۲٬۱۷۸
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۳: | خط ۳: | ||
آیا افطاری دادن در ماه رمضان ثواب دارد؟ | آیا افطاری دادن در ماه رمضان ثواب دارد؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}'''افطاری دادن در ماه رمضان''' از فضیلتهایی است که در روایات و سنت اسلامی بدان سفارش شده است. ثواب افطاری دادن به یک روزهدار، مانند ثواب آزاد کردن بندهای شمرده شده است و سبب آمرزش گناهان میشود. از امام صادق(ع) روایت است که هرکس روزهداری را افطاری بدهد، اجر روزهدار را میبرد. | {{پاسخ}} | ||
[[پرونده:افطار در حرم حضرت معصومه.jpg|بندانگشتی|افطاری در [[حضرت معصومه(س)|حرم حضرت معصومه(س)]]]] | |||
'''افطاری دادن در ماه رمضان''' از فضیلتهایی است که در روایات و سنت اسلامی بدان سفارش شده است. ثواب افطاری دادن به یک روزهدار، مانند ثواب آزاد کردن بندهای شمرده شده است و سبب آمرزش گناهان میشود. از امام صادق(ع) روایت است که هرکس روزهداری را افطاری بدهد، اجر روزهدار را میبرد. | |||
رسم افطاری دادن بنا بر سنت دینی مسلمانان از دیرباز در ایران رواج داشته است. یکی از موضوعات قابل توجه در ماه رمضان، سفرهها و مهمانیهای افطاری است. تقریبا در همه ادوار اسلامی این رسم رایج بوده که امرا و خلفا و همچنین کسانی که نذوراتی داشتند، در مساجد یا مکانهایی خاص، سفرههای افطاری میگستردند. | رسم افطاری دادن بنا بر سنت دینی مسلمانان از دیرباز در ایران رواج داشته است. یکی از موضوعات قابل توجه در ماه رمضان، سفرهها و مهمانیهای افطاری است. تقریبا در همه ادوار اسلامی این رسم رایج بوده که امرا و خلفا و همچنین کسانی که نذوراتی داشتند، در مساجد یا مکانهایی خاص، سفرههای افطاری میگستردند. | ||
خط ۹: | خط ۱۱: | ||
== روایات درباره افطاری دادن == | == روایات درباره افطاری دادن == | ||
[[پرونده:افطار در مسجدالنبی.jpg|بندانگشتی| سفره افطار در مسجدالنبی|267x267پیکسل]] | [[پرونده:افطار در مسجدالنبی.jpg|بندانگشتی| سفره افطار در مسجدالنبی|267x267پیکسل]] | ||
بنا بر روایات، افطاری دادن ثواب بزرگی دارد، | بنا بر روایات، افطاری دادن ثواب بزرگی دارد، [[پیامبر(ص)]] فرموده است: «هر کس از شما در این ماه روزهداری را افطار دهد؛ خدای تعالی پاداش عملش را ثواب یک بنده آزاد کردن و آمرزش گناهان گذشته او قرار خواهد داد. فردی گفت: یا رسولالله! همه ما که توانایی افطار دادن نداریم. حضرت فرمود: از آتش جهنم بپرهیزید، گرچه به دادن نصف دانه خرما باشد (اگر این را هم ندارید) به دادن شربت سادهای باشد.»<ref>جوادی آملی، عبدالله، اسرار عبادات، الزهرا، ۱۳۷۲، بیجا، ص۱۶۵. و نیز غفاری، علی اکبر؛ غفاری، محمد جواد؛ بلاغی، صدر، ترجمه من لا یحضره الفقیه شیخ صدوق، تهران، صدوق، ۱۳۶۷، ج۲، ص۴۷۳.</ref> | ||
[[امام صادق(ع)]] گفته است هر مؤمنی که مؤمن دیگری را در شب ماه رمضان افطار دهد، خداوند برای او ثواب آزاد کردن سی بنده مینویسد، و در نزد خدا برای او یک دعا مستجاب خواهد بود.<ref>بحارالانوار، ج ۹۶، ص ۳۱۶؛ به نقل از [https://hawzah.net/fa/Question/View/65933/ثواب-افطاری-دادن ثواب افطاری دادن]، پایگاه اطلاعرسانی حوزه، تاریخ درج مطلب: ۱۳۹۸، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱.</ref> [[امام رضا(ع)]] میفرماید: کسی که به هنگام افطار، گرده نانی را به نیازمندی بدهد، خداوند گناه او را میبخشد و پاداش آزادسازی بندهای از فرزندان اسماعیل را برای او مینویسد. امام صادق(ع) میفرماید: «امام سجاد(ع) روزی که روزه میگرفت دستور میداد گوسفندی را سر بریده و آن را قطعه قطعه کرده و طبخ کنند. پس آنگاه که شب فرا میرسید، در حالی که روزه بود، دستور میداد کسانی که گوشت را قطعه قطعه میکنند حاضر شوند و آن را تقسیم کرده درب خانهها بفرستند. این کار را ادامه میدادند تا آخرین دیگ نیز تمام شود. آنگاه شام حضرت را که نان و خرما بود، میآوردند.»<ref>صالحی، ناد علی، «روزه در اسلام»، فصلنامه معارف اسلامی، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، شماره ۵۵.</ref> | [[امام صادق(ع)]] گفته است هر مؤمنی که مؤمن دیگری را در شب ماه رمضان افطار دهد، خداوند برای او ثواب آزاد کردن سی بنده مینویسد، و در نزد خدا برای او یک دعا مستجاب خواهد بود.<ref>بحارالانوار، ج ۹۶، ص ۳۱۶؛ به نقل از [https://hawzah.net/fa/Question/View/65933/ثواب-افطاری-دادن ثواب افطاری دادن]، پایگاه اطلاعرسانی حوزه، تاریخ درج مطلب: ۱۳۹۸، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱.</ref> [[امام رضا(ع)]] میفرماید: کسی که به هنگام افطار، گرده نانی را به نیازمندی بدهد، خداوند گناه او را میبخشد و پاداش آزادسازی بندهای از فرزندان اسماعیل را برای او مینویسد. امام صادق(ع) میفرماید: «امام سجاد(ع) روزی که روزه میگرفت دستور میداد گوسفندی را سر بریده و آن را قطعه قطعه کرده و طبخ کنند. پس آنگاه که شب فرا میرسید، در حالی که روزه بود، دستور میداد کسانی که گوشت را قطعه قطعه میکنند حاضر شوند و آن را تقسیم کرده درب خانهها بفرستند. این کار را ادامه میدادند تا آخرین دیگ نیز تمام شود. آنگاه شام حضرت را که نان و خرما بود، میآوردند.»<ref>صالحی، ناد علی، «روزه در اسلام»، فصلنامه معارف اسلامی، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، شماره ۵۵.</ref> |
ویرایش