مراد از آیه «یوم ندعو کل اناس بامامهم»: تفاوت میان نسخه‌ها

[[علامه طباطبائی]] می‌فرماید: کلمه امام به معنای مقتدا است و خداوند افرادی از بشر را به این نام نامیده که بشر را به امر خدا هدایت می‌کنند همچنان که درباره حضرت [[ابراهیم(ع)]] این اسم را به کار برده است. در مقابل افراد دیگری را که مقتدا و رهبر گمراهانند ائمه کفر خوانده است،<ref>طباطبایی، محمد حسین، ترجمه المیزان، دفتر نشر اسلامی قم، ج۱۳، ص۲۲۷ و ۲۲۸.</ref> علامه طباطبایی با استفاده از ظاهر آیه استدلال می‌کند که منظور از امام لوح محفوظ و کتاب و دیگر احتمالات نیستند بلکه مراد از امام هر طائفه همان اشخاصی هستند که مردم هر طائفه به آنها إقتدا و در راه حق یا باطل از آنها پیروی می‌کرده‌اند. در نتیجه مقتدای ضلالت مثل مقتدای هدایت امام خوانده می‌شود و مراد از امامی که روز قیامت خوانده می‌شود آن کسی است که مردم او را امام خود گرفته باشند و به او اقتدا کرده باشند نه آن کسی که خداوند به امامت برگزیده باشد.<ref>طباطبایی، محمد حسین، ترجمه المیزان، دفتر نشر اسلامی قم، ج۱۳، ص۲۲۹.</ref>

== مراد آیه ==

{{پایان پاسخ}}