۱٬۴۰۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
در کتاب معراج السعاده حدیثی از پیامبر | در کتاب معراج السعاده حدیثی از پیامبر(ص) نقل شده «که اهل بهشت ژولیده مو، غبار آلود و جز دو جامه کهنه ندارند» آیا این حدیث با احادیث دیگر درباره خصوصیات اهل بهشت و نیز حدیث تمیزی و نظافت که از پیامبر نقل شده قابل جمع هستند؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
==جایگاه حس زیباییشناسی در اسلام== | |||
روانشناسان حس زیبایی را یکی از چهار بُعد روح انسانی معرفی میکنند که به ضمیمه حس نیکی، حس دانایی و حس مذهبی ارکان اصلی روان آدمی را تشکیل میدهند. روانشناسان معتقدند که تمام زیباییهای ادبی شعری و هنری به معنی واقعی مولود این حس است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، نفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سیزدهم، ۱۳۷۰، ج۶، ص۱۵۰.</ref> بنابراین در اسلام استفاده کردن از زیبائیهای طبیعت، لباسهای زیبا و متناسب، به کار بردن انواع عطرها و امثال آن نه تنها مجاز شمرده شده بلکه به آن توصیه و سفارش اکید شده است. این خصوصیت در میان ائمه و بزرگان اسلام جایگاه ویژهای دارد. | |||
'''امام حسن(ع) و لباس زیبا''' | |||
امام حسن(ع) هنگامی که به نماز برمیخواست بهترین لباسهای خود را میپوشید. پرسیدند چرا بهترین لباس خود را میپوشید؟ فرمود: {{متن عربی|اِنّ اللهَ جمیلٌ یُحبُّ الجمالَ، فاَتَجَمَّلُ لِربّی و هو یقول: {{قرآن|خذوا زینتَکمْ عندَ کلِّ مسجد|سوره=اعراف|آیه=۳۲|ترجمه=خداوند زیبا است و زیبایی را دوست میدارد.}} و به همین جهت لباس زیبا برای راز و نیاز با پروردگارم میپوشم چرا که او خود دستور داده است که زینت خود را به هنگام رفتن به مسجد برگیرید.}}<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، بیروت، دارالاحیاء التراث العربی، ۲۰ جلدی، ج۳، ص۳۴۰–۳۴۱.</ref> | |||
== | ==امام صادق(ع) و لباس زیبا == | ||
یکی از زاهدان ریا کار به نام «عباد بن کثیر» با امام صادق(ع) روبرو شد در حالی که امام لباسی نسبتاً زیبایی بر تن داشت، به امام گفت: تو از خاندان نبوتی و پدرت علی(ع) لباس بسیار ساده میپوشید. چرا چنین لباس جالبی بر تن تو است؟ آیا بهتر نبود که لباس کماهمیتتر و سادهتر از این میپوشیدی؟ امام فرمود: «وای بر تو ای عباد! {{قرآن|قُلْ مَنْ حَرَّمَ زینَه اللهِ الَّتی أخْرَجَ اللهُ لِعِبادِهِ وَ الطَّیِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ<ref>اعراف/۳۳.</ref> چه کسی زینتهایی را که خداوند برای بندگانش آفریده و روزیهای پاکیزه را حرام کرده است؟»<ref>وسائل الشیعه، همان، ج۳، ص۳۴۷، باب ۷، احکام ملابس، روایت ۴.</ref> | یکی از زاهدان ریا کار به نام «عباد بن کثیر» با امام صادق(ع) روبرو شد در حالی که امام لباسی نسبتاً زیبایی بر تن داشت، به امام گفت: تو از خاندان نبوتی و پدرت علی(ع) لباس بسیار ساده میپوشید. چرا چنین لباس جالبی بر تن تو است؟ آیا بهتر نبود که لباس کماهمیتتر و سادهتر از این میپوشیدی؟ امام فرمود: «وای بر تو ای عباد! {{قرآن|قُلْ مَنْ حَرَّمَ زینَه اللهِ الَّتی أخْرَجَ اللهُ لِعِبادِهِ وَ الطَّیِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ<ref>اعراف/۳۳.</ref> چه کسی زینتهایی را که خداوند برای بندگانش آفریده و روزیهای پاکیزه را حرام کرده است؟»<ref>وسائل الشیعه، همان، ج۳، ص۳۴۷، باب ۷، احکام ملابس، روایت ۴.</ref> | ||
ویرایش