۲٬۲۴۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
اگر علی به استناد «أنفسنا» در آیه مباهله نفس پیامبر باشد، اشکالات فراوانی پیش می‌آید از جمله: | اگر علی به استناد «أنفسنا» در آیه مباهله نفس پیامبر باشد، اشکالات فراوانی پیش می‌آید از جمله: | ||
# علی باید همچون پیامبر، پیامبر می‌شد و این صحیح نیست چرا که پیامبر خاتم الأنبیاء است. | # علی باید همچون پیامبر، پیامبر می‌شد و این صحیح نیست چرا که پیامبر خاتم الأنبیاء است. معنای أنفسنا از معنای أنفسکم مشخّص می‌شود، چرا که معنای أنفسکم یعنی شما نصارای نجران و اهل و اقرباء شما، نه اینکه مراد از أنفسکم اتحاد بین شخصیت‌های نصاری باشد، چطور شیعیان أنفسنا را دالّ بر مماثلت و مساوات بین علی و پیامبر می‌دانند؟ | ||
# لازمه این اعتقاد این است که علی با دختر خود ازدواج کرده باشد. | # لازمه این اعتقاد این است که علی با دختر خود ازدواج کرده باشد. | ||
# | # انفسنا لفظ جمع است چگونه بر علی بن ابی طالب که یک نفر است دلالت دارد. | ||
# بر فرض مراد از انفسنا علی بن ابی طالب باشد، این آیه هیچ فضیلتی برای اهل بیت نیست. | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۸: | ||
== همسانی معنایی «أَنْفُسَنا» با «أَنْفُسَکُمْ» در آیه مباهله == | == همسانی معنایی «أَنْفُسَنا» با «أَنْفُسَکُمْ» در آیه مباهله == | ||
{{قرآن|أَنْفُسَکُمْ}} یعنی شما مسیحیان خودتان بیایید و {{قرآن|أَنْفُسَنا}} یعنی ما هم نفس خود را می‌آوریم. در مباهله تنها مصداق{{قرآن|أَنْفُسَنا}} رسول خدا(ص) و امیر مومنان(ع) می‌باشد؛ | {{قرآن|أَنْفُسَکُمْ}} یعنی شما مسیحیان خودتان بیایید. ضمیر انفسکم جمع است و شامل افراد حاضر در مباهله می‌شود و {{قرآن|أَنْفُسَنا}} یعنی ما هم نفس خود را می‌آوریم. این کلمه را متکلم مع الغیر گویند که هم بر دو نفر و هم بر بیشتر دلالت دارد و چون در این داستان غیر از رسول خدا و علی بن ابی طالب کسی حاضر نبود و در مباهله تنها مصداق{{قرآن|أَنْفُسَنا}} رسول خدا(ص) و امیر مومنان(ع) می‌باشد؛ ایرادی ندارد که گفته شود امیرمومنان نفس رسول خدا قرار گرفته است و با لفظ جمع آمده باشد؛ چرا که عرب گاهی کلمه جمع را بر مفرد استعمال می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۸۶.</ref> | ||
قرآن بارها موضوعی را با لفظ جمع بیان کرده است در حالی که مصداق آن یک فرد خاص بوده است؛ مانند: آیه ۲۱۹ سوره بقره، آیه۱۸ سوره آل عمران، آیه ۲ و ۳سوره مجادله و ... .<ref>طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمدباقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۵۳.</ref> | |||
== آیه مباهله فضیلتی برای اهل بیت(ع) == | == آیه مباهله فضیلتی برای اهل بیت(ع) == | ||