصل دانستن آنها، معاصر بودن راوى را با كسى كه از وى روايت نقل كرده (مروى عنه)، كافى دانسته است و مانند بخارى، ثبوت ملاقات آن دو را لازم ندانسته است. با وجود اين كه كتاب، بعد از صحيح البخارى، بهترين كتاب در نقل خصوص احاديث صحيح به شمار آمده است، برخى از احاديث اين كتاب نيز مانند صحيح البخارى، مورد انتقاد دار قُطنى و برخى ديگر از حديث پژوهان قرار گرفته و معلول دانسته شده‌اند.[۱۶]
الجامع الصحیح یا صحیح مسلم، مهم ترین اثر مسلم بن حجاج قشیری نیشابوری است. صحیح مسلم پس از صحیح بخاری -که هر دو در زمره ی صحاح شش گانه ی اهل سنت قرار می گیرند؛ صحاح سته: صحیح بخاری، صحیح مسلم، سنن ابوداود، سنن ترمذی، سنن نسائی، سنن ابن ماجه- دومین جایگاه را در میان مجموعه های حدیث اهل سنت دارد و حتی بعضی، صحیح مسلم را به جهت پاره ای امتیازات بر صحیح بخاری ترجیح داده اند. به نحوی که شیخ ابو عمرو بن صلاح – از عالمان اسلامی- می گوید: تمام احادیثی که امام مسلم در کتابش حکم به صحیح بودن آن کرده است، صد در صد صحیح می باشد و ذاتاً علم نظری به صحیح بودنش برای انسان ها حاصل می شود. [۱۷]
ویژگی‌ها
به عقيده برخى از بزرگان جامعه اهل سنت، صحیح مسلم در نوع خود از جهت تدوين حديث و تنظيم ابواب كم نظير است. زيرا نويسنده آن كوشيده است تا در اين دائرة المعارف حديثى بهترين اسلوب را به كار گيرد . فاضل نووى در مقدمه شرح خود از مسلم نقل می‌كند: «من صحيح خود را از ميان سيصد هزار حديث جمع آورى و انتخاب كرده‌ام و اگر اهل حديث دويست سال حديث بنويسند باز هم مدرك و مرجع آنان كتاب من خواهد بود.» مسلم دوازده هزار حديث را از آن مجموع معتبر دانسته است. كشف الظنون می‌گويد: «اگر مكررات صحيح مسلم را كنار گذاريم مجموع احاديث آن 4000 حديث است. علامه نووى در التقريب نيز همين را گفته است. صحيح مسلم در ۸ جزء و مشتمل بر ۵۰ كتاب و ۱۲۰۵ باب است.[۱۸]
صحيح مسلم دومين دائرة المعارف حديثى جامعه اهل سنت است و از نظر اعتبار، در رديف صحيح بخارى به شمار می‌آيد. اگر چه بعضى مانند حافظ ابو على نيشابورى صحيح مسلم را بر صحيح بخارى ترجيح داده‌اند.[۱۹] علامه نووى در مقدمهء شرح صحيح مسلم بن حجاج نيشابورى می‌گويد: علما بر اين مطلب اتفاق دارند كه پس از قرآن كتابى صحيحتر از صحيح بخارى و صحيح مسلم نيست. و اين نظرى است كه امت اسلامى آن را پذيرفته است .[۲۰]
نقدهایی به صحیح مسلم
حافظان حديث بر صحيح مسلم انتقادهايى چند داشته‌اند كه از آن جمله است:
۱. گروهى از راويان آن ضعيف است و از نظر علم حديث و درايه، روايات آنها مردود می‌باشد.
۲. نقل حديث از ابو هريره كه در زمان خودش معروف به دروغ‌گويى بوده است و نيز نقل حديث از ابوموسى اشعرى، عمرو بن عاص، عبد الله بن زبير و عمران بن حيطان، كه اينان از منحرفان و دشمنان مغرض امام على(ع) بوده و به دليل غرض‌ورزى و اعمال دشمنى، از جعل حديث و تحريف آن باكى نداشته‌اند.
۳. ظاهر نام كتاب صحيح مسلم می‌رساند كه تمامى احاديث صحيح را جمع آورى كرده است، در حالى كه چنين نيست و احاديث صحيح ديگرى نيز وجود دارد كه جاى آن در صحيح مسلم خالى است.
