حدیث حسین منی و انا من حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}


منابع شیعه<ref>رک: ابن قولویه، جعفر؛ کامل الزیارات، بی جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ ه. ق ، ص۱۱۶. و رک: قاضی نعمان مغربی؛ شرح الاخبار، قم، مؤسسه نشر اسلامی، بی تا، ج۳، ص۸۸. و رک: شیخ مفید؛ الارشاد، بیروت، دارالمفید للطباعه و النشر و التوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ ه. ق ، ج۲، ص۱۲۷.</ref> و اهل سنت<ref>رک: احمد بن حنبل؛ مسند احمد، بیروت، دار صادر، بی تا، ج۴، ص۱۷۲. ورک: قزوینی، محمد؛ سنن ابن ماجه، بیروت، دارالفکر للطباعه و النشر و التوزیع، بی تا، ج۱، ص۵۱. ورک: ترمذی؛ سنن الترمذی، بیروت، دارالفکر للطباعه و النشر و التوزیع، چاپ دوم، ۱۴۰۳ ه. ق ، ج۵، ص۳۲۴. ورک: هیثمی؛ مجمع الزوائد، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۰۸ ه. ق ، ج۹، ص۱۸۱.</ref> از پیامبر اسلام(ص) روایت کرده‌اند که فرمود: {{عربی|حُسَیْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَیْنٍ|ترجمه=حسین از من است و من از حسین}}.
منابع شیعه<ref>ابن قولویه، جعفر، کامل الزیارات، بی جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ق، ص۱۱۶؛ قاضی نعمان مغربی، شرح الاخبار، قم، مؤسسه نشر اسلامی، بی تا، ج۳، ص۸۸؛ شیخ مفید، الارشاد، بیروت، دارالمفید للطباعه و النشر و التوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۱۲۷.</ref> و اهل سنت<ref>احمد بن حنبل، مسند احمد، بیروت، دار صادر، بی‌تا، ج۴، ص۱۷۲؛ قزوینی، محمد، سنن ابن ماجه، بیروت، دارالفکر للطباعه و النشر و التوزیع، بی‌تا، ج۱، ص۵۱؛ ترمذی، سنن الترمذی، بیروت، دارالفکر للطباعه و النشر و التوزیع، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۳۲۴. هیثمی، مجمع الزوائد، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۰۸ق، ج۹، ص۱۸۱.</ref> از پیامبر اسلام(ص) روایت کرده‌اند که در مورد امام حسین(ع) فرمود: {{عربی|حُسَیْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَیْنٍ|ترجمه=حسین از من است و من از حسین}}.


این که امام حسین علیه السلام از پیامبر خدا -صلی الله علیه و آله و سلم- است، بحثی نیست چون که امام حسین(ع) نوه آن حضرت است، امّا مفهوم و معنای پیامبر از حسین بودن، این است که دین اسلام یک علّت مُحدثَه دارد که باعث به وجود آمدن آن است و آن علّت مُحدثه وجود مقدس پیامبر خدا -صلی الله علیه و آله و سلم- بود که خداوند به واسطهٔ آن حضرت دین اسلام را به وجود آورد و گسترش داد، رسول اکرم(ص) مدت ۲۳ سال برای دین جدیدی که آورده بود زحمات فراوانی کشیده و سختی‌های زیادی را تحمل نموده تا این که خداوند با نازل کردن آیه: «ألیوم أکملت لکم دینکم»<ref>مائده، ۳.</ref>؛ «امروز دین شما را کامل کردم»، امیر مؤمنان علی علیه السلام را به عنوان امام، خلیفه و جانشین رسول خدا – صلی الله علیه و آله و سلم – انتخاب نمود و اگر نبود انحراف‌هایی که بعد از رحلت رسول خدا – صلی الله علیه و آله و سلم – اتفاق افتاد به یقین دین اسلام با امامت امیر مؤمنان و بقیه امامان معصوم راه خود را برای به سعادت رساندن بشر می‌پیمود.
==اسلام و امام حسین(ع)==
 
اینکه امام حسین(ع) از پیامبر(ص) است، بحثی نیست چون امام حسین(ع) نوه آن حضرت است، اما مفهوم و معنای «پیامبر از حسین بودن»، اینست:
وجود اسلام یک علت دارد و آن وجود پیامبر خدا(ص) بود. خداوند به واسطه آن حضرت دین اسلام را به وجود آورد و گسترش داد. رسول اکرم(ص) در مدت ۲۳ سال، برای دین جدیدی که آورده بود تلاش کرد تا این که خداوند با نزول آیه {{عربی|ألیوم أکملت لکم دینکم|ترجمه=امروز دین شما را کامل کردم}}<ref>مائده، ۳.</ref> امام علی(ع) را به عنوان امام، خلیفه و جانشین رسول خدا(ص) انتخاب نمود.


علت دیگر دین اسلام علت مُبقیه آن است یعنی آنچه که باعث بقای دین اسلام شده، و آن علتّ مبقیه وجود مقدس امام حسین(ع) است به این بیان که بعد از رحلت پیامبر اسلام(ص) انحرافات شروع شد، زمان اولی (ابوبکر) به خاطر جوّی که بر جامعه حاکم بود، انحرافات کمتر بود و زمان دومی (عمر) بیشتر شد تا به دوره سومی (عثمان) رسید که انحراف و خلاف‌کاری‌ها به اوج خودش رسید و حضرت علی(ع) هم چند سالی که حکومت کردند، افرادی مانند معاویه آن قدر کارشکنی کرده و جنگ‌هایی را بر آن حضرت تحمیل کردند که آن حضرت نتوانست همه آن انحراف‌ها را برطرف کند؛ امام حسن مجتبی علیه السلام نیز بخاطر مشکلات فراوانی که داشت و مجبور به صلح با معاویه شد تا اصل و اساس دین حفظ شود و لذا عملاً نتوانستند انحراف‌های به وجود آمده را از میان بردارند.
علت دیگر دین اسلام علت مُبقیه آن است یعنی آنچه که باعث بقای دین اسلام شده، و آن علتّ مبقیه وجود مقدس امام حسین(ع) است به این بیان که بعد از رحلت پیامبر اسلام(ص) انحرافات شروع شد، زمان اولی (ابوبکر) به خاطر جوّی که بر جامعه حاکم بود، انحرافات کمتر بود و زمان دومی (عمر) بیشتر شد تا به دوره سومی (عثمان) رسید که انحراف و خلاف‌کاری‌ها به اوج خودش رسید و حضرت علی(ع) هم چند سالی که حکومت کردند، افرادی مانند معاویه آن قدر کارشکنی کرده و جنگ‌هایی را بر آن حضرت تحمیل کردند که آن حضرت نتوانست همه آن انحراف‌ها را برطرف کند؛ امام حسن مجتبی علیه السلام نیز بخاطر مشکلات فراوانی که داشت و مجبور به صلح با معاویه شد تا اصل و اساس دین حفظ شود و لذا عملاً نتوانستند انحراف‌های به وجود آمده را از میان بردارند.
۷٬۲۳۰

ویرایش