|
|
خط ۱: |
خط ۱: |
| | {{در دست ویرایش|کاربر=Shamsoddin }} |
| {{شروع متن}} | | {{شروع متن}} |
| {{سوال}} | | {{سوال}} |
خط ۴: |
خط ۵: |
| {{پایان سوال}} | | {{پایان سوال}} |
| {{پاسخ}} | | {{پاسخ}} |
| '''توصیف مرگ به سفر رفتن''' مطلبی است که در کلام [[امام علی(ع)]] در احادیث متعددی بیان شده است. امام در جایگاه های مختلفی از این تعبیر استفاده کردهاند مانند تسلیت گفتن به خانواده داغدار و یا برای هشدار دادن برای توجه به [[سرای آخرت]]. در روایات سایر امامان نیز تعابیری درباره [[مرگ]] وجود دارد مانند انتقال از مکانی به مکان دیگر و یا تشبیه نمودن مرگ به تعویض لباس. مرگ امری است که تمام موجودات در کره هستی را شامل میشود، چه موجودات زمینی و چه آنهایی که در آسمانها هستند و به چشم دنیایی انسان نمیآیند. قرآن نیز در آیاتی به این مسئله اشاره دارد.
| | [[امام علی(ع)]] در احادیث متعددی مرگ را به سفر تشبیه کرده است. در روایات سایر امامان نیز تعابیری درباره [[مرگ]] وجود دارد مانند انتقال از مکانی به مکان دیگر و یا تشبیه نمودن مرگ به تعویض لباس. |
|
| |
|
| == عمومیت مرگ == | | == مرگ و عمومیت آن == |
| بسیاری از مردم تمایل دارند فناپذیری جسم انسانی را فراموش کنند، اما این واقعیتی است که زندگی دنیایی روزی به پایان میرسد و مرگ به سراغ همه خواهد آمد. خداوند در [[قرآن]] بدین موضوع اشاره دارد: {{قرآن|وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِكَ الْخُلْدَ ۖ أَفَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ|ترجمه=ما برای هیچ انسانی قبل از تو زندگی جاویدان قرار ندادهایم آیا اگر تو بمیری آنها زندگی جاویدانی دارند؟|سوره=انبیاء|آیه=۳۴}} قرآن در سه مورد به طعم مرگ اشاره کرده و عبارت {{قرآن|كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ|ترجمه=هر نفسی طعم مرگ را خواهد چشید.|سوره=آل عمران|آیه=۱۸۵}} را به کار برده است. همچنین در سوره انبیاء آیه ۳۵ و سوره عنکبوت آیه ۵۷ همین فراز از آیه تکرار شده است.
| | {{اصلی|حقیقت مرگ}} |
| | مرگ به جدا شدن روح از بدن انسان اشاره دارد و انتقال او از عالم دنیا به [[آخرت]] اشاره دارد بدون اینکه [[انسان]] از بین برود. خداوند در آیات متعددی از جمله در آیه {{قرآن|كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ|ترجمه=هر نفسی طعم مرگ را خواهد چشید.|سوره=آل عمران|آیه=۱۸۵}} به عمومیت مرگ تصریح کرده است. |
| | آیه دیگری از قرآن، مرگ را به عنوان قانون الهی فراگیر معرفی مینماید. {{قرآن|أَيْنَمَا تَكُونُوا يُدْرِكْكُمُ الْمَوْتُ وَلَوْ كُنْتُمْ فِي بُرُوجٍ مُشَيَّدَةٍ|ترجمه=هر کجا باشید اگر چه در کاخهای بسیار محکم، شما را مرگ فرا رسد.|سوره=نساء|آیه=۷۸}} زندگی جاوید و حیات بدون مرگ در دنیا ممکن نیست و هیچ فردی در این جهان برای همیشه نمیماند و مرگ سرنوشت حتمی همه انسانها است، چه فقیر و چه غنی، چه مرد و چه زن، چه پیر و چه جوان، چه سالم و چه مریض، همه خواهند مرد. امام علی(ع) در این باره میفرمایند: {{متن عربی|نَفَسُ الْمَرْءِ خُطَاهُ إِلَى أَجَلِهِ|ترجمه=نفسهای انسان گامهای او به سوی مرگ است.}}<ref>سیدرضی، نهج البلاغه، ترجمه سید کاظم ارفع، تهران، فیض کاشانی، چاپ ششم، ۱۳۸۶ش، حکمت ۷۴.</ref> |
|
| |
|
| آیه دیگری نیز با اشاره به نابودی همه چیز به جز خداوند به مرگ توجه میدهد: {{قرآن|كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ|ترجمه=جز ذات او همه چيز نابودشونده است.|سوره=قصص|آیه=۸۸}} این فرازها از آیات قرآن اشاره به عمومیت مرگ دارد. در تفسیر این آیه بیان شده است: «هنگامی که دانسته شود تنها چیزی که در این عالم باقی میماند ذات پاک خدا است، روشن میشود آنچه به نحوی با ذات او مربوط است، آن نیز رنگ بقا و ابدیت به خود میگیرد، آیین خدا که از ناحیه او است ابدی خواهد بود، عمل صالح که برای او است ابدی میماند، رهبران الهی که به او ارتباط دارند از این نظر که به او مرتبطاند رنگ جاودانی دارند، و هر چیزی که به نحوی با ذات پاک او پیوند و ارتباطی داشته باشد از آن نظر فنا و هلاک برای او نیست.»<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران. دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۵۳ش، ج۱۶، ص۱۹۲.</ref> سوره زمر آیه ۶۸ به نحوی کامل کننده این فراز از آیه سوره قصص است، در توصیف مرگ تمام موجودات هرآنچه در آسمان و زمین است را خطاب قرار داده و مرگ را برای تمام آنها میداند.
