الذريعة إلی مكارم الشريعة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

{{شروع متن}}

{{سوال}}

راغب را از کسانی دانسته‌اند که متأثر از فیلسوفان یونان باستان بوده ولی تلاش داشته که اخلاق فلسفی آنها را با آموزه‌های دینی مخلوط کند<ref>مسعودی‌نیا، سمیه، و حسن احمدی‌زاده، «بازخوانیِ اخلاق آموزگاری در میزان العمل غزالی، در پرتو الذریعهٔ راغب اصفهانی»، تأملات فلسفی، شماره ۲۹، پاییز و زمستان ۱۴۰۱ش، ص۲۶۷.</ref> و یک نظام اخلاقی تلفیقی (فلسفی-دینی) ارائه نمایند. راغب به خوبی، اخلاق فلسفی و قرآنی را به هم آمیخته است.<ref>اترک، حسین، «پیوند اخلاق فلسفی و دینی در الذریعه راغب اصفهانی»، تأملات اخلاقی، شماره۱، بهار ۱۳۹۹ش، ص۱۱.</ref> یکی از ابتکارات مهم راغب در این کتاب که ناشی از بهره‌گیری وی از قرآن کریم است، افزودن فضایل دینی به فضایل چهارگانه اصلی فلسفی یعنی حکمت، عفت، شجاعت و عدالت است. وی چهار فضیلت هدایت، رشد، تسدید و تأیید را به عنوان فضایل توفیقی بر آنها می‌افزاید. به عقیده راغب، هیچ‌کس، راهی به هیچ‌یک از فضایل ندارد مگر به هدایت الهی و رحمت او.<ref>اترک، حسین، «پیوند اخلاق فلسفی و دینی در الذریعه راغب اصفهانی»، تأملات اخلاقی، شماره۱، بهار ۱۳۹۹ش، ص۱۱.</ref>

=== اثرپذیری غزالی از الذریعه راغب ===

== نویسنده ==

* '''فصل چهارم''' راجع به قوای غضبیه است. راغب بحث خود را در این فصل در باب چگونگی بروز خشم در آدمی به تحلیلی علمی متکی بر مباحث طب قدیم مستند می‌کند. سپس به این موضوعات می‌پردازد: صبر و انواع جسمانی و روانی آن، شجاعت و انواع پنج‌گانه آن، جزع و فزع، درمان اندوه و برطرف‌کردن ترس، احوال آدمیان از حیث ابراز دوستی و علاقه به مرگ، سرور و شادی و توبه و اعتذار، حلم، عفو، خشم و غیرت و سرانجام غبطه، رقابت و حسد.

* '''فصل پنجم''' دربردارنده مطالبی درباره عدل، ظلم، حب و بُغض است. راغب پس از بیان فضیلت عدالت براساس آیات و احادیث، به بحث در باب انواع آن، آنچه ترک عدالت در قبال آن مستحسن است، ظلم و مباحثی درباب مکر، خدعه، کید، حیله، چیستی محبت و انواع آن می‌پردازد.

* '''فصل هفتم''' نیز مشتمل است بر مباحثی در باب افعال الهی و انسانی، تفاوت میان عمل، فعل و صُنع، انواع صنعت‌ها، افعال ارادی و غیرارادی، و سرانجام اینکه افعال به کمک چه اسبابی تحقق می‌یابند.<ref>احمدنژاد، امیر، «الذریعة الی مکارم الشریعة»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۸، ذیل مدخل.</ref>