۱۴۰
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
(لینک کردن تحریف قرآن) |
||
(۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
مکتب اخباری را توضیح دهید. | مکتب اخباری را توضیح دهید. | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|حوزه و روحانیت|واژهها}} | |||
اخباریگری، مکتبی علمی در مذهب شیعه است که توجه افراطی به حدیث دارد و قرآن، عقل و اجماع را جزو منابع استنباط شرعی نمیداند. مهمترین ویژگی این جریان فکری، انکار حجیت عقل در مصادر احکام شرعی است که سبب اخلافات زیادی با تفکر غالب و اجتهادی شیعه شده است. | |||
اخباریگری به عنوان یک مکتب توسط [[محمد امین استرابادی]] پایهگذاری شد و قرن یازدهم و دوازدهم اوج شکوفایی و چیرگیاش بر حوزههای علمیه و تفکر اجتهادی شیعه بود. افکار اخباری به نام اهل نقل و با تفکر حدیثگرایی در [[عصر غیبت]] توسط شیخ صدوق و کلینی آغاز گردید. | |||
اخباریان ظاهر قرآن را حجت نمیدانند و تنها تفسیر اهل بیت(ع) از قرآن را روا میدارند و با حجیت عقل سر ستیز دارند. اخباریان تندرو تمام روایات [[کتب اربعه شیعه|کتب اربعه]] و برخی تمام روایات وارده از اهل بیت را صحیح و عمل به آن را واجب میدانند. این مکتب فکری اجتهاد را حرام میدارند و تنها عمل به اخبار ائمه را واجب میدانند. با علم اصول فقه میانهای ندارند و اجماع و ظنون معتبر و… را در استنباط احکام شرعی نافذ نمیدارند. | |||
اهل اجتهاد و اصولیون از مبارزان همیشگی با اخباریان بودند و سرآمد آنان که در افول این جریان نقش اساسی داشت [[محمد باقر بهبهانی]] مشهور به وحید بهبهانی بود. | |||
== عقاید == | == عقاید == | ||
{{ | {{اصلی|عقاید اخباریگری}} | ||
اخباریون، گروهی از علمای شیعهاند که در مقابل اصولیین از استفاده عقل در اصول و فروع پرهیز میکردند و آن را موجب انحراف از صراط مستقیم میدانستند.<ref>خسروپناه، عبدالحسین، کلام جدید، ج۱، ص۲۳.</ref> آنها تابع اخبارند و «اجتهاد» را باطل میدانند.<ref>مشکور، محمد جواد؛ و کاظم مدیرشانه چی، فرهنگ فرق اسلامی، ج۱، ص۴۰.</ref> | |||
مهمترین تفکر اخباریان این است که عقل را حجت | مهمترین تفکر اخباریان این است که عقل را حجت نمیدانند و سایر اختلافات آنان با دیگر جریانات فکری از همین موضوع نشات میگیرد.<ref>صبوریان، محسن، و حمید پارسانیا، «تحلیلی پیرامون فراز و فرود اخباریان»، تاریخ اسلام و ایران، دوره جدید، تابستان ۱۳۹۷ش، شماره ۳۸.</ref> اخباریان، تنها کتاب و سنت و برخی از آنان فقط سنّت را به عنوان دلیل احکام میپذیرند و از قرآن، جز آنچه تفسیرش از ائمه(ع) وارد شده است، قابل درک نمیدانند. اصولیان، ادلّه استنباط احکام را کتاب، سنّت، اجماع و عقل میدانند.<ref>صفره، حسین، تاریخ حدیث شیعه در سدههای دوازدهم و سیزدهم هجری، ج۱، ص۳۶.</ref> اخباریان روش اجتهاد و تفکر تحلیلی را در فقه شیعی محکوم مینمودند و به پیروی از ظواهر احادیث مذهبی دعوت میکردند.<ref>مدرسی، سید حسین، مقدمهای بر فقه شیعه، ج۱، ص۵۸.</ref> | ||
