انس با قرآن در سیره و گفتار عالمان دین: تفاوت میان نسخه‌ها

[[آیت‌الله گلپایگانی]]، انس عجیبی با قرآن داشتند، این علاقه به قرآن، از دوران کودکی در دلشان شعله‌ور بود و برنامه تلاوت قرآن‌شان برنامه‌ای بود که نَوَد سال به آن پایبند بودند. هر روز صبح حداقل یک جزء از قرآن را تلاوت می‌کرد و شب هنگام بعد از نماز عشاء، قرآن تلاوت می‌کرد. در ماه رمضان اهتمام بیشتری به قرائت قرآن داشت و علاوه بر قرائت انفرادی، یک ختم هم با خانواده انجام می‌داد.

توصیه‌های ایشان در باره قرآن: ۱. قرآن بهترین موعظه است به قصد اینکه از آن درس بگیرید، بخوانید؛ نه اینکه فقط برای ثوابش قرائت کنید. در این صورت است که اشک چشمت جاری می‌شود و ببین به چه مقامی می‌رسی، ۲. زکات قرآن به این است که خوانده شود زیرا در قیامت قرآن از ما بازخواست می‌کند.<ref>لطفی، مهدی، کتاب نوری از ملکوت، ناشر دفتر نشر برگزیده، ص۱۳۰.</ref>

از آیت الله گلپایگانی شنیده شده است که فرمود من دائما قرآن تلاوت می‌کنم، در مدت هفت ساعت و نیم می‌توانم یک ختم قرآن بنمایم که در جوانی بیشتر انجام می‌دادم و اکنون بین نماز مغرب و عشاء یا بعد از آن هرشب یک جزء یا بیشتر قرآن مجید را می‌خوانم و اگر بتوانم در ماه دو ختم قرآن و لااقل یک ختم را موفق می‌شوم.<ref>انصاریان خوانساری، محمدتقی، در پیشگاه قرآن، قم، انصاریان، ۱۳۹۴، ص۱۹.</ref>

[[آیت‌الله اراکی]] با قرآن و [[تفسیر جوامع الجامع]] انس عجیبی داشته است و پنج جزء اول قرآن را حفظ بود. هر روز یک جزء قرآن و در [[ماه رمضان]] روزی سه جزء تلاوت می‌کرد. ایشان طلاب را به خواندن قرآن با تفکر  توصیه می‌کرد و می‌فرمود: اگر کسی در آن تدبر کند، حالش منقلب می‌شود و از کسالت و بی‌توفیقی روحی نجات پیدا می‌کند.<ref>مطلّبی، ابو الحسن، کتاب شرح حال آیت الله اراکی (ره)، قم، مؤسسه در راه حق، ص۲۳.</ref>