کسانی که خداوند دوست میدارد: تفاوت میان نسخهها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
== محسنین (نیکوکاران) == | == محسنین (نیکوکاران) == | ||
( | در پنج آیه قرآن سخن از دوست داشتن نیکوکاران آمده است: (آیه ۱۹۵ سوره بقره، آیات ۱۳۴ و ۱۴۸ سوره آل عمران، آیات ۱۳ و ۹۳ مائده) | ||
== توبهکنندگان و پاکان == | |||
== | |||
(بقره / ۲۲۲) | (بقره / ۲۲۲) | ||
کلمه (توابین) صیغه مبالغه و به معنای کسی است که بسیار توبه میکند، (کثرت هم از جهت نوع توبه و هم از جهت عدد) پس خداوند هر نوع توبهای را دوست میدارد، چه این که با استغفار باشد و چه این که با امتثال همه اوامر و نواهی او باشد.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه المیزان، ج۲، ص۳۱۸.</ref> | کلمه (توابین) صیغه مبالغه و به معنای کسی است که بسیار توبه میکند، (کثرت هم از جهت نوع توبه و هم از جهت عدد) پس خداوند هر نوع توبهای را دوست میدارد، چه این که با استغفار باشد و چه این که با امتثال همه اوامر و نواهی او باشد.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه المیزان، ج۲، ص۳۱۸.</ref> | ||
پاکیزگان (توبه / ۱۰۸) | |||
پاکیزگی و طهارت معنی وسیعی دارد که هر گونه پاکسازی روحانی از آثار شرک و گناه، و پاکسازی جسمانی از آثار آلودگی به کثافات را شامل میشود. | |||
== متقین == | == متقین == | ||
پارسایان (خود نگهدار) در حالی که وفای به عهد میکند (آل عمران / ۷۶) | پارسایان (خود نگهدار) در حالی که وفای به عهد میکند (آل عمران / ۷۶) و توبه آیات ۴ و۷. | ||
در آیه ۷۶ با رد سخن و رفتار متجاوزین بر حقوق دیگران میفرماید: | در آیه ۷۶ با رد سخن و رفتار متجاوزین بر حقوق دیگران میفرماید: | ||
{{قرآن|ترجمه=آری، هر که به پیمان خود وفا کند، و پرهیزکاری نماید، بیتردید خداوند، پرهیزگاران را دوست دارد.}} | {{قرآن|ترجمه=آری، هر که به پیمان خود وفا کند، و پرهیزکاری نماید، بیتردید خداوند، پرهیزگاران را دوست دارد.}} | ||
از من (پیامبر) پیروی کنید (آل عمران / ۳۱) | |||
یعنی محبت به خدا تنها یک علاقه قلبی ضعیف و خالی از آثار نیست، بلکه باید آثار آن در عمل انسان منعکس شود. در واقع نخستین نشانه مدعی عشق و علاقه به پروردگار، تبعیت و اطاعت از [[پیامبر]] و فرستاده خداست. | |||
'''جهاد در راه خدا''' | |||
۵۴ مائده. آیه ۴ صف | |||
== صابران == | == صابران == | ||
خط ۴۷: | خط ۵۰: | ||
{{قرآن|ترجمه=و عدالت پیشه کنید، خداوند عدالت پیشهگان را دوست میدارد}} | {{قرآن|ترجمه=و عدالت پیشه کنید، خداوند عدالت پیشهگان را دوست میدارد}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | |||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
. | |||
نسخهٔ ۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۰
این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
بر اساس قرآن کریم خداوند چه کسانی را دوست دارد؟
خداوند در قرآن از دوست داشتن بعضی افراد صحبت میکند که اوصاف حمیدهای دارند. از آن جمله محسنین (نیکوکاران) هستند که پنج بار در قرآن آمده است که خداوند محسنین را دوست دارد. و نیز پرهیزکاران، صابران، توبه کنندگان، و...
محسنین (نیکوکاران)
در پنج آیه قرآن سخن از دوست داشتن نیکوکاران آمده است: (آیه ۱۹۵ سوره بقره، آیات ۱۳۴ و ۱۴۸ سوره آل عمران، آیات ۱۳ و ۹۳ مائده)
توبهکنندگان و پاکان
(بقره / ۲۲۲)
کلمه (توابین) صیغه مبالغه و به معنای کسی است که بسیار توبه میکند، (کثرت هم از جهت نوع توبه و هم از جهت عدد) پس خداوند هر نوع توبهای را دوست میدارد، چه این که با استغفار باشد و چه این که با امتثال همه اوامر و نواهی او باشد.[۱]
پاکیزگان (توبه / ۱۰۸)
پاکیزگی و طهارت معنی وسیعی دارد که هر گونه پاکسازی روحانی از آثار شرک و گناه، و پاکسازی جسمانی از آثار آلودگی به کثافات را شامل میشود.
متقین
پارسایان (خود نگهدار) در حالی که وفای به عهد میکند (آل عمران / ۷۶) و توبه آیات ۴ و۷.
در آیه ۷۶ با رد سخن و رفتار متجاوزین بر حقوق دیگران میفرماید:
﴿آری، هر که به پیمان خود وفا کند، و پرهیزکاری نماید، بیتردید خداوند، پرهیزگاران را دوست دارد.﴾
از من (پیامبر) پیروی کنید (آل عمران / ۳۱)
یعنی محبت به خدا تنها یک علاقه قلبی ضعیف و خالی از آثار نیست، بلکه باید آثار آن در عمل انسان منعکس شود. در واقع نخستین نشانه مدعی عشق و علاقه به پروردگار، تبعیت و اطاعت از پیامبر و فرستاده خداست.
جهاد در راه خدا
۵۴ مائده. آیه ۴ صف
صابران
(آل عمران / ۱۴۶)
به دنبال حوادث جنگ احد، در این آیه با یادآوری شجاعت و ایمان و استقامت مجاهدان و یاران پیامبران، مسلمانان را به شجاعت و فداکاری و پایداری تشویق میکند. قرآن به نیکی از ایشان یاد کرده و میفرماید که خدا آن شکیبایان را دوست میدارد.
توکلکنندگان
(آل عمران / ۱۵۹)
معنای توکل این نیست که انسان به بهانه اعتماد به خدای تعالی اسباب ظاهری را هیچکاره و لغو بشمارد، بلکه معنایش این است که اعتماد قطعی به اسباب نداشته باشد، و بداند آنچه از اسباب ظاهری، بهعنوان علت برای انسان آشکار میگردد، نمونهای بیش نیست و چه بسا اسباب دیگری وجود دارد که انسان از آن آگاهی ندارد، بلکه علت اصلی خداست و به اراده خداوند، مجموعه این سببها فراهم شده است.[۲]
دادگران
دادگران (مائده / ۴۲؛ حجرات / ۹؛ ممتحنه / ۸)
از آن جا که تمایلات گروهی، گاهی افراد را به هنگام قضاوت و داوری به سوی یکی از «دو طایفه متخاصم» متمایل میسازد و بیطرفی داوران را نقض میکند، قرآن در بیان دستوری این چنین به مسلمانان هشدار داده است:
﴿و عدالت پیشه کنید، خداوند عدالت پیشهگان را دوست میدارد﴾
مطالعه بیشتر
.