۲٬۲۴۴
ویرایش
←همسانی معنایی «أَنْفُسَنا» با «أَنْفُسَکُمْ» در آیه مباهله: اصلاح ارقام
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←همسانی معنایی «أَنْفُسَنا» با «أَنْفُسَکُمْ» در آیه مباهله: اصلاح ارقام) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
== ختم نبوت همسو با نفس رسول خدا بودن امیرمومنان == | == ختم نبوت همسو با نفس رسول خدا بودن امیرمومنان == | ||
خداوند متعال در این آیه، علی(ع) را به تعبیر {{قرآن|أَنْفُسَنا}} جان و نفس رسول خدا(ص) خوانده است. اتحاد و عینیت بین پیامبر اکرم(ص) و امیر مؤمنان امکان‌پذیر نیست، پس مراد این است که علی(ع) در مقام و منزلت دینی مثل و مانند پیامبر اکرم(ص) است و مقتضای مثلیت و مانندی این است که حضرت علی(ع) از هر جهت مثل و مانند و مساوی با پیامبر است مگر در نبوت، زیرا محمد(ص) خاتم پیامبران است<ref>سوره احزاب، آیه ۴۰ | خداوند متعال در این آیه، علی(ع) را به تعبیر {{قرآن|أَنْفُسَنا}} جان و نفس رسول خدا(ص) خوانده است. اتحاد و عینیت بین پیامبر اکرم(ص) و امیر مؤمنان امکان‌پذیر نیست، پس مراد این است که علی(ع) در مقام و منزلت دینی مثل و مانند پیامبر اکرم(ص) است و مقتضای مثلیت و مانندی این است که حضرت علی(ع) از هر جهت مثل و مانند و مساوی با پیامبر است مگر در نبوت، زیرا محمد(ص) خاتم پیامبران است<ref>سوره احزاب، آیه ۴۰: {{قرآن|إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا}}</ref> و علی خلیفه و جانشین وی است و این همان است که در حدیث منزلت بدان تصریح شده است: {{متن عربی| أَنْتَ مِنِّي بِمَنْزِلَه هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلَّا أَنَّهُ لَا نَبِيَ بَعْدِي|ترجمه=تو براي من به منزله هارون براي موسي هستي، جز اينكه بعد از من پيامبري نيست.}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۰۷.</ref> | ||
خداوند اولوا الامر را در کنار خدا و رسول قرار داده است: {{قرآن|یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الأمْرِ مِنْکُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَی اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ ذَلِکَ خَیْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِیلا|ترجمه=ای کسانی که ایمان آورده‌اید! اطاعت کنید خدا را! و اطاعت کنید پیامبر خدا و اولو الأمر را! و هرگاه در چیزی نزاع داشتید، آن را به خدا و پیامبر بازگردانید [و از آنها داوری بطلبید] اگر به خدا و روز رستاخیز ایمان دارید! این [کار] برای شما بهتر، و عاقبت و پایانش نیکوتر است.|سوره =نساء|آیه=۵۹}} اما کسی نمی‌گوید با این نگرش، پیامبر خدا و اولوا الامر خدا هستند و بلکه بدان معناست که اطاعت رسول و اولوا الامر همانند اطاعت خداست. | خداوند اولوا الامر را در کنار خدا و رسول قرار داده است: {{قرآن|یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الأمْرِ مِنْکُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَی اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ ذَلِکَ خَیْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِیلا|ترجمه=ای کسانی که ایمان آورده‌اید! اطاعت کنید خدا را! و اطاعت کنید پیامبر خدا و اولو الأمر را! و هرگاه در چیزی نزاع داشتید، آن را به خدا و پیامبر بازگردانید [و از آنها داوری بطلبید] اگر به خدا و روز رستاخیز ایمان دارید! این [کار] برای شما بهتر، و عاقبت و پایانش نیکوتر است.|سوره =نساء|آیه=۵۹}} اما کسی نمی‌گوید با این نگرش، پیامبر خدا و اولوا الامر خدا هستند و بلکه بدان معناست که اطاعت رسول و اولوا الامر همانند اطاعت خداست. | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
== همسانی معنایی «أَنْفُسَنا» با «أَنْفُسَکُمْ» در آیه مباهله == | == همسانی معنایی «أَنْفُسَنا» با «أَنْفُسَکُمْ» در آیه مباهله == | ||
{{قرآن|أَنْفُسَکُمْ}} یعنی شما مسیحیان خودتان بیایید و {{قرآن|أَنْفُسَنا}} یعنی ما هم نفس خود را می‌آوریم. در مباهله تنها مصداق{{قرآن|أَنْفُسَنا}} رسول خدا(ص) و امیر مومنان(ع) می‌باشد؛ | {{قرآن|أَنْفُسَکُمْ}} یعنی شما مسیحیان خودتان بیایید. ضمیر انفسکم جمع است و شامل افراد حاضر در مباهله می‌شود و {{قرآن|أَنْفُسَنا}} یعنی ما هم نفس خود را می‌آوریم. این کلمه را متکلم مع الغیر گویند که هم بر دو نفر و هم بر بیشتر دلالت دارد و چون در این داستان غیر از رسول خدا و علی بن ابی طالب کسی حاضر نبود و در مباهله تنها مصداق{{قرآن|أَنْفُسَنا}} رسول خدا(ص) و امیر مومنان(ع) می‌باشد؛ ایرادی ندارد که گفته شود امیرمومنان نفس رسول خدا قرار گرفته است و با لفظ جمع آمده باشد؛ چرا که عرب گاهی کلمه جمع را بر مفرد استعمال می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۸۶.</ref> | ||
قرآن بارها موضوعی را با لفظ جمع بیان کرده است در حالی که مصداق آن یک فرد خاص بوده است؛ مانند: آیه ۲۱۹ سوره بقره، آیه۱۸ سوره آل عمران، آیه ۲ و ۳سوره مجادله و ... .<ref>طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمدباقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۵۳.</ref> | |||
== آیه مباهله فضیلتی برای اهل بیت(ع) == | == آیه مباهله فضیلتی برای اهل بیت(ع) == | ||