آفت اشرافی‌گری روحانیت
سؤال: درگذشته علماي شيعه زندگي ساده ای داشتند، اما امروز شاهد اشرافي گري برخی روحانیون هستیم که آسیب به جایگاه حوزه و روحانیت وارد می کند؟
علمای متعهد همواره از گذشته تا به امروز در کمال سادگی زندگی کرده و به وظایف خود در ترویج و تبلیغ معارف و احکام دین عمل نموده اند
در طول تاريخ، نهاد اصيل روحانيت به عنوان مردمي‌ترين گروه اجتماعي و حامي منافع توده‌هاي عظيم مردمي در برابر ظالمان و سرمايه‌داران متجاوز به حقوق محرومان اجتماعي موضع‌گيري نموده است. افتخار روحانيت اصيل در طول تاريخ تشيع، استقلال از نظام‌هاي حكومتي و چه بسا ايستادگي در برابر آنان به نفع توده‌هاي محروم اجتماعي بوده است. روحانيت شيعه را ائمه معصومين بر اساس تضاد با قدرت‌هاي ظالم و دفاع از مظلوم به وجود آوردند و به لحاظ معنوي متكي به خداوند و به لحاظ اجتماعي متكي به مردم توصيف مي شود.[۱]
در این بین، حساب عده معدودی از روحانی نمایان که با دور افتادن از مشی علمای راستین و متعهد، گرفتار دنیا طلبی و زندگی اشرافی شده اند، از حساب قاطبه روحانیت جداست و به استناد این عده بسیار اندک نباید روحانیت را به کنار گذاشتن زندگی ساده و گرایش به اشرافی گری متهم نمود. در میان قشر روحانی نیز همچون همه اقشار اجتماعی خوب و بد وجود داشته و ملاک ارزیابی باید مشی عمده روحانیون باشد نه عده معدود دنیا طلب.
واقعيت آن است كه روحانيت اصيل با حفظ زهد علمي و تقواي الهي خود را همواره از مطامع مادي و دنيوي به دور نگه داشته است و امروزه همگان شاهدند كه وضع معيشتي طلاب كه بخش عمده‌اي از روحانيت را تشكيل مي‌دهد، در سطح اقشار پايين جامعه قرار دارد. البته روحانیونی که به دلیل اقتضای شغلی جدیدی که پیدا نموده اند همچون قضاوت، استادی دانشگاه، مسئولیت عقیدتی سیاسی ارگان های مختلف و ... از حقوق و مزایایی بر اساس قوانین نظام پرداخت های کشوری برخوردار هستند ارتباطی به طلاب و روحانیون نداشته و حقوق و مزایایی که این افراد دریافت می کنند به تناسب جایگاه شغلی و اداری آنها می باشد و بر اساس قوانین پرداخت می شود.
صرف نظر از تعداد معدودی از روحانیون که در مسئولیت ها و مناصب حکومتی حضورداشته و از حقوق و مزایایی همچون سایر مسئولان برخوردارهستند. اکثرروحانیونی که به تحصیل، تدریس، تبلیغ و پژوهش اشتغال دارند، از سطح زندگی ساده ای برخوردارند و در حالی ناجوانمردانه و غیر منصفانه متهم به رسیدن به نان و نام می شوند که بالاترین شهریه پرداختی به بالاترین رتبه علمی در حوزه علمیه، از حداقل حقوق کارگران و کارمندان بسیار کمتر بوده و نمونه های فراوانی از طلاب و روحانیون هستند که با سختی روزگار می گذرانند و اگر در پرتو برخی سیاست ها و مدیریت های نادرست اقتصادی اقتصاد و معیشت مردم دچار مشکل شده است، بدنه روحانیت نیز همچون مردم با این مشکلات روبرو هستند.
منابع
- ↑ مطهري، مرتضي، پيرامون انقلاب اسلامي،تهران: انتشارات صدرا، ۱۳۷۸، ص۱۸۶