اخباریها تمام روایات درج شده در کتاب اربعه را پذیرفته و به مقتضای آن عمل میکنند، و معتقدند که نیازی به علم رجال نیست. اما عالمان غیر اخباری همه اخبار ذکر شده در کتب اربعه (کافی، من لا یحضره الفقیه، تهذیب و استبصار) را حجت و معتبر نمیدانند و میگویند ما نیاز کامل به علم رجال | اخباریها تمام روایات درج شده در [[کتاب اربعه]] را پذیرفته و به مقتضای آن عمل میکنند، و معتقدند که نیازی به علم رجال نیست. اما عالمان غیر اخباری همه اخبار ذکر شده در کتب اربعه (کافی، من لا یحضره الفقیه، تهذیب و استبصار) را حجت و معتبر نمیدانند و میگویند ما نیاز کامل به علم رجال داریم. | ||
اخباریها معتقدند که باید امامان معانی قرآن را روشن سازند؛ و آن را تفسیر کنند، زیرا معانی آن بالاتر از اندیشه و درک افراد عادی است. از این نظر ظاهر قرآن حجت نیست.<ref>ادوار اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامی، | اخباریها معتقدند که باید امامان معانی قرآن را روشن سازند؛ و آن را تفسیر کنند، زیرا معانی آن بالاتر از اندیشه و درک افراد عادی است. از این نظر ظاهر قرآن حجت نیست.<ref>جناتی، محمدابراهیم، ادوار اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامی، ص۳۶۱.</ref> این مکتب مدعی است که معنی هر آیهای را از حدیث باید استفسار کرد، اگر ظاهر آیهای بر مطلبی دلالت کند ولی حدیثی آمده باشد و بر ضد ظاهر آن آیه باشد، ما باید به مقتضای حدیث عمل کنیم و بگوییم معنی واقعی آیه را ما نمیدانیم.<ref>مطهری، مرتضی، کلیات علوم اسلامی، ج۱، ص۲۸۶.</ref> | ||
در اثر مقبولیت | از دیگر اعتقادات آنان این است که اجماع و ظنون معتبر حجت نمیباشد و نیز برخی از آنان قائل به [[تحریف قرآن در روایت سالم بن سلمه|تحریف قرآن]]<ref>بهشتی، ابراهیم، اخباریگری، تاریخ و عقاید، ج۱، ص۳۰۳.</ref> هستند.<ref>طباطبایی، محمد کاظم، تاریخ حدیث شیعه، ج۱، ص۲۲۲</ref> | ||
در اثر مقبولیت اخباریگری در قرن یازدهم و دوازدهم، بازگشت به آثار حدیثی شدت گرفت و همانند قرن چهارم و پنجم، به تدوین مجامع و موسوعههای حدیثی پرداخته شد.<ref>صبوریان، محسن، حمید پارسانیا، «تحلیلی پیرامون فراز و فرود اخباریان»، تاریخ اسلام و ایران، دوره جدید، تابستان ۱۳۹۷، شماره ۳۸.</ref> | |||
== دورههای اخباریگری == | == دورههای اخباریگری == | ||
{{نوشتار اصلی|دورههای اخباریگری}} | {{نوشتار اصلی|دورههای اخباریگری}} | ||
اخباریگری به معنای یک مکتب فکری منسجم از قرن یازدهم شروع شد و تا اواخر قرن دوازدهم از قدرتمندترین جریانهای فکری در حوزههای علمیه بود. اخباریگری به معنای حدیثگرایی و گرایش افراطی به روایات در عصر غیبت وجود داشت و از [[شیخ صدوق]] و [[کلینی]] آغاز گردید. هرچند برخی ادعا دارند این گرایش در زمان حضور و در میان اصحاب ائمه وجود داشت.<ref>قیصری، احسان، «اخباریان»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ذیل مدخل. | |||
</ref> | |||
محمد امین استرابادی را | محمد امین استرابادی را مؤسس مکتب اخباریگری در آغاز قرن یازدهم میدانند که پس از او این جریان با قوت تمام ادامه پیدا کرد و بر تفکر اجتهادی تشیع تأثیر زیادی گذاشت.<ref>فائز، قاسم، محمد شریفی ، «پیدایش، سیر تطور و تداوم اخباریگری»، دوفصلنامه کتاب قیم، پاییز و زمستان ۱۳۹۳، دوره ۴، شماره ۱۱ (ویژه علوم قرآن و حدیث).</ref> اخباریگری با افکار افراطی در قالب حدیثگرایی در دو قرن پس از او انسجام یافت و افکاری مانند عدم حجیت عقل و ظاهر قرآن و صحت روایات و وجوب عمل به آنان و… به عقاید این جریان شناخته شد. | ||
