ویژگیهای منافقان در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخهها
(ایجاد مدخل جدید) |
جز (ابرابزار) |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
ویژگیهای منافقان در نهج البلاغه چیست؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
گمراهان و گمراه کنندگان؛ | گمراهان و گمراه کنندگان؛ دگرگونی در رفتارها و همرنگ جماعت شدن؛ فرصت طلبی؛ خوش سخن و بدکردار؛ حسود و دردسر ساز؛ سوق دادن جامعه به ناامیدی؛ چاپلوسی و سماجت برای رسیدن به دنیا؛ هتاک؛ آلوده به گناه؛ دشمنی با [[امیرالمؤمنین|امیرالمومنین(ع)]] از جمله ویژگیهای منافقان در نگاه امیرالمومنین(ع) است. | ||
[[پرونده:نهج البلاغه با ترجمه عبد المحمد آیتی.jpeg|بندانگشتی|نهج البلاغه با ترجمه عبد المحمد آیتی]] | |||
'''گمراهان و گمراه کنندگان''' | |||
* اینها هم گمراهند یعنی از راه خدا منحرف شده و هدایت نیافتهاند و هم با القای شبهههای باطل و سخنان نادرست دیگران را به گمراهی میکشانند. هم خطاکارند و هم دیگران را به خطا وامیدارند.<ref>نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref><ref>این خطبه درنسخه صبحی صالح نهج البلاغه خطبه 194 میباشد.</ref> | |||
''' | '''دگرگونی در رفتارها و همرنگ جماعت شدن''' | ||
* منافقان به رنگهای گوناگون در میآیند. به سبب مقاصد باطل و اغراض فاسدی که دارند احوال آنها پیوسته در تغییر و گفتار و رفتار آنها جوراجور و دستخوش دگرگونی است و با هر کس با چهره و زبانی جداگانه برخورد میکنند.<ref>نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref> | |||
'''فریب کاری''' | |||
* منافقان به | * به هر وسیله و با هر زبان در صدد فریفتن شمایند. | ||
''' | * راه را برای فریب دادن مردم هموار گردانیده و طریق رهایی آنان را از تنگنای نیرنگهای شان پر پیچ و خم ساختهاند. | ||
* به هر | * پنهانی به سوی مقاصد خویش گام برمیدارند و مانند حرکت بیماری در بدن، آرام آرام به جنبش در میآیند. | ||
* راه را | * منافقان برای این که حقّ را باطل جلوه دهند و آن را در جامه تزویر خود بپوشانند شبهاتی آماده کردهاند و برای از میان بردن هر حقّی وسیله ای مهیّا کردهاند و برای هر دری از حیله و تزویر کلیدی ساختهاند.<ref>نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref> | ||
* | '''فرصت طلبی''' | ||
* منافقان | * در هر فرصتی شما را هدف خود قرار داده و در هر کمینگاهی در کمین شما نشستهاند.<ref>نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref> | ||
'''فرصت | '''بیمار دل و خوش ظاهر''' | ||
* در هر | * دلهای شان بیمار و ظاهرشان از نشانههای پاکیزگان است.<ref>نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref> | ||
''' | بیماری دلهای منافقان و پاکیزگی ظاهر آنان، دردهای نفسانی است که جان آنها را فرا گرفته مانند حسد، کینه، مکر و فریب، که در نهان بر ضد مسلمانان حیله و تزویر به کار میبرند و در آشکار نسبت به آنان اظهار خوشرویی و دوستی و محبّت و خیرخواهی میکنند. اینکه انسان با زبان چیزی را پسندیده بداند و خلاف آن را در دل داشته باشد، قانون و ضابطه نفاق است. | ||
* | |||
'''خوش سخن و بدکردار''' | '''خوش سخن و بدکردار''' | ||
* سخن | * سخن پردازی آنها دواست و گفتارشان شفاست. لیکن کردارشان دردی است درمان ناپذیر.<ref>نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref> | ||
آنها مانند زاهدان و | آنها مانند زاهدان و پارسایان مردمان را موعظه کرده، به پرهیزگاری و فرمانبرداری خداوند دستور میدهند؛ امّا با گناهانی که مرتکب میشوند کردار آنها کردار فاسقان و گمراهان است و گناه کاری منافقان بزرگترین درد و درمان ناپذیر است. | ||
