امام صادق و درخواست تکرار سخن

نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۷ توسط Fabbasi (بحث | مشارکت‌ها) (بارگذاری عنوان جدید: «گوش دادن دقیق به سخنان دیگران»)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
سؤال

مگر نمي‌گويند وقتي کسي با ما صحبت مي‌کند، به حرف‌هايش دقيق گوش دهيد؛ حالا چگونه است که طبق حديث 23 روضه کافي، امام صادق(ع) دوباره از راوی مي‌خواهد حرفش را تکرار کند؟

دوباره پرسيدن حضرت، جهت تأکيد و اهميت خاص موضوع و هوشياري مخاطب بوده است نه اینکه امام صادق(ع) به سخنان میسر بن عبد العزیز دقیق گوش نمی‌داد و سخنان وی را درست نشنیده بود. اين کار از شأن امام معصوم به دور است.

متن حدیث

سند حدیث

عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ مُيَسِّر ميسر بن عبدالعزيز يکي از اصحاب و راويان امام باقر(ع) و از خواص حضرت صادق(ع) بود و از آن دو امام روايات زيادي نقل کرده و مورد اطمينان و وثوق مي‌باشد. [۲]

اهمیت گوش دادن به صحبت‌های دیگران

در روايتي پيامبر اسلام(ص) فرمود: «مؤمن از استماع خير سيري نگيرد تا سرانجامش بهشت شود».[۳] امام حسين(ع) سيره عملي پيامبر اسلام(ص) را توجه به همه اهل مجلس دانسته که گوش دادن به سخنان‌شان رعايت دقت را داشتند. [۴]

راز درخواست تکرار سخنان راوی توسط امام

  • در اين حديث، امام صادق(ع) به سخنان راوي گوش مي‌داده و همه سخنانش را شنيده است. و دوباره پرسيدن نه از اين جهت بوده که متوجه سخنان ميسر نشده است، بلکه امام از شنيدن اين سخن به تعجب آمده و به متکايي که تکيه داده بود، برخاست و نشست.
  • دوباره پرسيدن حضرت، نه از روي عدم گوش دادن و بي اعتنايي به ميسر بوده، زيرا که اين کار از شأن امام معصوم به دور است. بلکه از روي تعجب و جهت اهميت دادن به موضوع و بيان مطلب مهم بوده است.

منابع

  1. کليني، محمد بن یعقوب، روضه کافي، ترجمه: کمره‌اي، محمد باقر، تهران، کتاب فروشي اسلاميه، چاپ اول، 1382ش، ج1، ص145، حدیث32.
  2. سبحاني، جعفر، موسوعه طبقات الفقهاء، قم، موسسه امام صادق(ع)، 1418ق، ج2، ص579.
  3. نهج الفصاحه، مجموعه کلمات قصار حضرت رسول، نويسنده و گرد آورنده پاينده، ابوالقاسم، دنياي دانش، تهران، نوبت چاپ چهارم، 1382ش، ص639.
  4. طبرسي (ره)، مکارم الأخلاق، ترجمه مير باقري، سيد ابراهيم، فراهاني، تهران، چاپ دوم، 1365ش، ج1، ص29.