در اواخر قرن دوازدهم این نهضت فکری رو به افول نهاد و پس از آنکه برخی عقاید تند خود را کنار گذاشت و عالمان شاخص آن معتدل شناخته | در اواخر قرن دوازدهم این نهضت فکری رو به افول نهاد و پس از آنکه برخی عقاید تند خود را کنار گذاشت و عالمان شاخص آن معتدل شناخته میشدند، آرام آرام تحت تأثیر مبارزات اصولیون، به عمر خود پایان داد.<ref>قیصری، احسان، «اخباریان»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ذیل مدخل.</ref> | ||
== | == عالمان مشهور اخباری == | ||
{{نوشتار اصلی|عالمان مشهور اخباری}} | {{نوشتار اصلی|عالمان مشهور اخباری}} | ||
اخباریگری عالمان بزرگ و زیادی داشت که از لحاظ تفکر اخباری یکسان نبودند. مؤسس این مکتب، محمد امین استرابادی و پس از او [[میرزا محمد اخباری]] و [[ملا خلیل قزوینی]]، شیخ عبدالله سماهیجی، سلیمان بحرانی و… گرایش شدید به حدیث داشتند و بهطور کامل اخباری شناخته میشوند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، دائرة المعارف فقه مقارن، ج۱، ص۱۱۹.</ref> عالمانی همچون [[فیض کاشانی]]، [[شیخ یوسف بحرانی]]، [[علامه مجلسی]]، [[محمد تقی مجلسی]]، [[نعمتالله جزایری]]، [[حر عاملی]] از عالمان معتدل اخباری شناخته میشوند و بعضاً به تلفیق مکتب اصولی و اخباری شهره هستند.<ref>بهشتی، ابراهیم، اخباریگری، تاریخ و عقاید، ج۱، ص۵۴۵</ref> | |||
در میان اخباریان متقدم که بیشتر به اهل نقل مشهور هستند و نام اخباری مصطلح در آن زمان نبود، میتوان به شیخ صدوق، کلینی، این قولویه، علی ابن بابویهٔ قمی و… اشاره کرد.<ref>قیصری، احسان، «اخباریان»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۵۳۷.</ref> | |||
در میان اخباریان متقدم که بیشتر به اهل نقل مشهور هستند و نام اخباری مصطلح در آن زمان نبود، | |||
== آثار مکتوب == | == آثار مکتوب == | ||
کتابهای زیادی از عالمان اخباری درباره مبانی اخباریگری و نشر عقاید آن تألیف شده است. از جمله: | |||
* [[الفوائد المدنیه]] نوشته محمد امین استرابادی. | |||
* [[البرهان فی التکلیف و البیان]] نوشته میرزا محمد اخباری. | |||
* قسبة العجول نوشته میرزا محمد اخباری. | |||
* کشف الأسرار فی شرح الاستبصار نوشته سلیمان بن عبدالله بحرانی ماحوزی. | |||
* غایة المرام نوشته نعمتالله بن عبدالله جزائری. | |||
* الاقتصاد فی شرح الارشاد نوشته عبد النبی بن سعد جزائری. | |||
* منتقی الجمان و تحریر طاوسی اثر حسن بن زین الدین عاملی مشهور به صاحب معالم. | |||
* ''[[صافی در شرح کافی]] نوشته ملا خلیل قزوینی.'' | |||
در دوران اوج اخباریگری در قرن یازدهم و دوازدهم بازگشت به آثار روایی شدت گرفت و کتابهای بزرگ و عظیمی در حوزه روایت تدوین شده است. از آن جمله میتوان به [[وسائل الشیعه]]، [[بحار الانوار]]، [[الوافی]]، [[تفسیر برهان]] و… اشاره کرد. | |||
در دوران اوج | |||
== مبارزه علیه اخباریگری == | == مبارزه علیه اخباریگری == | ||