| | ==متن حدیث== |
| | حدیثی از حضرت علی(ع) نقل شده است که امام فرمود: {{عربی بزرگ|إِنَّ هَذَا الْاَمْرَ لَیسَ لَکُمْ بَدَاَ وَ لَا إِلَیکُمُ انْتَهَی وَ قَدْ کَانَ صَاحِبُکُمْ هَذَا یسَافِرُ فَعُدُّوهُ فِی بَعْضِ اَسْفَارِهِ فَإِنْ قَدِمَ عَلَیکُمْ وَ إِلَّا قَدِمْتُمْ عَلَیهِ|ترجمه=مردن از خاندان شما آغاز نشده و به شما نیز پایان نخواهد یافت. این دوست شما زمانی که زنده بود به سفر میرفت اکنون گمان کنید که به یکی از سفرها رفته اگر او بازنگردد شما به سوی او خواهید رفت.<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۵۷.</ref>}} آن حضرت در حدیث دیگری نیز میفرماید: «ای مردم! ما و شما برای ماندن آفریده شدهایم نه برای از بین رفتن، شما با مرگ از دنیا نمیروید، بلکه از خانهای به خانه دیگر منتقل میشوید؛ بنابراین زاد و توشه خانهای را که باید به جانب آن حرکت کنید و جاوید باشید، فراهم سازید».<ref>شیخ مفید، محمد بن محمد، الاختصاص، مشهد، نشر مجموع البحوث الاسلامیه، ۱۴۱۰ق، ۱۳۶۸ش، ص۲۲۹</ref> |
|
| |
|
| آیه دیگری از قرآن، مرگ را به عنوان قانون الهی فراگیر معرفی مینماید. {{قرآن|أَيْنَمَا تَكُونُوا يُدْرِكْكُمُ الْمَوْتُ وَلَوْ كُنْتُمْ فِي بُرُوجٍ مُشَيَّدَةٍ|ترجمه=هر کجا باشید اگر چه در کاخهای بسیار محکم، شما را مرگ فرا رسد.|سوره=نساء|آیه=۷۸}} زندگی جاوید و حیات بدون مرگ در دنیا ممکن نیست و هیچ فردی در این جهان برای همیشه نمیماند و مرگ سرنوشت حتمی همه انسانها است، چه فقیر و چه غنی، چه مرد و چه زن، چه پیر و چه جوان، چه سالم و چه مریض، همه خواهند مرد. امام علی(ع) در این باره چنین میفرمایند: {{متن عربی|نَفَسُ الْمَرْءِ خُطَاهُ إِلَى أَجَلِهِ|ترجمه=نفسهای انسان گامهای او به سوی مرگ است.}}<ref>سیدرضی، نهج البلاغه، ترجمه سید کاظم ارفع، تهران، فیض کاشانی، چاپ ششم، ۱۳۸۶ش، حکمت ۷۴.</ref>
| | == احادیث مشابه== |
| | در روایت دیگری نیز به مضمون سفر رفتن و مهیا بودن برای این سفر اشاره مینماید: «حق این است که ما وارث پیش از خودیم و وارثانی پس از خود داریم همانا ما شاخههای درختانی هستیم که درگذشتند. اصل که رفت فرع هم میرود. ای مردم شما منزل آخرت خود را با بهره گرفتن از منزلی که از آن میکوچید یعنی دنیا اصلاح نمائید.»<ref>ابن شعبه، حسن بن علی، تحف العقول، ترجمه اقتباس از ترجمه پرویز اتابکی؛ انتخاب احادیث محسن موسوی، قم، دارالحدیث، ۱۳۸۳ش، ص۲۲۲</ref> |
| | روایتی از [[امام سجاد(ع)]] در پاسخ به پرسش «مرگ چیست؟» بیان شده که چنین پاسخ میدهد: «مرگ برای مؤمن چون بیرون آوردن لباسهای چرکین از تن است و از هم گسستن زنجیرها و کندههای سنگین و جایگزین کردن فاخرترین و خوشبوترین جامهها و راهوارترین مرکبها و امنترین منزلها است و برای کافر به منزله برکندن جامههایی فاخر از تن و منتقل شدن از منزلهایی امن و جایگزین کردن آنها به کثیفترین و خشنترین جامهها و وحشتناکترین منزلها و بزرگترین عذاب است.»<ref>محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، ترجمه حمیدرضا شیخی، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، سازمان چاپ و نشر ، ۱۳۸۶ش، ج۱۲، ح۱۹۱۰۷.</ref> |
