automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
جز (A.ahmadi صفحهٔ حدیث غبطه آدم(ع) به جایگاه پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) را به حدیث غبطه آدم(ع) به جایگاه پیامبر(ص) و اهلبیت(ع) منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}}بر اساس حدیثی علت هبوط حضرت آدم(ع) از بهشت، حسادت ورزیدن او نسبت به جایگاه پیامبر | {{سوال}}بر اساس حدیثی علت هبوط حضرت آدم(ع) از بهشت، حسادت ورزیدن او نسبت به جایگاه پیامبر واهلبیت(ع) بوده است. آیا این حدیث معتبر است؟ حسادت حضرت آدم(ع) به چه معنا است؟ {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
حدیث غبطه آدم به جایگاه پیامبر(ص) و | حدیث غبطه آدم به جایگاه پیامبر(ص) و اهلبیت(ع)، توسط [[شیخ صدوق]] در کتاب [[عیون اخبار الرضا(ع)]] ذکر شده است. در اعتبار سند این روایت اختلافنظر است. بر اساس برخی مبانیِ [[علم رجال|رجالی]]، سند آن [[حدیث صحیح|صحیح]] و بر اساس برخی مبانی دیگر [[حدیث ضعیف|ضعیف]] است. | ||
در این حدیث، علت اخراج [[حضرت آدم(ع)|آدم]] و [[حوا]] از [[بهشت]] حسادت ورزیدن آنها به جایگاه [[پیامبر(ص)|پیامبر]]، [[امام علی(ع)]]، [[حضرت فاطمه(س)]]، [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] دانسته شده است. به گفته [[علامه مجلسی]]، [[حسد|حسادت]] در این روایت به معنای درخواست رسیدن به جایگاه پیامبر و | در این حدیث، علت اخراج [[حضرت آدم(ع)|آدم]] و [[حوا]] از [[بهشت]] حسادت ورزیدن آنها به جایگاه [[پیامبر(ص)|پیامبر]]، [[امام علی(ع)]]، [[حضرت فاطمه(س)]]، [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] دانسته شده است. به گفته [[علامه مجلسی]]، [[حسد|حسادت]] در این روایت به معنای درخواست رسیدن به جایگاه پیامبر و اهلبیت(ع) است؛ در حالی که خدا آدم را از این درخواست نهی کرده بود؛ بنابراین آدم تسلیم امر خدا نشده و مرتکب [[ترک اولی]] شد. مجلسی حسادت را به [[غبطه|غبطه خوردنِ]] آدم نسبت به چیزی که سزاوار آن نبوده نیز معنا کرده است. | ||
==حدیث ذکر شده در عیون اخبار الرضا== | ==حدیث ذکر شده در عیون اخبار الرضا== | ||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
===مراد از حسادت=== | ===مراد از حسادت=== | ||
{{همچنین ببینید|حسد|ترک اولی}} | {{همچنین ببینید|حسد|ترک اولی}} | ||
[[علامه مجلسی]] در کتاب [[بحارالانوار (کتاب)|بحارالانوار]] احتمال داده است مراد از [[حسد|حسادت]]، درخواست کردن حالات [[ | [[علامه مجلسی]] در کتاب [[بحارالانوار (کتاب)|بحارالانوار]] احتمال داده است مراد از [[حسد|حسادت]]، درخواست کردن حالات [[اهلبیت(ع)]] و رسیدن به منزلت آنها بوده است. این درخواست از طرف [[حضرت آدم(ع)|آدم]] و [[حوا]]، [[ترک اولی]] شمرده میشود؛ زیرا باید [[رضایت از خدا|راضی]] و تسلیم امر خدا میشدند.<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دارإحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ ق، ج۲۶، ص۲۷۳.</ref> او در جایی دیگر حسادت را به معنای [[غبطه]] به چیزی دانسته که سزاوار آن نبوده است.<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دارإحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ ق، ج۱۱، ص۱۶۵.</ref> | ||
==حدیث ذکر شده در تفسیر عیاشی== | ==حدیث ذکر شده در تفسیر عیاشی== | ||
خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[Category:فقه الحدیث]] | |||
[[Category:عصمت پیامبران]] | |||
[[رده:فقه الحدیث]] | [[رده:فقه الحدیث]] | ||
[[رده:عصمت پیامبران]] | [[رده:عصمت پیامبران]] |