۷۱۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== دلیل عربی بودن قرآن == | == دلیل عربی بودن قرآن == | ||
قرآن کریم پس از چندین مرتبه صراحت گویی، | قرآن کریم پس از چندین مرتبه صراحت گویی،<ref>قرآن كریم، سوره های نحل / 103؛ شعراء / 195؛ فصلت / 44؛ یوسف / 2؛ رعد / 37؛ طه، و... .</ref> یکی از ویژگی‌های خود را زبان عربی دانسته است. از مهم ترین نظریه هایی که در زمینه زبان قرآن کریم عرضه شده است عرفی بودن زبان قرآن است، به این معنا که قرآن به زبان عربی قوم پیامبر اسلام(ص) یعنی مردم حجاز نازل شده است و بر این اساس باید در بیان مقاصد از الفاظ و تعابیر آنان بهره گرفته و از قواعد دستور زبان آنان پیروی کرده باشد، نه آنکه با الفاظ و تعابیر جدید یا در قالب قواعد جدیدی سخن گفته باشد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=درآمدی بر تاریخ نگاری قرآن|سال=1380|نام=جعفر|نام خانوادگی=نكونام|ناشر=هستی نما|صفحه=57|مکان=قم}}</ref> | ||
در تأیید این نظریه، ادلّه و شواهد فراوانی وجود دارد که اینک مهمترین آنها را می آوریم: | در تأیید این نظریه، ادلّه و شواهد فراوانی وجود دارد که اینک مهمترین آنها را می آوریم: | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
ی) مزیت زبان قرآن در تفاوت معنای واژه های همگون: اعجاز بیانی قرآن همین است که تمام ویژگی ها و نکات گوناگون واژه ها را رعایت نموده است.'''[12]''' به علاوه کلماتی که در عربی جدید دیده می شوند فقط در تصریفات (تغییر هیئت مثلاً ضَرَّ بشود اَضَرَّ)، جدید هستند نه از ریشه. بنابراین همه لغت ها به جزء لغت عرب رو به نابودی هستند که آن نیز به برکت قرآن، زنده و جاوید، پیر و فرسوده نمی گردد.'''[13]''' | ی) مزیت زبان قرآن در تفاوت معنای واژه های همگون: اعجاز بیانی قرآن همین است که تمام ویژگی ها و نکات گوناگون واژه ها را رعایت نموده است.'''[12]''' به علاوه کلماتی که در عربی جدید دیده می شوند فقط در تصریفات (تغییر هیئت مثلاً ضَرَّ بشود اَضَرَّ)، جدید هستند نه از ریشه. بنابراین همه لغت ها به جزء لغت عرب رو به نابودی هستند که آن نیز به برکت قرآن، زنده و جاوید، پیر و فرسوده نمی گردد.'''[13]''' | ||
---- | ----[1]. قرآن كریم، سوره های نحل / 103؛ شعراء / 195؛ فصلت / 44؛ یوسف / 2؛ رعد / 37؛ طه، و... . | ||
[2]. نكونام، جعفر، درآمدی بر تاریخ نگاری قرآن، قم، نشر هستی نما، چاپ اوّل، 1380ش، ص57، با كمی تغییر. | |||
[3]. همان، ص58. | |||
[4]. همان. | |||
[5]. فصلت / 44. | |||
[6]. درآمدی بر تاریخ نگاری قرآن، همان، ص58ـ61. | |||
[7]. معجم مفردات الفاظ القرآن، قم، انتشارات اسماعیلیان، 1382ش، ص340، ذیل عرب و نیز ماده عجم. | |||
[8]. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، چاپ دوم، 1403ق، ج45، ص296؛ درآمدی بر تاریخ گذاری قرآن، همان، ص62. | |||
[9]. تفسیر نورالثقلین، ج1، ص43 به نقل از عیون الاخبار الرضا(ع)، ذیل آیه 23 سوره بقره. | |||
[10]. مكارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، قم، دارالكتب الاسلامیه، چاپخانه مدرسه امام امیرالمؤمنین، 1364ش، ج13، ص113. | |||
[11]. طباطبایی، سید محمّد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، بنیاد علمی و فكری علاّمه، چاپ یکصد و بیست و هشتم، 1363ش، ج15، ص510. | |||
[12]. اسكندرلو، محمّد جواد، علوم قرآن (تقریرات درس آیت الله معرفت)، سازمان حوزه ها و مدارس علمیه خارج از كشور، چاپ اوّل، 1379ش، ص197. | |||
[13]. اسكندرلو، محمّد جواد، علوم قرآن (تقریرات درس آیت الله معرفت)، سازمان حوزه ها و مدارس علمیه خارج از كشور، چاپ اوّل، 1379ش، ص197. | |||