۴. صحيح مسلم همانند صحيح بخارى در بردارنده احاديثى است كه مخالف ادله قطعى عقلى و شرعى است؛ هم در زمينه اصول دين و هم در زمينه احكام شرعى. و شگفت اين كه چنين احاديثى از جانب مؤلفين آن صحيح تلقى شده است.[۲۱]
منابع
- ↑ ابن خلکان، احمد بن محمد، وفيات الأعيان و أنباء أبناء الزمان مما ثبت بالنقل والسماع وأثبته العیان، تحقیق احسان عباس، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۴م، ج۵، ص۱۹۵.
- ↑ الذهبی، محمد بن أحمد بن عثمان، سیر اعلام النبلاء، تحقیق شعيب الأرناؤوط، بیروت، مؤسسه الرساله، ۱۴۱۲ق، ج۱۲، ص۵۶۶.
- ↑ شناخت‌نامهٔ حدیث ج۳ ص۱۸۶–۱۸۸، به نقل: از مسلم بن حجّاج(۲۰۴ یا ۲۰۶ ـ ۲۶۱ ق)، سایت حدیث نت، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱ش.
- ↑ معارف، مجید، جوامع حدیثی اهل‌سنت، تهران، انتشارات سمت و دانشکدهٔ علوم حدیث، تهران، ۱۳۸۵ش، ص۸۵.
- ↑ مطهری، مرتضی، خدمات متقابل اسلام و ایران، تهران، صدرا، ص۴۷۵.
- ↑ معارف، مجید، جوامع حدیثی اهل سنت، سمت، و دانشکده علوم حدیث، تهران، ۱۳۸۵، ص۸۲.
- ↑ معارف، مجید، جوامع حدیثی اهل سنت، سمت، و دانشکده علوم حدیث، تهران، ۱۳۸۵، ص۸۴.
- ↑ صحیح مسلم، به تصحیح فواد عبدالباقی، ج۴، ص۲۳۱۳. به نقل از معارف، مجید، جوامع حدیثی اهل سنت، سمت، و دانشکده علوم حدیث، تهران، ۱۳۸۵، ص۸۵.
- ↑ سبحانی، جعفر، موسوعه طبقات الفقهاء، طبعه الاولی، المطیعه اعتماد، قم، ۴۱۸ ق، ج۳، ص۵۷۸، و ابن خلکان، وفیات الاعیان، تحقیق: دکتر احسان عباس، دار صادر، بیروت، ۱۳۹۷ ق، ج۵، ص۱۹۴.
- ↑ عثمان الذهبی، پیشین، و ابن خلکان، همان، ج؟، ص۱۹۴، ج۱۲، ص۵۶۶.
- ↑ عثمان الذهبی، پاورقی و فیات الاعیان، ج۱۲، ص۵۶۷.
- ↑ عثمان الذهبی، پیشین، ج۱۲، ص۵۶۸.
- ↑ مقدمه صحیح مسلم، به نقل از معارف، مجید، جوامع حدیثی اهل سنت، سمت، و دانشکده علوم حدیث، تهران، ۱۳۸۵، ص۸۵.
- ↑ معارف، مجید، جوامع حدیثی اهل سنت، سمت، و دانشکده علوم حدیث، تهران، ۱۳۸۵، ص۹۰.
- ↑ صحیح مسلم، پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱.
- ↑ جديدى نژاد، محمد رضا، دانش رجال از ديدگاه اهل سنت، قم، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، ۱۳۸۱، ص۲۰۴.
- ↑ قادری، عبدالهادی، مختصر از زندگی‌نامه امام مسلم نیشابوری، سایت انجمن علمی پژوهشی حقوق و معارف اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۱۳۹۲، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱.
- ↑ جناتی، محمد ابراهیم، ادوار فقه و كيفيت بيان آن، تهران، کیهان، ۱۳۷۴، ص۸۷.
- ↑ جناتی، محمد ابراهیم، ادوار فقه و كيفيت بيان آن، تهران، کیهان، ۱۳۷۴، ص۸۷.
- ↑ جناتی، محمد ابراهیم، ادوار فقه و كيفيت بيان آن، تهران، کیهان، ۱۳۷۴، ص۸۸.
- ↑ جناتی، محمد ابراهیم، ادوار فقه و كيفيت بيان آن، تهران، کیهان، ۱۳۷۴، ص۹۱.