automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۲۵۶
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (←تیتر) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (←تیتر) |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
== تیتر == | == تیتر == | ||
علمهای عشورایی در مناطق مختلف ایران متفاوت است. علم گردانی از آیینهای اصلی عزاداری است که البته در برخی از مناطق ایران به طوق گردانی نیز مشهور است. همین دستههای عزاداری نمادی از لشکرکشی است. ساخت حجله به یاد حضرت قاسم (ع)، نخل به نشانه تابوت امام حسین (ع) و علمها نشانههایی از پرچمهای جنگی است که شکوهی به مراسم عزاداری میدهند.<ref>«[https://www.isna.ir/news/95071207204/%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D8%B9%D9%84%D9%85-%D9%88-%DA%A9%D8%AA%D9%84-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA نشانهای روی علم و کتل برای چیست؟]»، ایسنا، تاریخ درج مطلب: ۱۲ مهر ۱۳۹۵، تاریخ بازدید: ۱۸ تیر ۱۴۰۲.</ref> | علمهای عشورایی در مناطق مختلف ایران متفاوت است. علم گردانی از آیینهای اصلی عزاداری است که البته در برخی از مناطق ایران به طوق گردانی نیز مشهور است. همین دستههای عزاداری نمادی از لشکرکشی است. ساخت حجله به یاد حضرت قاسم (ع)، نخل به نشانه تابوت امام حسین (ع) و علمها نشانههایی از پرچمهای جنگی است که شکوهی به مراسم عزاداری میدهند.<ref>«[https://www.isna.ir/news/95071207204/%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D8%B9%D9%84%D9%85-%D9%88-%DA%A9%D8%AA%D9%84-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA نشانهای روی علم و کتل برای چیست؟]»، ایسنا، تاریخ درج مطلب: ۱۲ مهر ۱۳۹۵، تاریخ بازدید: ۱۸ تیر ۱۴۰۲.</ref> | ||
عَلَم سبز در مراسم عزاداریهای محرم، نماد میرعَلَمدارِ لشکر امام حسین (ع)، حضرت عباس (ع) به شمار میرود. | |||
کاشانیها جَریده (ه م) (علم مخصوصِ محلی) را مظهری از حضرت عباس (ع) میانگارند و هریک از ارکان آن را نماد و پارهای از وجود آن حضرت توصیف میکنند. مثلاً برگهای کشیدۀ هلالیشکل جریده را به جمال ماهوش حضرت عباس (ع) و برگ بلند عمودی نیزهوار وسط آن را به نیزه و علم حضرت، کشکولهای زیر برگها را به مشک آب و سقایی او، و کشکول را یادگاری از درهم آمیختگی مراسم و شعایر تصوف و تشیـع در عصر صفـوی دانستهاند. | |||
همچنین در دستههای عزاداری بیرجند، علم سبزپوشی که بزرگتر از علمهای دیگر است، به «علم حضرت عباس (ع)» مشهور است و مردم برای آن نذر میکنند (برآبادی، 74). علامتهای 3 تیغه تا 23 تیغۀ دستههای عزا را هم که با طاقهشال ترمه و پارچههای حریر سبز و سیاه و دیگر نشانهها میآرایند، مظهر قدرت بازوی علمدار اسلام میدانند و سنگینترین علامتها را به پهلوانان و جوانان داشمشدی محله میسپارند تا حمل کنند. | |||
در هزارهجات افغانستان هر حسینیه دو علم دارد: یک علم بسیار بزرگ و بلند در بیرون و جنب ورودی حسینیه، و یک علم کوچکتر در درون حسینیه در خط مرزی صحن زنانه و مردانه. بر سر علم درونی یک پنجۀ مسین کار گذاشتهاند که بر روی آن چند آیۀ ''قرآن'' حک شده است. این پنجه را نمادی از علمدار کربلا، حضرت ابوالفضل (ع) میدانند و در پای آن دعا و حاجتخواهی میکنند.<ref>علی بلوکباشی، «ابوالفضل (ع)»، دانشنامه فرهنگ مردم ایران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۲، ص۴۶.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == |