|
|
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) |
خط ۱: |
خط ۱: |
| {{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour }}
| |
| {{شروع متن}} | | {{شروع متن}} |
| {{سوال}} | | {{سوال}} |
خط ۵: |
خط ۴: |
| {{پایان سوال}} | | {{پایان سوال}} |
| {{پاسخ}} | | {{پاسخ}} |
| در بخشی از دعای ندبه آمده است: «أَيْنَ الشَّمُوسُ الطَّالِعَةُ، أَيْنَ الْأَقْمَارُ الْمُنِيرَة»<ref>المزار الكبير (لابن المشهدي)، ص: 578</ref> | | {{درگاه|واژهها}} |
| | «أَيْنَ الشَّمُوسُ الطَّالِعَةُ؛ کجایند خورشیدهای تابان» تعبیری در دعای ندبه است.<ref>ابنالمشهدی، المزار الكبير، ص۵۷۸.</ref> محققان با توجه به خطابها و عبارات قبل، این تعبیر را در مورد مجموعه ائمه معصوم و [[امام زمان(ع) در احادیث پیامبر(ص)|امام زمان(ع)]] دانستهاند. این فقره از دعا، خطاب عمومی به همه امامان(ع) دارد و بهصورت جمع مورد خطاب قرار گرفته شده است. |
|
| |
|
| [[شیخ صدوق]] از [[امام حسین(ع)]] روایت میکند که امام حسین(ع) فرمود: روزی به پیامبر(ص) وارد شدم که [[ابی بن کعب]] نزد ایشان بود. پیامبر(ص) به من فرمود: آفرین بر شما یا ابا عبدالله و ای کسی که زینت آسمانها و زمینها هستی. ابن ابی کعب عرض کرد: یا رسول الله(ص) غیر از شما چه کسی میتواند زینت آسمانها و زمینها باشد و این چگونه است؟ پیامبر(ص) فرمود: یا ابی کسی که مرا به حق به نبوت برگزید، حسین بن علی(ع) در آسمانها معروفتر و بزرگتر است، از آنچه که در زمین هست. چون در سمت راست [[عرش الهی]] نوشته شده: «حسین(ع) چراغ هدایت و کشتی نجات است».<ref>واعظ موسوی، سید علی اکبر، شرح دعای ندبه از کتاب و سنت، تهران، بی نا، چاپ اول، ۱۳۶۳، ص۱۹۹.</ref> | | استفاده از تعبیر «شمس؛ خورشید» در روایات برای پیامبر و ائمه نقل شده است؛ پیامبر در روایتی که [[جابر بن عبدالله انصاری]] نقل کرده، از خود با تعبیر خورشید یاد کرده است.<ref>شرحی بر دعای ندبه، ص۲۰۰–۲۰۲.</ref> [[امام علی(ع)]] نیز امام را خورشید درخشان بر بندگان دانسته که کسی توانایی چشم دوختن یا دست رساندن به مقام او را ندارد. از [[امام موسی بن جعفر(ع)]] روایت شده که فرمود: «همانا امام در زمین به منزله ماه در آسمان است و او بر همه اشیا آگاه است.»<ref>مهدوی، مهدی، امید منتظران مهدی (عج) دعای ندبه از دیدگاه معصومین(ع)، تهران، دانش هوشیار، چاپ اول، ۱۳۸۱، ص۱۴۳.</ref> [[شیخ صدوق]] روایتی را نقل میکند که پیامبر در خطاب به امام حسین(ع)، او را زینت آسمانها و زمینها دانست.<ref>واعظ موسوی، سید علی اکبر، شرح دعای ندبه از کتاب و سنت، تهران، بی نا، چاپ اول، ۱۳۶۳، ص۱۹۹.</ref> |
|
| |
|