|
| |
|
| == مرگ انتقال از مکانی به مکان دیگر ==
| |
| مرگ را انتقال از دنیا به [[آخرت]] بیان کردهاند بدون اینکه [[انسان]] یا دنیا از بین برود. در حدیثی از امام علی(ع) بیان شده است که: «ای مردم! ما و شما برای ماندن آفریده شدهایم نه برای از بین رفتن، شما با مرگ از دنیا نمیروید، بلکه از خانهای به خانه دیگر منتقل میشوید؛ بنابراین زاد و توشه خانهای را که باید به جانب آن حرکت کنید و جاوید باشید، فراهم سازید».<ref>شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الاختصاص شیخ المفید، مشهد، نشر مجموع البحوث الاسلامیه، ۱۴۱۰ق، ۱۳۶۸ش، ص۲۲۹</ref>
| |
|
| |
| == مرگ به مانند تعویض لباس ==
| |
| روایتی از [[امام سجاد(ع)]] در پاسخ به پرسش «مرگ چیست؟» بیان شده که چنین پاسخ میدهد: «مرگ برای [[مؤمن]] چون بیرون آوردن لباسهای چرکین از تن است و از هم گسستن زنجیرها و کندههای سنگین و جایگزین کردن فاخرترین و خوشبوترین جامهها و راهوارترین مرکبها و امنترین منزلها است و برای کافر به منزله برکندن جامههایی فاخر از تن و منتقل شدن از منزلهایی امن و جایگزین کردن آنها به کثیفترین و خشنترین جامهها و وحشتناکترین منزلها و بزرگترین [[عذاب]] است.»<ref>محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، ترجمه حمیدرضا شیخی، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، سازمان چاپ و نشر ، ۱۳۸۶ش، ج۱۲، ح۱۹۱۰۷.</ref>
| |
|
| |
| ==مرگ سفری بیبازگشت==
| |
| حدیثی از حضرت علی(ع) نقل شده است که امام فرمود: {{متن عربی|وَ عَزَّی قَوْماً عَنْ مَیتٍ مَاتَ لَهُمْ فَقَالَ(ع): إِنَّ هَذَا الْاَمْرَ لَیسَ لَکُمْ بَدَاَ وَ لَا إِلَیکُمُ انْتَهَی وَ قَدْ کَانَ صَاحِبُکُمْ هَذَا یسَافِرُ فَعُدُّوهُ فِی بَعْضِ اَسْفَارِهِ فَإِنْ قَدِمَ عَلَیکُمْ وَ إِلَّا قَدِمْتُمْ عَلَیهِ|ترجمه=به جمعی در مرگ یکی از خویشاوندانشان چنین تسلیت گفت: مردن از خاندان شما آغاز نشده و به شما نیز پایان نخواهد یافت. این دوست شما زمانی که زنده بود به سفر میرفت اکنون گمان کنید که به یکی از سفرها رفته اگر او بازنگردد شما به سوی او خواهید رفت.}}<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۵۷.</ref>
| |
|
| |
| در روایت دیگری نیز به مضمون سفر رفتن و مهیا بودن برای این سفر اشاره مینماید: «ای مردم بقا پس از مرگ است. حق این است که ما وارث پیش از خودیم و وارثانی پس از خود داریم همانا ما شاخههای درختانی هستیم که درگذشتند. اصل که رفت فرع هم میرود. ای مردم شما منزل آخرت خود را با بهره گرفتن از منزلی که از آن میکوچید یعنی دنیا اصلاح نمائید.»<ref>ابن شعبه، حسن بن علی، تحف العقول، ترجمه اقتباس از ترجمه پرویز اتابکی؛ انتخاب احادیث محسن موسوی، قم، دارالحدیث، ۱۳۸۳ش، ص۲۲۲</ref>
| |
| {{پایان پاسخ}} | | {{پایان پاسخ}} |
|
| |
|