۱۱٬۸۸۹
ویرایش
جز (Rafiei صفحهٔ روایت محزون بودن در اعیاد در زمان غیبت را به در زمان غیبت محزون بودن در اعیاد منتقل کرد) |
جز (Rezapour صفحهٔ در زمان غیبت محزون بودن در اعیاد را به محزون بودن در اعیاد در زمان غیبت منتقل کرد) |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا روایتی وجود دارد که شیعیان باید در زمان غیبت امام زمان (عج) حتی در | آیا روایتی وجود دارد که شیعیان باید در زمان غیبت امام زمان (عج) حتی در اعیاد هم محزون باشند؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|مهدویت}} | {{درگاه|مهدویت}} | ||
روایتی که | روایتی که شیعیان را در زمان غیبت محزون بخواند، وجود ندارد. در مقابل، روایاتی وجود دارد که شیعیان را بر شادی نیز تشویق میکنند. [[امام علی(ع)]] فرمود:{{متن عربی|إِنَّا لَنَفْرَحُ لِفَرَحِكُمْ وَ نَحْزَنُ لِحُزْنِكُمْ|ترجمه=ما در شادمانی شما شاد و برای اندوه شما اندوهگین میشویم.}}<ref>موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، ج۱، ص۹۴.</ref> از این روایت بهدست آوردهاند که در دوران غیبت امام زمان(عج) نیز امام با شادی ما شاد و با غمهای ما غمناک است و شیعه در عصر غیبت، هم حزن دارد و هم شادی و هر کدام جایگاه خاص خود را دارند. | ||
[[امام | البته به این نکته توجه داده شده که یکی از نشانههای دوستی، محزون بودن در فراق و دوری از محبوب است؛ بدیهی است که علاقمندان به امام زمان (ع) در دوران غیبت در فراق او اندوهگین هستند و این حزن و اندوه را به گونههای مختلفی بروز میدهند. [[سدیر صیرفی]] نقل میکند که به خدمت [[امام صادق(ع)]] رفتیم. امام را در حال گریه و ناله دیدیم که همچون مادر فرزند از دست داده، میگریست. در این حالت میگفت: مولای من! غیبت تو، خواب را از چشمانم ربوده و زمین را بر من تنگ نموده و آسایش دلم را از من گرفته است.<ref>ابن بابویه، محمد، کمال الدین، ج۲، باب ۳۴، ص۲۱.</ref> | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||