امیرمومنان(ع): تنها | امیرمومنان(ع): تنها کسانی که از شر آنها بر شما میترسم آنها هستند که در دل منافقند و در زبان دانا، سخنانی میگویند دل پسند ولی اعمالی دارند زشت و ناپسند.<ref>ترجمه گویا و شرح فشردهای بر نهج البلاغه، ترجمه آشتیانی محمدرضا و امامی، محمد جعفر، قم، انتشارات مطبوعات هدف، چاپ اول، بی تا، ج3، ص47، نامه 27.</ref> | ||
'''[[حسد|حسود]] و دردسر ساز''' | '''[[حسد|حسود]] و دردسر ساز''' | ||
* اگر در | * اگر در زندگی کسی فراخی و گشایشی بینند بر او حسد میورزند و اگر کسی را در سختی و گرفتاری مشاهده کنند با سخن چینی و فتنه انگیزی بر رنج او میافزایند.<ref>نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref> | ||
'''سوق دادن جامعه به | '''سوق دادن جامعه به ناامیدی''' | ||
* اگر | * اگر کسی امید چیزی را داشته باشد مقتضای طبع آنها این است که او را نومید گردانند، زیرا روش منافق دروغگو همواره بر این است که دور را نزدیک و نزدیک را دور نشان دهد.<ref>نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref> | ||
''' | '''مردمی جلوه دادن خود''' | ||
* در هر غم و | * در هر غم و اندوهی اشکها میریزند.<ref>نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref> | ||
کنایه از این که منافقان برای دست یافتن به مقاصد و اغراض خود در برابر گریه و اندوه دیگران، به دروغ اظهار غمگینی میکنند و اشک میریزند در حالی که آنان دشمن غمدیدگانند. | |||
''' | '''چاپلوسی و سماجت برای رسیدن به دنیا''' | ||
* مدح و | * مدح و ستایش را به یکدیگر وام میدهند و پاداش خود را انتظار دارند؛ یعنی هر یک از آنها همکار خود را میستاید تا او نیز به ستایش وی اقدام کند و در برابر کار خود از او انتظار پاداش دارد. و اگر از کسی درخواستی داشته باشند برای این که او درخواست آنها را انجام دهد اصرار میورزند و پافشاری میکنند.<ref>نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref> | ||
'''هتاک''' | '''هتاک''' | ||
* اگر | * اگر کسی را سرزنش کنند عیبهای او را آشکار و از این طریق او را شرمنده و سرافکنده میسازند و بسا این که عیبهای او را در حضور کسی به او میگویند که دوست نمیدارد وی در جریان آنها قرار گیرد.<ref>نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref> | ||
''' | '''ستمگری در حکومت''' | ||
* اگر | * اگر یکی از آنها حکمرانی و فرمانروایی یابد در بیدادگری و شکم خوارگی زیاده روی میکند و در شهوترانی و بهرهگیری از خوشیهای دنیا پا از حدّ فراتر میگذارد.<ref>نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref> | ||
امیرمومنان(ع) منافقان را [[یاران شیطان| | امیرمومنان(ع) منافقان را [[یاران شیطان|یاران و پیروان شیطانند]] که خداوند میفرماید: {{قرآن||ترجمه=شیطان بر آنان مسلّط شده و یاد خدا را از خاطر آنها برده است. آنان حزب شیطانند! بدانید حزب شیطان زیانکارانند|سوره= مجادله|آیه=19}}<ref>نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref> | ||
'''گنه کاران''' | '''گنه کاران''' | ||
* منافقان گناه | * منافقان گناه میکارند و کِشته خویش به آب غرور آبیاری میکنند و هلاکت درو و برداشت میکنند.<ref>نهج البلاغه، ترجمه: آیتی، عبد المحمد، خطبه2</ref> | ||
'''دشمنی با | '''دشمنی با امیرمومنان علی(ع)''' | ||
امیرمومنان(ع) فرمود: اگر با شمشیرم بر بینی مؤمن بزنم که دشمن من شود، با من دشمنی نخواهد کرد و اگر تمام دنیا را به منافق ببخشم تا مرا دوست بدارد، دوست من نخواهد شد و این بدان جهت است که قضای الهی جاری شد و بر زبان [[پیامبر امی|پیامبر امّی(ص)]] گذشت که فرمود: ای علی! مؤمن تو را دشمن نگیرد و منافق تو را دوست نخواهد داشت.<ref>نهج البلاغه، ترجمه: آیتی، عبدالمحمد، حکمت 42.</ref> | |||
