۲٬۱۶۱
ویرایش
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
نظر فلاسفه به‌ویژه | نظر فلاسفه به‌ویژه ملاصدرا درباره باطن قرآن چیست؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
[[ملاصدرا]] فیلسوف [[شیعه]] (درگذشت ۱۰۵۰ق)، معتقد است قرآن دارای ظاهر و باطن است. یکی از استدلال‌های او در اثبات باطن داشتن قرآن، آیه هفت سوره [[سوره آل عمران|آل عمران]] است که بر اساس آن [[تأویل قرآن]] را فقط خدا و [[راسخون در علم]] می‌دانند. ملاصدرا بر اساس روایات، معتقد است باطن قرآن نیز باطن‌های دیگری دارد. | [[ملاصدرا]] فیلسوف [[شیعه]] (درگذشت ۱۰۵۰ق)، معتقد است قرآن دارای ظاهر و باطن است. یکی از استدلال‌های او در اثبات باطن داشتن قرآن، آیه هفت سوره [[سوره آل عمران|آل عمران]] است که بر اساس آن [[تأویل قرآن]] را فقط خدا و [[راسخون در علم]] می‌دانند. ملاصدرا بر اساس روایات، معتقد است باطن قرآن نیز باطن‌های دیگری دارد. | ||
او با الهام از آیه ۵۸ | او با الهام از آیه ۵۸ [[سوره سجده|سوره سجده]]، قرآن را سفره‌ای از مائده‌های آسمانی می‌داند که همه‌گونه طعام در آن هست؛ اهل حس از ظاهر قرآن و اهل معنی از باطن آن بهره می‌برند؛ البته او رسیدن به همه اسرار قرآن و تمام درجات آن را غیرممکن شمرده است. | ||
به باور ملاصدرا، با [[عقل نظری]] و [[علم حصولی]] نمی‌توان به درک باطن قرآن رسید؛ بلکه تنها با آشنایی نسبت به فرهنگ عرفانی معصومان(ع)<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، مفاتیح الغیب، تهران، انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۹، (فاتحه اول)؛ همو، تفسیر القرآن الکریم، ج۱، ص۳۰۷.</ref> و طهارت باطنی روح، می‌توان به آن دست یافت.<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، مفاتیح الغیب، تهران، انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۶۸، (فاتحه دهم از مفتاح اول) و ص۹۸.</ref> ملاصدرا باطن قرآن را استکمال ظاهر قرآن می‌داند، نه مخالف آن؛ بنابراین اگر فهم باطنی از قرآن، مخالف ظاهر آن بود مورد قبول نیست.<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، متشابهات القرآن، بی جا، جامعه المشهد، ۱۳۵۲؛ ملاصدرا، محمد، تفسیرسوره جمعه، بی جا، انتشارات مولی، چاپ سوم، ۱۳۸۸، ص۲۲۶.</ref> | به باور ملاصدرا، با [[عقل نظری]] و [[علم حصولی]] نمی‌توان به درک باطن قرآن رسید؛ بلکه تنها با آشنایی نسبت به فرهنگ عرفانی معصومان(ع)<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، مفاتیح الغیب، تهران، انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۹، (فاتحه اول)؛ همو، تفسیر القرآن الکریم، ج۱، ص۳۰۷.</ref> و طهارت باطنی روح، می‌توان به آن دست یافت.<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، مفاتیح الغیب، تهران، انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۶۸، (فاتحه دهم از مفتاح اول) و ص۹۸.</ref> ملاصدرا باطن قرآن را استکمال ظاهر قرآن می‌داند، نه مخالف آن؛ بنابراین اگر فهم باطنی از قرآن، مخالف ظاهر آن بود مورد قبول نیست.<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، متشابهات القرآن، بی جا، جامعه المشهد، ۱۳۵۲؛ ملاصدرا، محمد، تفسیرسوره جمعه، بی جا، انتشارات مولی، چاپ سوم، ۱۳۸۸، ص۲۲۶.</ref> | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی =علوم و معارف قرآن | | شاخه اصلی =علوم و معارف قرآن | ||
| شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ =ظاهر و باطن قرآن | ||
| شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||