تبلیغ دین در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

قرآن رساندن پيام‌هاى خداوند به انديشه و دل مردم، مهم‌ترين وظيفه انبياى الهى می‌داند: {{قرآن| هُوَ الَّذي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولاً مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَه وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفي‏ ضَلالٍ مُبينٍ| ترجمه= و كسى است كه در ميان جمعيت درس نخوانده رسولى از خودشان برانگيخت كه آياتش را بر آنها مى‏‌خواند و آنها را تزكيه مى‏‌كند و به آنان كتاب و حكمت مى‏‌آموزد هر چند پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند!|سوره=جمعه|آیه=۲}}

دعوت [[اسلام]]، دعوت به سوى حيات و زندگى است حيات معنوى، حيات مادى، حيات فرهنگى، حيات اقتصادى، حيات سياسى بمعناى واقعى، حيات اخلاقى و اجتماعى، و بالآخره حيات و زندگى در تمام زمينه‏‌ها. اين تعبير كوتاه‌‏ترين و جامع‏‌ترين تعبيرى است كه در باره اسلام آمده است اگر كسى بپرسد اسلام هدفش چيست؟ چه چيز مى‏‌تواند به ما بدهد؟ در يك جمله كوتاه مى‏‌گویيم هدفش حيات در تمام زمينه‏‌هاست.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۱۲۷.</ref> قرآن زنده شدن یک نفر را معادل زنده شدن همه مردم معرفی می‏‌کند:{{قرآن| وَ مَنْ أَحْياها فَكَأَنَّما أَحْيَا النَّاسَ جَميعاً |ترجمه= و هر كس، انسانى را از مرگ رهايى بخشد، چنان است كه گويى همه مردم را زنده كرده است. |سوره=مائده|آیه=۳۲}}

قرآن در [[سوره نحل]]،<ref>سوره نحل، آیه۱۲۸-۱۲۵.</ref> چند اصل برای تبلیغ درست دین ترسیم کرده است: دعوت به وسیله حکمت(دانش، منطق، استدلال، بدور از فساد و انحراف)؛ دعوت با اندرزهاى نيكو؛ مناظره با مخافان با نیکوترین راه؛ مقابله به مثل در صورت تجاوز طرف مقابل؛ شکیبایی و گذشت برتر از مقابله به مثل؛ شکیبایی و گذشت بدون هيچ فقط به خاطر خدا؛ ناامید نشدن از اثرگذاری تبلیغ دین؛ نگران توطئه دشمن نشدن؛ تقوی پیشه‌گی در تبلیغ دین.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ ه.ش، ج۱۱، ص۴۵۵.</ref>

اصول ترسیم شده بیانگر اهمیت تبلیغ دین خدا و لازم بودن آن را می‌رساند.