| در جای دیگر در تفسیر {{متن عربی|الشُّمُوسُ الطّالِعَهُ}} روایت شده که [[امام علی(ع)]] فرمود: «امام خورشید درخشان بر بندگان است. به مقام او کسی را یارای چشم دوختن یا دست رساندن نیست.» و از [[امام موسی بن جعفر(ع)]] روایت شده که فرمود: «همانا امام در زمین به منزله ماه در آسمان است و او بر همه اشیا آگاه است.»<ref>مهدوی، مهدی، امید منتظران مهدی (عج) دعای ندبه از دیدگاه معصومین (ع)، تهران، دانش هوشیار، چاپ اول، ۱۳۸۱، ص۱۴۳.</ref>
| |
|
| |
| قرآن میفرماید: ﴿وَأَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِینَ کَانُوا یُسْتَضْعَفُونَ مَشَارِقَ الأرْضِ وَمَغَارِبَهَا الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا…؛ و به آن گروهی که مستضعف بودهاند مشارق و مغارب سرزمین «فلسطین» را که در آن، برکت نهاده بودیم بر ایشان به میراث عطا کردیم.﴾(اعراف:۱۳۷) و در جای دیگر میفرماید: ﴿فَلا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ؛ پس به پروردگار خاوران و باختران سوگند یاد نمیکنم که بی گمان ما تواناییم.﴾(معارج:۴۰) در همین راستا، ادعیه نیز همگام با آیات میفرمایند: «أَیْنَ الشُّمُوسُ الطّالِعَهُ؟أَیْنَ الْأَقْمارُ الْمُنیرَهُ؟أَیْنَ الْأَنْجُمُ الزّاهِرَهُ …؛ کجا رفتند خورشیدهای تابان در فلک انسانیت و کجا رفتند ماههای فروزان و کجا رفتند ستارگان درخشان …»
| |
|
| |
| خطابهای با توجه به عبارات قبل از آن در مورد معصومین و امام زمان(عج) چنین میرساند که خطاب به یک امام، در واقع خطاب به همه امامان(ع) است. چون «کلُّهم نورٌ واحدٌ» و اهداف همه واحد است. به اضافه این که در این فقره از دعا خطاب عمومی است و همه امامان(ع) مورد خطاب هستند و به صورت طبیعی با جمع مورد خطاب قرار گرفتهاند.
| |
| بنابراین آنچه از روایات و کتابهای شرح دعای ندبه و نیز لحن دعا بر میآید، {{متن عربی|أَیْنَ الشُّمُوسُ الطّالِعَهُ ...}} خطاب به همه معصومین و امامان(ع) است.
| |
|
| |
| از [[جابر بن عبدالله انصاری]] روایت شده که روزی [[پیامبر(ص)]] پس از [[نماز صبح]] که ما با او نماز صبح را به جماعت خواندیم، روی به ما کرد و فرمود: ای مردم کسی که خورشید را از دست داد (خورشید غروب کرد) باید متمسک به ماه شود و (از نور ماه استفاده کند) و کسی که ماه را هم از دست داد، باید از دو [[ستاره فرقدان]] (دو ستاره قطبی) استفاده کند … گفتیم: یا رسول الله، شمس کیست؟ فرمود: من هستم. و در توضیح آن فرمود خدای تعالی ما را هم چون ستارههای درخشنده آسمان قرار داد که چون ستارهای غروب میکند، ستارهای دیگر طلوع میکند …»<ref>شرحی بر دعای ندبه، ص۲۰۰–۲۰۲.</ref>
| |
| {{پایان پاسخ}} | | {{پایان پاسخ}} |
| == منابع == | | == منابع == |
خط ۲۷: |
خط ۱۹: |
| }} | | }} |
| {{تکمیل مقاله | | {{تکمیل مقاله |
| | شناسه =شد | | | شناسه =- |
| | تیترها =شد | | | تیترها =- |
| | ویرایش =شد | | | ویرایش =شد |
| | لینکدهی =شد | | | لینکدهی =شد |