تقابل اصولیان و اخباریان که از سده ۱۱ق آغاز گردید و با تندرویهای اخباریان ادامه یافت، در نهایت از سوی مجتهدان و در رأس ایشان [[آقا وحید بهبهانی]] به مبارزهای جدی و منسجم بر ضد اخباریگری تبدیل شد. او در کنار بحثها و استدلالهای علمی خود در رد اخباریگری و اثبات طریقه اجتهاد و ضرورت بهکارگیری اصول در استنباط احکام شرعی، از برخوردهای عملی نیز در راه مبارزه با اخباریگری رویگردان نبود، و نمازگزاردن به امامت شیخ یوسف بحرانی پیشوای اخباریان را تحریم کرد.<ref>قیصری، احسان، «اخباریان»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ذیل مدخل.</ref> کتاب الإجتهاد و الأخبار او بیانگر معیارهای او در تفکر اجتهادی است.<ref>تاریخ حدیث شیعه، طباطبایی، محمد کاظم، ص۲۴۵.</ref> | |||
از دیگر عالمانی که علم اصول فقه را در مقابل اخباریان نشر دادند میتوان از محقق خوانساری، علامه شیروانی، آیه الله جمال الدین خوانساری و سید صدرالدین قمی نام برد که در دوره رواج اخباریت و فترت مباحث اصولی و اجتهادی که برخورد سطحی با احادیث شیوع پیدا کرده بود، همت عظیمی را بکار گرفتند و زمینههای پیدایش مدرسه وحید بهبهانی را فراهم آوردند که این مدرسه عصر نوینی را در تاریخ علم باز کرد.<ref>قیصری، احسان، «اخباریان»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۵۳۷.</ref> | |||
از | پس از وحید بهبهانی، [[شیخ مرتضی انصاری]] که در رواج علم اصول فقه نقش داشت به مبارزه علیه اخباریان پرداخت. | ||
از دیگر مبارزان بر ضد اخباریان، [[شیخ جعفر نجفی]] مشهور به [[کاشف الغطاء]] است که از مخالفان میرزا محمد اخباری بود و در همین راستا دو رساله با عنوان [[کشف الغطاء عن معایب میرزا محمد عدو العلماء]] و [[رسالة المسائل و الاجوبة]] تألیف کرد.<ref>قیصری، احسان، «اخباریان»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ذیل مدخل.</ref> | |||
استفاده اخباریان از شگردهای غیراخلاقی و شیوههای تند و افراطی علیه مجتهدان بزرگ، خود یکی از عواملی است که زوال حاکمیت آن را به دنبال داشت.<ref>ادوار اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامی، جناتی، محمدابراهیم، ج۱، ص۳۵۴</ref> [[شهید مطهری]] اخباریان را مظهر جمود اسلامی میداند.<ref>مطهری، مرتضی، یادداشتهای استاد، ج۱، ص۱۴۹.</ref> | |||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
* مصادر الاستنباط بین الاصولیین والأخباریین، محمد عبدالحسین محسن الغراوی. | * مصادر الاستنباط بین الاصولیین والأخباریین، محمد عبدالحسین محسن الغراوی. دار الهادی. | ||
* | * مقدمهای بر فقه شیعه، مدرسی طباطبایی، ترجمه آصف فکرت، بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، ۱۳۶۸. | ||
* تاریخ حدیث شیعه، محمد کاظم طباطبایی، | * تاریخ حدیث شیعه، محمد کاظم طباطبایی، سمت، چاپ دوم. ۱۳۸۹. | ||
* ادوار اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامی، محمد ابراهیم جناتی، | * ادوار اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامی، محمد ابراهیم جناتی، کیهان، ۱۳۷۲. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۷۰: | خط ۸۱: | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = فقه | | شاخه اصلی = فقه | ||
| شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ = اخباری | ||
| شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =شد | ||
| تیترها = | | تیترها =شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینکدهی = | | لینکدهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
خط ۸۶: | خط ۹۷: | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} |
ویرایش