۱۱٬۸۸۰
ویرایش
←بستر صدور روایت
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
== بستر صدور روایت == | == بستر صدور روایت == | ||
امام حسین(ع) در [[روز عاشورا]] و پس از به شهادت رسیدن تمام افرادش، به میدان رفت. [[شمر بن ذى‌الجوشن]] با عده فراوانى پيش آمدند و همگى با هم با امام جنگيدند. امام حسين(ع) نيز با آنان جنگيد تا آن كه ميان او و خيمه‌گاهش فاصله انداختند. پس حسين(ع) بر آنان فرياد كشيد: واى بر شما، اى پيروان خاندان ابوسفيان! اگر دين نداريد و از حساب روز جزا نمى‌هراسيد، پس در اين دنيايتان آزاده باشيد و به خوی نياكان عرب خود باز گرديد، اگر آنگونه كه مى‌گوييد، عرب هستيد. پس شمر بن ذى‌الجوشن، كه خداوند او را لعنت كند، فرياد برآورد: اى حسين! چه مى‌گويى؟ امام(ع) گفت: مى‌گويم که من با شما مى‌جنگم و شما با من مى‌جنگيد، ولى زنان و کودکان كه گناهى ندارند. پس سركشان و بی‌خردانتان را از دست‌درازى به حرمم، تا زمانی که زنده هستم، باز داريد. شمر گفت: اى پسر [[حضرت فاطمه(س)|فاطمه]]، اين حق براى تو هست. پس شمر بر يارانش بانگ زد و گفت: از حريم حرم اين مرد دور شويد و در پىِ خودش باشيد، كه به خدا سوگند، او هماوردى شايسته و بزرگوار است.<ref>ابن‌اعثم کوفی، محمد بن علی، الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دار الأضواء، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۱۷.</ref> | |||
در برخی منابع متأخر گفته شده که این عبارت در زمانی که امام حسین(ع) در [[گودال قتلگاه]] افتاده بود از او صادر شده است. زمانی که دشمنان برای مطمئن‌شدن از زنده‌بودن او سعی کردند تا به خیمه‌ها نزدیک شوند؛ چون می‌دانستند که امام(ع) در صورت زنده‌بودن حتماً به این عمل واکنش نشان خواهد داد.<ref>مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدارا، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۲۰۸-۲۰۹.</ref> | در برخی منابع متأخر گفته شده که این عبارت در زمانی که امام حسین(ع) در [[گودال قتلگاه]] افتاده بود از او صادر شده است. زمانی که دشمنان برای مطمئن‌شدن از زنده‌بودن او سعی کردند تا به خیمه‌ها نزدیک شوند؛ چون می‌دانستند که امام(ع) در صورت زنده‌بودن حتماً به این عمل واکنش نشان خواهد داد.<ref>مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدارا، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۲۰۸-۲۰۹.</ref> | ||