== مطالعه بیشتر== | == مطالعه بیشتر == | ||
* ترجمه شرح نهج البلاغه ابن | * ترجمه شرح نهج البلاغه ابن میثم بحرانی، مترجم: قربانعلی محمدی مقدم و علی اصغر نوایی یحیی زاده، ج۳، ص۷۷۳. | ||
* شرح نهج البلاغه، | * شرح نهج البلاغه، سید عباس موسوی، ج۳، ص۳۷۰. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس|۲}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = حدیث | | شاخه اصلی = حدیث | ||
خط ۶۹: | خط ۷۰: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = | ||
| تیترها = | | تیترها = | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینکدهی = | | لینکدهی = | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | | بازبینی نویسنده = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = | ||
| کیفیت = | | کیفیت = | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} |
نسخهٔ ۹ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۹
این مقاله هماکنون به دست Fabbasi در حال ویرایش است. |
ویژگیهای منافقان در نهج البلاغه چیست؟
گمراهان و گمراه کنندگان؛ دگرگونی در رفتارها و همرنگ جماعت شدن؛ فرصت طلبی؛ خوش سخن و بدکردار؛ حسود و دردسر ساز؛ سوق دادن جامعه به ناامیدی؛ چاپلوسی و سماجت برای رسیدن به دنیا؛ هتاک؛ آلوده به گناه؛ دشمنی با امیرالمومنین(ع) از جمله ویژگیهای منافقان در نگاه امیرالمومنین(ع) است.
گمراهان و گمراه کنندگان
- اینها هم گمراهند یعنی از راه خدا منحرف شده و هدایت نیافتهاند و هم با القای شبهههای باطل و سخنان نادرست دیگران را به گمراهی میکشانند. هم خطاکارند و هم دیگران را به خطا وامیدارند.[۱][۲]
دگرگونی در رفتارها و همرنگ جماعت شدن
- منافقان به رنگهای گوناگون در میآیند. به سبب مقاصد باطل و اغراض فاسدی که دارند احوال آنها پیوسته در تغییر و گفتار و رفتار آنها جوراجور و دستخوش دگرگونی است و با هر کس با چهره و زبانی جداگانه برخورد میکنند.[۳]
فریب کاری
- به هر وسیله و با هر زبان در صدد فریفتن شمایند.
- راه را برای فریب دادن مردم هموار گردانیده و طریق رهایی آنان را از تنگنای نیرنگهای شان پر پیچ و خم ساختهاند.
- پنهانی به سوی مقاصد خویش گام برمیدارند و مانند حرکت بیماری در بدن، آرام آرام به جنبش در میآیند.
- منافقان برای این که حقّ را باطل جلوه دهند و آن را در جامه تزویر خود بپوشانند شبهاتی آماده کردهاند و برای از میان بردن هر حقّی وسیله ای مهیّا کردهاند و برای هر دری از حیله و تزویر کلیدی ساختهاند.[۴]
فرصت طلبی
- در هر فرصتی شما را هدف خود قرار داده و در هر کمینگاهی در کمین شما نشستهاند.[۵]
بیمار دل و خوش ظاهر
- دلهای شان بیمار و ظاهرشان از نشانههای پاکیزگان است.[۶]
بیماری دلهای منافقان و پاکیزگی ظاهر آنان، دردهای نفسانی است که جان آنها را فرا گرفته مانند حسد، کینه، مکر و فریب، که در نهان بر ضد مسلمانان حیله و تزویر به کار میبرند و در آشکار نسبت به آنان اظهار خوشرویی و دوستی و محبّت و خیرخواهی میکنند. اینکه انسان با زبان چیزی را پسندیده بداند و خلاف آن را در دل داشته باشد، قانون و ضابطه نفاق است.
خوش سخن و بدکردار
- سخن پردازی آنها دواست و گفتارشان شفاست. لیکن کردارشان دردی است درمان ناپذیر.[۷]
آنها مانند زاهدان و پارسایان مردمان را موعظه کرده، به پرهیزگاری و فرمانبرداری خداوند دستور میدهند؛ امّا با گناهانی که مرتکب میشوند کردار آنها کردار فاسقان و گمراهان است و گناه کاری منافقان بزرگترین درد و درمان ناپذیر است.
