۷٬۰۶۷
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)'
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
در آن ایام حضرت علی(ع) که به مدینه مهاجرت کرده بود چگونه صاحب باغ شده بود و نیز در تاریخ به جز فدک، باغی برای رسول خدا (ص) مشاهده نشده است. | در آن ایام حضرت علی(ع) که به مدینه مهاجرت کرده بود چگونه صاحب باغ شده بود و نیز در تاریخ به جز فدک، باغی برای رسول خدا (ص) مشاهده نشده است. | ||
همچنین با توجه به دیگر احادیث، این‌گونه برخورد با مقام حضرت فاطمه (ع) سازگار نیست. از جمله آن احادیث: امام صادق(ع) فرمودند: اگر امیرمومنان نبود که با فاطمه ازدواج کند، از زمان حضرت آدم تا روز قیامت، در روی زمین کسی یافت نمی‌شد که شایستگی همسری با فاطمه را داشته باشد.<ref>شیخ صدوق، پیشین، ص۵۹۲.</ref> [[امام صادق(ع)]] فرمودند: علی و فاطمه دو دریای عمیق‌اند که هیچ‌یک بر دیگری ستم نکرده و از حد خود نمی‌گذرد.<ref>علی بن ابراهیم قمی، تفسیر القمی، تحقیق: طیّب موسوی جزائری، دار الکتاب، قم، ۱۴۰۴ ق، چاپ سوم، ج۲، ص۳۴۴.</ref> | همچنین با توجه به دیگر احادیث، این‌گونه برخورد با مقام حضرت فاطمه(ع) سازگار نیست. از جمله آن احادیث: امام صادق(ع) فرمودند: اگر امیرمومنان نبود که با فاطمه ازدواج کند، از زمان حضرت آدم تا روز قیامت، در روی زمین کسی یافت نمی‌شد که شایستگی همسری با فاطمه را داشته باشد.<ref>شیخ صدوق، پیشین، ص۵۹۲.</ref> [[امام صادق(ع)]] فرمودند: علی و فاطمه دو دریای عمیق‌اند که هیچ‌یک بر دیگری ستم نکرده و از حد خود نمی‌گذرد.<ref>علی بن ابراهیم قمی، تفسیر القمی، تحقیق: طیّب موسوی جزائری، دار الکتاب، قم، ۱۴۰۴ ق، چاپ سوم، ج۲، ص۳۴۴.</ref> | ||
بر اساس روایات فراوان از طرق شیعه و سنی، حضرت فاطمه (س) مصداق آیه {{قرآن|وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا|ترجمه=و به [پاس] دوستى [خدا]، بينوا و يتيم و اسير را خوراك مى‌دادند.|سوره=انسان|آیه=۸}} است که برای رضای خدا سه روز پی در پی افطاری خود را به فقیر و اسیر و یتیم دادند و با آب، روزه را افطار کردند.<ref>علامه امینی، الغدیر، قم، مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیه، ۱۴۱۶ ق، چاپ اول، ج۳، ص۱۵۵–۱۶۰.</ref> | بر اساس روایات فراوان از طرق شیعه و سنی، حضرت فاطمه (س) مصداق آیه {{قرآن|وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا|ترجمه=و به [پاس] دوستى [خدا]، بينوا و يتيم و اسير را خوراك مى‌دادند.|سوره=انسان|آیه=۸}} است که برای رضای خدا سه روز پی در پی افطاری خود را به فقیر و اسیر و یتیم دادند و با آب، روزه را افطار کردند.<ref>علامه امینی، الغدیر، قم، مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیه، ۱۴۱۶ ق، چاپ اول، ج۳، ص۱۵۵–۱۶۰.</ref> | ||