پیامدهای غفلت

نسخهٔ تاریخ ‏۷ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۵۸ توسط A.ahmadi (بحث | مشارکت‌ها)
سؤال
پیامدهای غفلت از یاد خدا چیست؟


دوری از خدا

انسان زمانی که خدا را یاد می‌کند و در تمام لحظات زندگی به یاد خداوند است، خدا را در کنار خود احساس می‌کند. در ضمن عبادت و یاد خداوند موجب نزدیکی و قرب انسان به خدا می‌شود. امّا زمانی که انسان خدا را فراموش می‌کند و نسبت به یاد او غافل می‌شود، رفته رفته از خدا دور می‌شود و زندگی او رنگ و بوی غیر خدایی می‌گیرد.[۱]

ناامیدی هنگام سختی‌ها

انسان در فراز و نشیب زندگی خود با مشکلات و ناکامی‌های فراوانی رو برو می‌شود که به تنهایی و با اتکاء بر نیروهای درونی خود نمی‌تواند بر این مشکلات غلبه کند. انسانی که در زندگی خدا را فراموش کرده است، در برابر مشکلات خود را تنها می‌بیند و توان مقاومت در برابر آن را ندارد و پس از گذشت مدتی در برابر مشکلات زندگی به زانو در می‌آید.

سختی در زندگی: انسانی که در زندگی خود خدا را فراموش کرده است، تمام درهای زندگی به روی او بسته می‌شود و در کارهای او گره ایجاد می‌شود.[۲]

اصولاً تنگی زندگی بیشتر به دلیل کمبودهای معنوی و نبود غنای روحی است و به دلیل عدم اطمینان به آینده و ترس از نابود شدن امکانات موجود، و وابستگی بیش از حد به جهان ماده، در زندگی انسان پدید می‌آید.[۲]

از دست دادن آرامش

زندگی انسان در این دنیا همیشه با اضطراب‌ها و دلهره‌ها همراه است. انسان معمولاً در اثر عوامل گوناگون دچار نوعی اضطراب و دلهره می‌شود و همیشه نگران آینده است. انسان در سایه ارتباط با خدا می‌تواند در زندگی خود، آرامش پیدا کند.[۳] قرآن کریم در این باره می‌فرمایند: تنها با یاد خداوند دل‌ها آرامش پیدا می‌کند.[۴] انسانی که از خدا غافل شده است همیشه در زندگی خود دچار اضطراب و فشار روحی می‌باشد و از زندگی خود لذت نمی‌برد.

تسلط شیطان بر انسان

در صورتی که انسان از یاد خدا غافل شود و رابطه انسان با خداوند ضعیف گردد، شیطان بر روح و جان انسان تسلط پیدا می‌کند.[۵] و انسان را به هر طرف که میل دارد می‌کشاند و انسان در برابر فرمان شیطان تسلیم است. بر عکس چنانچه یاد و ذکر خداوند در زندگی انسان جاری باشد، انسان از زیر سلطه شیطان خارج می‌شود و در نتیجه، از آسودگی و انحراف مصون خواهد ماند.[۶] خداوند در این باره می‌فرماید: شیطان بر کسانی که ایمان دارند و به پروردگارشان توکل می‌کنند، تسلطی ندارد.[۷]

محروم شدن از نعمت‌ها

شکر گزاری انسان در برابر نعمت‌های خداوند موجب افزایش نعمت‌های الهی می‌شود. زمانی که انسان از یاد خداوند غافل می‌شود در واقع نیروها و استعدادهای خدادادی خود را در مسیری غیر از شکر گزاری خداوند صرف می‌کند و نشان می‌دهد که لایق نعمت‌های بیشتری از جانب خداوند نیست، چرا که هرگاه انسان‌ها نعمت‌های خدا را درست و در مسیر بندگی الهی مصرف نکردند، عملاً ثابت می‌کنند که شایسته و لایق نعمت‌های بیشتری از جانب خدا نیستند و همین امر موجب محروم ماندن انسان از نعمت‌های الهی می‌شود.[۸]

منابع

  1. اقتباس از: مصباح یزدی، محمد تقی، به سوی خود سازی، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۲۶۷.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۳، ص۳۲۷–۳۲۸.
  3. اقتباس از: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۰۸.
  4. رعد:۲۹.
  5. شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.
  6. شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.
  7. نمل: ۹۹.
  8. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۷۸.