امیرمومنان(ع): تنها کسانی که از شر آنها بر شما میترسم آنها هستند که در دل منافقند و در زبان دانا، سخنانی میگویند دل پسند ولی اعمالی دارند زشت و ناپسند.[۸]
حسود و دردسر ساز
- اگر در زندگی کسی فراخی و گشایشی بینند بر او حسد میورزند و اگر کسی را در سختی و گرفتاری مشاهده کنند با سخن چینی و فتنه انگیزی بر رنج او میافزایند.[۹]
سوق دادن جامعه به ناامیدی
- اگر کسی امید چیزی را داشته باشد مقتضای طبع آنها این است که او را نومید گردانند، زیرا روش منافق دروغگو همواره بر این است که دور را نزدیک و نزدیک را دور نشان دهد.[۱۰]
مردمی جلوه دادن خود
- در هر غم و اندوهی اشکها میریزند.[۱۱]
کنایه از این که منافقان برای دست یافتن به مقاصد و اغراض خود در برابر گریه و اندوه دیگران، به دروغ اظهار غمگینی میکنند و اشک میریزند در حالی که آنان دشمن غمدیدگانند.
چاپلوسی و سماجت برای رسیدن به دنیا
- مدح و ستایش را به یکدیگر وام میدهند و پاداش خود را انتظار دارند؛ یعنی هر یک از آنها همکار خود را میستاید تا او نیز به ستایش وی اقدام کند و در برابر کار خود از او انتظار پاداش دارد. و اگر از کسی درخواستی داشته باشند برای این که او درخواست آنها را انجام دهد اصرار میورزند و پافشاری میکنند.[۱۲]
هتاک
- اگر کسی را سرزنش کنند عیبهای او را آشکار و از این طریق او را شرمنده و سرافکنده میسازند و بسا این که عیبهای او را در حضور کسی به او میگویند که دوست نمیدارد وی در جریان آنها قرار گیرد.[۱۳]
ستمگری در حکومت
- اگر یکی از آنها حکمرانی و فرمانروایی یابد در بیدادگری و شکم خوارگی زیاده روی میکند و در شهوترانی و بهرهگیری از خوشیهای دنیا پا از حدّ فراتر میگذارد.[۱۴]
امیرمومنان(ع) منافقان را یاران و پیروان شیطانند که خداوند میفرماید: ﴿شیطان بر آنان مسلّط شده و یاد خدا را از خاطر آنها برده است. آنان حزب شیطانند! بدانید حزب شیطان زیانکارانند﴾(مجادله:19)[۱۵]
گنه کاران
- منافقان گناه میکارند و کِشته خویش به آب غرور آبیاری میکنند و هلاکت درو و برداشت میکنند.[۱۶]
دشمنی با امیرمومنان علی(ع)
امیرمومنان(ع) فرمود: اگر با شمشیرم بر بینی مؤمن بزنم که دشمن من شود، با من دشمنی نخواهد کرد و اگر تمام دنیا را به منافق ببخشم تا مرا دوست بدارد، دوست من نخواهد شد و این بدان جهت است که قضای الهی جاری شد و بر زبان پیامبر امّی(ص) گذشت که فرمود: ای علی! مؤمن تو را دشمن نگیرد و منافق تو را دوست نخواهد داشت.[۱۷]
مطالعه بیشتر
- ترجمه شرح نهج البلاغه ابن میثم بحرانی، مترجم: قربانعلی محمدی مقدم و علی اصغر نوایی یحیی زاده، ج۳، ص۷۷۳.
- شرح نهج البلاغه، سید عباس موسوی، ج۳، ص۳۷۰.
منابع
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.
- ↑ این خطبه درنسخه صبحی صالح نهج البلاغه خطبه 194 میباشد.
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.
- ↑ ترجمه گویا و شرح فشردهای بر نهج البلاغه، ترجمه آشتیانی محمدرضا و امامی، محمد جعفر، قم، انتشارات مطبوعات هدف، چاپ اول، بی تا، ج3، ص47، نامه 27.
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه آیتی، عبدالمحمد، خطبه 185.
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه: آیتی، عبد المحمد، خطبه2
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه: آیتی، عبدالمحمد، حکمت 42.