آداب سخن‌گفتن در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}۱ـ [[قرآن کریم]] درباره کیفیت سخن گفتن به برخی از محورها اشاره فرموده است، از جمله:

الف) سخن گفتن باید با نرمی باشد، {{قرآن|فَقُولا لَهُ قَوْلًا لَیِّناً لَعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یَخْشی‏|ترجمه=و با او سخنى نرم گوييد، شايد كه پند پذيرد يا بترسد.|سوره=طه|آیه=۴۴}}<ref>طه/ ۴۴.</ref>  

ب) سخن گفتن نباید با داد و فریاد همراه باشد؛ خداوند متعال می‌فرماید: {{قرآن|وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِکَ إِنَّ أَنْکَرَ الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِیر…|ترجمه=از صدای خود بکاه (و هرگز فریاد مزن) که زشت‌ترین صداها صدای درازگوشان است.|سوره=لقمان|آیه=۱۹}} مگر در مقابل حاکم ظالم {{قرآن|لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَنْ ظُلِم|ترجمه=خداوند، بانگ برداشتن به بدزبانى را دوست ندارد، مگر [از] كسى كه بر او ستم رفته باشد.|سوره=نساء|آیه=۱۴۸}}

ج) سخن گفتن در غیر جای خودش نباید همراه با ناله و نفرین یا اف گفتن و … باشد زیرا در قرآن کریم از این گونه تکلم کردن و سخن گفتن نهی شده است.<ref>لقمان/ ۱۹؛ نساء/ ۸،۹،۱۴۸..</ref> مثلا درباره سخن گفتن با پدر و مادر می‌فرماید: {{قرآن|... وَ قُلْ لَهُما قَوْلًا کَرِیما|ترجمه=و با آنها سخنى شايسته بگوى.|سوره=اسراء|آیه=۲۳}}

۲ـ در سخن گفتن باید سعی شود که محتوای سخن از امراض و بیماری‌های اخلاقی که غالباً زبان انسان به آن‌ها آلوده می‌شود، مبرّا و پاک باشد. برخی بیماری‌های زبان عبارتند از: کذب<ref>حج/۳۰.</ref> و غیبت<ref>حجرات/ ۱۲.</ref> و تمسخر دیگران و آن‌ها را با القاب زشت صداکردن.<ref>حجرات/ ۱۱.</ref> و…

۳ـ باید از سخن گفتن در جایی که زمینه انگیزه‌های فاسد و امراض گوناگون می‌شود خودداری کرد.

۴ـ انسان باید سخنانش مزین به صفات پسندیده و خوب باشد از جمله: صادقانه باشد: {{قرآن|... ِ وَ الصَّادِقِینَ وَ الصَّادِقاتِ … لَهُمْ مَغْفِرَه وَ أَجْراً عَظِیماً|ترجمه=مردان راستگو و زنان راستگو و … خداوند برای همه آن‌ها مغفرت و پاداش عظیمی فراهم ساخته است.|سوره=احزاب|آیه=۳۵}}  

 

 

 

 

| شاخه فرعی۲ =  

  | شناسه =-

  | تیترها =-

  | بازبینی نویسنده =  

  | بازبینی =