تغییر ضمیر در دعا
دعاهایی که در مفاتیح آمده است مثلاً زیارت عاشورا آیا می‌شود به جای جمله «اللهم ارزقنی شفاعه الحسین» ضمیر را به صورت جمع بیاوریم «اللهم ارزقنا شفاعه الحسین» یا در جاهای دیگر مثلاً «یا مقلب القلوب ثبت قلبی» را «ثبت قلوبنا» بگوئیم آیا این بدعت است یا نه؟
معنای بدعت
بدعت یعنی چیزی را که جزء دین نیست وارد دین کنیم و جزء آن بدانیم. مرحوم شیخ کلینی رضی الله عنه از عبدالرحیم قصیر نقل کرده است که: دخلت علی أبی عبدالله(ع) فقلت: جعلت فداک إنی اخترعت دعاء قال: دعنی من اختراعک. خدمت حضرت صادق(ع) رسیدم و عرض کردم فدایت شوم من از پیش خود دعایی اختراع کرده‌ام حضرت فرمود رها کن مرا از اختراع خود (یعنی آن را کنار گذار و برای من نقل مکن و نگذاشت که آن دعای جمع کرده خود را نقل کند و امام صادق(ع) برای او دستورالعملی بیان کردند).[۱]
تغییر در دعا
شیخ صدوق از عبدالله بن سنان روایت کرده که امام صادق(ع) فرمود: شبهاتی به شما خواهد رسید، پس بدون راهنما و پیشوای هدایت کننده خواهید ماند و در آن شبهه نجات نمی‌یابد مگر کسی که دعای غریق را بخواند، گفتم دعای غریق چگونه است، فرمود می‌گویی: یا الله یا رحمان یا رحیم یا مقلّب القلوب ثبت قلبی علی دینک؛ پس گفتم یا مقلب القلوب و الأبصار ثبت قلبی علی دینک؛ حضرت فرمود به درستی که خداوند عزوجل مقلب قلوب و ابصار است، اما چنان‌که من می‌گویم بگو، یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینک.[۲]
مرحوم حاج شیخ عباس قمی، در کتاب مفاتیح بعد از نقل زیارت وارث چنین بیان می‌کند: این زیارت، معروف به زیارت وارث است و مأخذ آن کتاب مصباح المتهجد شیخ طوسی است که از کتب معتبر و معروف نزد علما است و من این زیارت را بلاواسطه از همان کتاب شریف نقل کردم؛ آخر زیارت شهدا همین بود که ذکر شد «فیا لیتنی کنت معکم فأفوز معکم» پس این زیادتی‌ها که بعضی بعد از این ذکر کرده‌اند «فی الجنان مع النبیین و الصدیقین و الشهداء و الصالحین و حسن اولئک رفیقا السلام علی من کان فی الحائر منکم و علی من لم یکن فی الحائر معکم» تمامی اینها زیادی است؛
همچنین شیخ عباس قمی به نقل از استاد خود در کتاب لؤلؤ و مرجان بیان می‌کند: این کلمات که متضمن چند دروغ واضح است علاوه بر جسارت، ارتکاب بر بدعت و افزودن بر فرموده امام(ع)، چنان شایع و متعارف شده که البته چند هزار مرتبه در شب و روز در حضور مرقد منور ابی عبد الله الحسین(ع) و محضر ملائکه مقربین و مطاف انبیا و مرسلین(ع) به آواز بلند خوانده می‌شود و احدی بر ایشان ایراد نمی‌کند و از گفتن این دروغ و ارتکاب این معصیت نهی نمی‌نمایند.[۳]
با توجه به روایاتی که در این مورد وارد شده‌اند و سیره علما در نقل روایت، معلوم می‌شود آنچه که از طریق امامان معصوم(ع) وارد شده باید خوانده شود و دخل و تصرف در آن جایز نیست، به خصوص اگر به قصد نسبت دادن آن دعا به امام(ع) باشد که در این صورت علاوه بر نسبت دروغ به امام(ع) دادن، بدعتی را شخص تصرف کننده مرتکب می‌شود.
مطالعه بیشتر
۱. لوءلوء مرجان، میرزا حسین نوری.