۴۰۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
* {{قرآن|إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ|۱|وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ|۲|وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ|۳|ترجمه=هنگامی که خورشید را به هم درپیچند و هنگامی که ستارگان تیره و بی نور شوند و هنگامی که کوه ها را به حرکت آرند و از جا برکنند|سوره=تکویر|آیه=۱-۳}} | * {{قرآن|إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ|۱|وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ|۲|وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ|۳|ترجمه=هنگامی که خورشید را به هم درپیچند و هنگامی که ستارگان تیره و بی نور شوند و هنگامی که کوه ها را به حرکت آرند و از جا برکنند|سوره=تکویر|آیه=۱-۳}} | ||
: {{قرآن|عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَىٰ غَيْبِهِ أَحَدًا|ترجمه=[او] دانای غیب است و هیچ کس را بر غیب خود آگاه نمی کند|سوره=جن|آیه= | : {{قرآن|عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَىٰ غَيْبِهِ أَحَدًا|ترجمه=[او] دانای غیب است و هیچ کس را بر غیب خود آگاه نمی کند|سوره=جن|آیه=۲۶}} | ||
بر اساس دیدگاه [[اسلام از منظر گلدزیهر|اسلام]] فقط خداست که عالم به تمامی غیب‌ها است؛ آن هم علمی که اختصاص به خودش دارد و کسی به آن آگاه نیست و در ادامه آیه استثنایی می‌آورد؛ {{قرآن|إِلَّا مَنِ ارْتَضَی مِن رَّسُولٍ|ترجمه=مگر کسی از رسولان و انبیاء را که شایسته این کار بداند}}.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان، ترجمه موسوی همدانی، سید محمد باقر، ج۲۰، ص۳۴۷.</ref> | بر اساس دیدگاه [[اسلام از منظر گلدزیهر|اسلام]] فقط خداست که عالم به تمامی غیب‌ها است؛ آن هم علمی که اختصاص به خودش دارد و کسی به آن آگاه نیست و در ادامه آیه استثنایی می‌آورد؛ {{قرآن|إِلَّا مَنِ ارْتَضَی مِن رَّسُولٍ|ترجمه=مگر کسی از رسولان و انبیاء را که شایسته این کار بداند}}.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان، ترجمه موسوی همدانی، سید محمد باقر، ج۲۰، ص۳۴۷.</ref> | ||