فایده صلوات بر پیامبر(ص)

نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۱۹ توسط Nazarzadeh (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - 'سایر مباحث' به '')


سؤال

فایده صلوات برای پیامبر و خاندان او چیست در حالی که آنها به درود و صلوات ما نیاز ندارند؟

از دیدگاه قرآن و جهان بینی الهی، خداوند کمال مطلق است و همه انسان‌ها در مسیر تکامل می‌باشند.[۱]

‌مفهوم صلوات، تقاضای رحمت پروردگار برای محمد و آل محمد است. درود و صلوات فرستادن در حقیقت تقاضای مقام بالا و والاتر برای آن بزرگواران است؛ چه آن‌که ایشان در این مراتب، لحظه به لحظه در حال سیر و حرکت تکاملی می‌باشند. همان گونه که خود پیامبر می‌فرمود: «ربّ زدنی علما؛ خدایا علم مرا بیشتر کن» و در آیه ۷۶ سوره مریم آمده است که خداوند هدایت هدایت یافتگان را افزون می‌کند.[۲]

فواید برای فرستندگان صلوات

صلوات فرستادن علاوه بر اینکه موجب تکامل پیامبر و اهل بیت می‌شود، برای فردی که صلوات می‌فرستد نیز فواید بسیار دارد:

  • ملائکه برای فرستنده صلوات، صلوات می‌فرستند و برای او استغفار می‌کنند.
  • سبب قرب به حق تعالی می‌گردد.
  • موجب رضای حق تعالی می‌گردد.
  • موجب قرب به حضرت رسالت(ص) می‌گردد.
  • موجب شناخت آن حضرت می‌شود.
  • موجب کفاره گناهان می‌شود.
  • موجب استجابت دعا می‌شود.
  • موجب دفع نفاق می‌شود.
  • موجب درود و صلوات فرستادن جمیع خلایق بر صلوات فرستنده می‌شود.
  • موجب پاکیزه شدن اعمال می‌گردد.
  • موجب عافیت می‌گردد.
  • موجب نزول رحمت پروردگار می‌شود.
  • سبب طیب مجالس می‌شود.
  • موجب سنگینی میزان حسنات می‌گردد.[۳]


مطالعه بیشتر

۱. میرتقی، محمدعلی، جایگاه عظیم صلوات در عرش، تهران، نشر سبحان، ۱۳۸۰.

۲. عزیز، عباس، آثار و برکات صلوات در دنیا، برزخ و قیامت، قم، صلاه، ۱۳۷۹.

۳. طه باستانی، محمد، بهترین کلام در احکام و فضیلت صلوات، سنندج، امیرصادق تبریزی، ۱۳۷۷.

منابع

  1. مطهری، مرتضی، آشنایی با قرآن، تهران، انتشارات صدرا، چاپ پنجم، ۱۳۷۰، ج۱ و ۲، ص۱۱۵.
  2. مطهری، مرتضی، انسان کامل، تهران، انتشارات صدرا، چاپ یازدهم، ۱۳۷۳، ص۳۴۶، و مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیست و پنجم، ۱۳۶۹، ج۱، ص۴۷، و جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان، قم، مرکز نشر اسراء، ۱۳۸۱، ص۸۹.
  3. الحسینی اردکانی، احمد بن محمد، شرح و فضایل صلوات، تهران، انتشارات میقات، چاپ چهارم، ۱۳۷۵، ص۴۵.