گریه آسمان بر امام حسین(ع)
 | این مقاله هماکنون به دست Fabbasi در حال ویرایش است. |
خداوند در آیه ۲۹سوره دخان مي‌فرمايد: «فَما بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّماءُ»؛ از طرفي در مورد ولادت امام حسين(ع) در دعاي روز سوم شعبان داريم كه «بكته السماء و من فيها...» آیا بین آیه قرآن و روایت تناقض وجود ندارد؟ گريستن و يا نگريستن آسمان و زمين براي بشر آيا حقيقي است يا كنايي؟
همه موجودات در آموزه‌های اسلامی از يك نوع شعوري برخوردارند. [۱] رفتار انسان بر آسمان و بارندگي و... اثر دارد ﴿وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا؛ اگر اهل شهرها و آبادیها، ایمان می‌آوردند و تقوا پیشه می‌کردند، برکات آسمان و زمین را بر آنها می‌گشودیم.﴾(اعراف:۹۶) ظهور ساد، در خشکی و دریا بخاطر کارهایی که مردم انجام داده‌اند آشکار شده است: ﴿ظَهَرَ الْفَسادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ﴾(روم:۴۱) هستي در مرگ مومن گريه مي‌كند. [۲]
انسان‌هاي معصوم، امام و حجت خدا، حياتي‌ترين نقش را در هستي دارند. عالم در فقدان آنها ناراحت و گريان مي‌شود. پيامبر اكرم(ص) گريه عرش خدا، ملائكه، آسمان، زمين و تمام موجودات را برای واکنش به گریه‌های حضرت زهرا(ع) تایید کرده است. [۳] در مقابل انسانی که مسیر هدایت را بر انسان‌ها ببندد با مرگ و ناراحتی‌شان، موجودات هستی واکنشی از خود نشان نمی‌دهند. آیه ۲۹ سوره دخان این نگرش را تایید می‌کند که با غرق شدن فرعون و دنباله‌روانش، نه آسمان بر آنها گريست و نه زمين و نه هنگام نزول بلا (غرق شدن) به آنها مهلتي داده شد: ﴿فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنْظَرِينَ﴾
گريه نكردن آسمان و زمين بر عذاب شدگان الهی، ممكن است كنايه از حقارت آنها و نبود ياور و دلسوز براي آنها باشد. غرق شدن آنها هيچ عكس‌العملي را در هستي در پي نداشت.[۴] اهل آسمانها و زمين براي مؤمنان و مقربان درگاه خداوند گريه مي‌كنند نه براي جباراني چون فرعونيان.[۵]
گريه آسمان و زمين در کنار کنایی بودن، يك گريه حقيقي نیز هست كه به صورت نوعي دگرگوني و سرخي مخصوص (علاوه بر سرخي هميشگي به هنگام طلوع وغروب) و با باريدن خون و ... خودنمايي مي‌كند. [۶] در روایات آمده است که هنگام شهادت امام حسين(ع)، آسمان بر او گريه كرد و گريه او سرخي مخصوصي بود كه در اطراف آسمان نمايان شد. [۷] آسمان چهل روز بر شهادت امام حسين(ع) خون گریه کرد.[۸] آسمان بر حضرت يحيي(ع) و امام حسين(ع) چهل روز گريه كرد و بر ديگري جز آن دو گريه نكرده است. [۹]
گريه آسمان حقيقي است چنانكه از دعاي سوم شعبان استفاده مي‌شود، هرچند در حق فرعونيان ممكن است علاوه بر معناي حقيقي، معاني كنايي هم صادق باشد كه گوئي هيچ ارتباطي با عالم هستي و جهان بشريت نداشته‌اند. هنگامي كه عذاب شدند كسي جاي خالي آنها را احساس نكرد. قطره اشكي بر مرگ آنها نريخت. [۱۰]
منابع
- ↑ سوره جمعه، آیه۱.
- ↑ حميرى، عبد الله بن جعفر، قرب الإسناد، قم، موسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۳ق، ص۳۰۳، حدیث۱۱۱۹. كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۸.
- ↑ مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوار، بيروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق، ج22، ص491: « وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ لَقَدْ بَكَى لِبُكَائِكِ عَرْشُ اللَّهِ وَ مَا حَوْلَهُ مِنَ الْمَلَائِكَةِ وَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضُونَ وَ مَا فِيهِمَا»
- ↑ طبرسي، فضل، مجمع البيان، بيروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ۱۴۰۸هـ ۱۹۸۸ م، ج۹ـ۱۰، ص۹۸. مكارم شيرازي، ناصر و همكاران، تفسير نمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، چاپ هشتم، ۱۳۷۱ ش، ج۲۱، ص۱۷۹. طباطبايي، محمد حسين، الميزان فی تفسیر القرآن، تهران، دارالكتب الاسلاميه، چاپ چهارم، ۱۳۶۲، ج۱۸، ص۱۵۰.
- ↑ طبرسي، فضل، مجمع البيان، بيروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ۱۴۰۸هـ ۱۹۸۸ م، ج۹ـ۱۰، ص۹۷ . مكارم شيرازي، ناصر و همكاران، تفسير نمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، چاپ هشتم، ۱۳۷۱ ش، ج۲۱، ص۱۷۹.
- ↑ طباطبايي، محمد حسين، الميزان فی تفسیر القرآن، تهران، دارالكتب الاسلاميه، چاپ چهارم، ۱۳۶۲، ج۱۸، ص۱۵۲.
- ↑ طبرسي، فضل، مجمع البيان، بيروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ۱۴۰۸هـ ۱۹۸۸ م، ج۹ـ۱۰، ص۹۸.
- ↑ فيض كاشاني، محسن، تفسير الصافي، بيروت، مؤسسه الاعلمي للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۴۰۲ هـ ۱۹۸۲ م، ج۴، ص۴۰۷.
- ↑ طبرسي، فضل، مجمع البيان، بيروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ۱۴۰۸هـ ۱۹۸۸ م، ج۹ـ۱۰، ص۹۸ـ۹۹.
- ↑ مكارم شيرازي، ناصر و همكاران، تفسير نمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، چاپ هشتم، ۱۳۷۱ ش، ج۲۱، ص۱۸۰.