مقام ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
{{قرآن|وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلًّی|ترجمه=و [فرمان دادیم:] از مقام ابراهیم جایگاهی برای نماز انتخاب کنید|سوره=بقره|آیه=۱۲۵}} | {{قرآن|وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلًّی|ترجمه=و [فرمان دادیم:] از مقام ابراهیم جایگاهی برای نماز انتخاب کنید|سوره=بقره|آیه=۱۲۵}} | ||
در اينكه منظور از مقام ابراهيم چيست؟ در ميان مفسران گفتگو است، بعضى گفتهاند: تمام" حج" مقام ابراهيم است، بعضى به معنى" عرفه" و" مشعر الحرام" و" جمرات سهگانه" گرفتهاند، و بعضى گفتهاند" تمام حرم مكه"، مقام محسوب مىشود. | در اينكه منظور از مقام ابراهيم چيست؟ در ميان مفسران گفتگو است، بعضى گفتهاند: تمام" حج" مقام ابراهيم است، بعضى به معنى" عرفه" و" مشعر الحرام" و" جمرات سهگانه" گرفتهاند، و بعضى گفتهاند" تمام حرم مكه"، مقام محسوب مىشود. | ||
ولى ظاهر آيه همانگونه كه در روايات اسلامى وارد شده و بسيارى از مفسران نيز گفتهاند اشاره به همان مقام معروف ابراهيم است كه محلى است در نزديكى خانه كعبه، و حجاج بعد از انجام طواف به نزديك آن مىروند و نماز طواف بجا مىآورند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۴۸. | ولى ظاهر آيه همانگونه كه در روايات اسلامى وارد شده و بسيارى از مفسران نيز گفتهاند اشاره به همان مقام معروف ابراهيم است كه محلى است در نزديكى خانه كعبه، و حجاج بعد از انجام طواف به نزديك آن مىروند و نماز طواف بجا مىآورند. بنا بر اين منظور از" مصلى" نيز محل نماز است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۴۸. | ||
</ref> | |||
كلمه (مصلى) اسم مكان از صلاة بمعناى دعاء است، و معنايش اينست كه از مقام ابراهيم ع مكانى براى دعاء بگيرید.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، قم، جامعه مدرسين حوزه علميه قم، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۴۲۴. | |||
</ref> | </ref> | ||
نسخهٔ ۱۱ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۹
 | این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
مقام ابراهیم سنگی است کنار کعبه، که نشان پای حضرت ابراهیم(ع) روی آن قرار دارد و از شعائر الهی است. این مقام توسط رسول خدا(ص) به مکان اصلی آن در زمان حضرت ابراهیم برگردانده شد.
خلیفه دوم آن را دوباره به مکانش در دوران جاهلیت برگرداند. این تغییر موضع هرچند مورد مخالفت برخی از اصحاب و امام علی(ع) قرار گرفت اما تاکنون بر همان موضع قرار دارد. امام علی عدم همراهی اصحابش را در این رابطه علت عدم بازگرداندن این سنگ به مکان اولیه‌اش بیان کرده است.
معرفی
...
در قرآن
﴿وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلًّی؛ و [فرمان دادیم:] از مقام ابراهیم جایگاهی برای نماز انتخاب کنید﴾(بقره:۱۲۵) در اينكه منظور از مقام ابراهيم چيست؟ در ميان مفسران گفتگو است، بعضى گفتهاند: تمام" حج" مقام ابراهيم است، بعضى به معنى" عرفه" و" مشعر الحرام" و" جمرات سهگانه" گرفتهاند، و بعضى گفتهاند" تمام حرم مكه"، مقام محسوب مىشود. ولى ظاهر آيه همانگونه كه در روايات اسلامى وارد شده و بسيارى از مفسران نيز گفتهاند اشاره به همان مقام معروف ابراهيم است كه محلى است در نزديكى خانه كعبه، و حجاج بعد از انجام طواف به نزديك آن مىروند و نماز طواف بجا مىآورند. بنا بر اين منظور از" مصلى" نيز محل نماز است.[۱]
كلمه (مصلى) اسم مكان از صلاة بمعناى دعاء است، و معنايش اينست كه از مقام ابراهيم ع مكانى براى دعاء بگيرید.[۲]
﴿فِیهِ آیَاتٌ بَیِّنَاتٌ مَقَامُ إِبْرَاهِیمَ؛ در آن نشانه‌هایی روشن [از ربوبیّت، لطف، رحمت خدا و از جمله] مقام ابراهیم است﴾(آل‌عمران:۹۷)
جابجایی
ابن‌ابی‌الحدید در شرح نهج البلاغه در جایی که کارهای عمر را می‌شمارد[۳] اشاره مختصری به این واقعه می‌کند. اکثر مفسران و مورخان بر آنند که مقام ابراهیم(ع) همان جای معروفی است در مسجدالحرام که دلالت ظاهری در آن به نبوت و پیامبری حضرت ابراهیم(ع) است[۴]
بنابر نقل مورخان عمر جای مقام ابراهیم(ع) را تغییر داد و مورد اعتراض امیرالمؤمنین بود چنان‌که برخی از مورخان چنین نقل کرده‌اند که امام علی(ع) در شمارش بدعت‌ها چنین فرمود: «مثل تغیر دادن مقام ابراهیم از جایی که پیامبر گذاشته بود به محلی که در زمان جاهلیت در آنجا بود و پیامبر از آنجا برداشته بود.»[۵]
منابع
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۴۸.
- ↑ طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، قم، جامعه مدرسين حوزه علميه قم، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۴۲۴.
- ↑ ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج‌البلاغه، چاپ بیروت، ج۳، ص۱۱۳.
- ↑ طوسی، تفسیر تبیان، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ج۱، ص۴۵۳، و تفسیر مجمع البیان، بیروت، دار احیاء التراث العربی، سال ۱۴۱۲ هـ ق، ج۱، ص۲۶۱، و تفسیر المیزان، ترجمه موسوی همدانی، انتشارات بنیاد علمی و فرهنگی علامه طباطبایی (رحمه الله)، چاپ پنجم، ج۱، ص۲۲۳، تفسیر آیه۲۵۷ سوره بقره.
- ↑ سلیم بن قیس، اسرار آل محمد(ص)، انتشارات علامه، مترجم انصاری، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ص۲۷۳، ۳۲۱، ۳۴۴.