مدت حکومت امام زمان(ع)
امام زمان(عج) طبق روایات، چند سال حکومت می‌کند؟ وقتی از دنیا می‌رود چه کسی بر بدن امام ـ علیه‌السلام ـ نماز می‌خواند؟
مدت زمان حکومت امام زمان(عج) دقیقاً مشخص نمی‌باشد. روایات مربوط به این موضوع، مدت‌های متفاوتی برای حکومت حضرت ذکر نموده است:
۱–۷ سال،}}.[۱]
۲–۸، ۹، ۱۰سال.[۲]
۳–۱۹سال.[۳]
۴–۲۰ سال.[۴]
۵–۴۰سال.[۵]
۶–۳۰۹سال.[۶](مقدار توقف اصحاب کهف در غار) ذکر شده است.
عدد ۷ سال هم در منابع روائی اهل سنت بیشتر ذکر شده است[۷] و هم در منابع شیعی بیشترین روایات را دارد منتهی در اکثر موارد هر سال آن را مساوی با ۱۰ سال ذکر نموده است که می‌شود هفتاد سال (۷=۷۰).
برای توجیه و جمع میان این اختلاف اعداد، نظرات مختلفی ارائه شده است:
صاحب کتاب «الشیعه و الرجعه» روایات هفت سال مساوی با ۷۰ سال را بخاطر کثرت روایات آن ترجیح داده است.[۸] و بعضی مثل سیدصدرالدین صدر زمان حکومت حضرت را در هفت سال منحصر نموده است و این را از ویژگی‌های حکومتی حضرت دانسته که در مدت اندک جهان را پر از عدل و داد می‌کند که از کس دیگری ساخته نمی‌باشد.[۹]
مرحوم علامه مجلسی، این روایات را برخی ناظر به آغاز شکل‌گیری قیام، برخی را مربوط به پیاده شدن اوائل حکومت حضرت دانسته است و برخی از روایات مثل ۳۰۹ سال را مربوط به دوران نهائی حاکمیت و استقرار نظام حضرت حمل نموده است.[۱۰]
از جمله کسانی که این نظر را پذیرفته‌اند آیت‌الله مکارم در کتاب «مهدی انقلابی بزرگ» است.[۱۱]
به نظر می‌رسد؛ توجیه دوم که ما روایات را ناظر به مراحل آغاز و استقرار و ثبات نظام حکومتی حضرت بدانیم. نسبت به توجیه اول که مدت حکومت حضرت را حصر در ۷ سال می‌کند و آن را به عنوان ویژگی حضرت می‌شمارد، ترجیح دارد زیرا سنت الهی بر این است که حتی‌الامکان جریان کار از راه‌های عادی به پیش رود نه از راه اعمال قدرت اعجاز و روایات مربوط به انقلاب عدل‌گستر حضرت نیز بیانگر این واقعیت است که پیروزی حضرت بر دشمنان و فتح جهان، با زحمات و دشواری‌های سختی همراه است و نیاز به افراد جان برکف دارد و خون‌های فراوانی در راه حضرت ریخته می‌شود.
بنابراین، طبیعت کار حضرت بقیةالله(عج) در پروژه استقرار عدالت جهانی به جای نظام‌های ظالمانه، اقتضا می‌کند که حضرت به عنوان مجری این طرح عظیم و بی مانند، مدت طولانی حضور داشته باشد تا بتواند، با روند طبیعی (مگر در موارد خاص) تحول همه‌جانبه و فراگیر را در جهان پر از ظلم، پدیدآورد.
براساس تصریح قرآن، مأموریت و رسالت حضرت مهدی(عج) تحقق ارزش‌های الهی و قرآنی و تأسیس جامعه توحیدی به معنای کامل آن است بگونه‌ای که هیچگونه اثری از شرک در آن دوره مشاهده نشود {{قرآن|یَعْبُدُونَنِی لا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئاً[۱۲]
آنچه مسلم است؛ این است که تأسیس چنین بنای عظیم، آن هم با آن عمق و گستردگی غیرقابل توصیف کاری است کارستان و حیرت‌آور که می‌باید آن ذخیره الهی، این کار بزرگ و بی‌سابقه را به اجرا درآورد.
بدیهی است که اجرای این برنامه عظیم ـ با توجه به روند طبیعی امور و عدم استفاده از قدرت اعجاز ـ (مگر در موارد ضرورت) نیاز به گذشت زمان دارد.
بنابراین، گرچه رشد افکار عمومی و فرهنگ‌ها در عصر انقلاب جهانی حضرت، تا حد زیادی زمینه را برای پذیرش، برنامه‌های حضرت، مساعد خواهد نمود، ولی با همه این احوال، اجرای احکام الهی و تحقق عینی معارف قرآنی و ارزش‌های اسلامی، در چنین فرایندی، نیاز به زمان طولانی دارد و حضور امام را در مدت لازم می‌طلبد، اما اینکه دقیقاً چه مقدار حضرت حکومت می‌کند؟ مشخص نمی‌باشد که اینکه روایات این موضوع را دقیقاً معین ننموده است شاید بخاطر بعضی از حکمت‌ها و اسراری است که در این مسئله وجود دارد و فقط بعد از ظهور مشخص می‌شود.
و اما پاسخ قسمت اخیر سؤال:
یکی از اعتقادات شیعه این است که امام معصوم ـ علیه‌السلام ـ را جز امام معصوم دیگر غسل نداده و بر او نماز، نمی‌خواند و در روایات خاصه به این موضوع تصریح شده است از جمله امام ـ علیه‌السلام ـ می‌فرماید: «ان الامام لا یغسله الاّ اللامام»[۱۳]
در خصوص انجام غسل و نماز بر بدن مطهر امام زمان ـ ارواحناه فداه ـ طبق روایات، امام حسین ـ علیه‌السلام ـ اولین کسی است که در حال حیات حضرت مهدی ـ علیه‌السلام ـ رجعت می‌کند و بعد از رحلت حضرت یا شهادت او، مراسم غسل و نماز بر بدن حضرت را بر عهده می‌گیرد.[۱۴] در مورد رحلت یا شهادت حضرت، روایات مختلف است ولی در هر دو نوع روایات، موضوع بازگشت امام حسین ـ علیه‌السلام ـ و انجام مراسم غسل و کفن و نماز بر حضرت، ذکر شده است.
مطالعه بیشتر
- البیعه لله، فریده گل‌محمدی آرمان.
- چشم‌اندازی به حکومت مهدی(عج)، نجم‌الدین طبسی.
منابع
- ↑ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، مطبعه الاسلامیه، ۱۳۸۴ش، ج۵۲، ص۲۹۱.
- ↑ طبسی، محمدرضا، الشیعه و الرجعه، مطبعه الآداب النجف الاشرف، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۲۲۴.
- ↑ الغیبه نعمانی، تحقیق علی‌اکبر غفاری، تهران، مطبعه الصدوق، بی‌تا، ص۳۳۲.
- ↑ العمده، ابن الطریق. قم، تحقیق و نشر مؤسسه النشر الاسلامی، (جامعه مدرسین)، طبع اول، ۱۴۰۷ق، ص۴۳۹.
- ↑ عقد الدرر، ص۲۴۰، به نقل از جهان بعد از ظهور، محمد خادمی شیرازی، چاپ دوم، مؤسسه الغدیر، ص۱۷۴.
- ↑ بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۸۰.
- ↑ سنن ابن ابی‌داوود، بیروت، دار ابن حزم، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۳۰۷.
- ↑ الشیعه و الرجعه، ج۱، ص۲۲۵.
- ↑ صدر، سید صدرالدین، المهدی، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۷۹، ص۲۳۹.
- ↑ بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۸۰.
- ↑ مهدی انقلابی بزرگ، ص۳۱۴.
- ↑ نور / ۵۵.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، اصول کافی، ج۱، ص۳۸۴؛ بحارالانوار، ج۱۰۹، ص۱۰۳.
- ↑ بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۳ و ج۵۱، ص۵۶.