سوره واقعه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}سوره واقعه، از [[سوره‌های مکی]] و پنجاه و ششمین سوره قرآن است.

مطالب و محتوای این سوره بر محور قیامت و مسئله معاد دور می‌زند و بیان حتمی الوقوع بودن روز قیامت و ویژگیهای آن، موضوع اصلی مطالب این سوره به شمار می‌رود و خلاصه از سر فصل‌های مطالب بیان شده در این سوره عبارتند از:

# در این سوره از آغاز ظهور روز قیامت و مقارن بودن آن با حوادث هول انگیز و حوادث نزدیک تر به زندگی دنیائی انسان و زندگی زمینی او سخن گفته است و تشریح می‌نماید که احوال زمین دگرگون می‌شود و زمین بالا و پائین و زیرو رو می‌گردد، زلزله بسیار سهمگین کوه‌ها را متلاشی و همچون غبار می‌سازد.

الف) سابقین و پیشگامان و مقربان درگاه الهی و کسانی که نه تنها در ایمان که در اعمال خیر و اتصاف به صفات و اخلاق انسانی نیز پیش قدمند همانهائی که به اعمال خیر سبقت گرفته‌اند و به همین دلیل پیشگام و سبقت گیرندگان به مغفرت خدای شان هستند کسانی هستند که هرگاه حق بر آنها عرضه شود پذیرا می‌شوند و هنگامی که از حق سئوال شوند آن را در اختیار مردم می‌گذارند.

اینان روز قیامت در باغ‌های پر نعمت بهشتی آسوده و راحت به سر می‌برند و این پاداش کارهائی است که همیشه در این دنیا انجام می‌دادند.

ب) اصحاب یمین و کسانی که از نظر مقام نسبت به مقربان درگاه حق، در درجه پائین‌تری قرار دارند، انسان هائی که سعادتمند و خوشبختند، خوشبختی که وصف نمی‌پذیرد و در روز قیامت نامه عمل آنان به نشانه اینکه خوشبخت و سعادتمندند به دست راست شان داده می‌شود و از نعمت‌های بهشتی و میوه‌هایی که در هیچ فصلی قطع و در هیچ حالی ممنوع نمی‌شود، بهره‌مند هستند.

ج) اصحاب شمال و گروه بدبخت و تیره‌روز و بیچاره و بینوا که نامه عمل شان به دست چپ شان داده می‌شود و این خود نشان از جرم و جنایت (علیه خود و با دیگران) آنان است. اینان در آتش سوزان و آب جوشان و در سایه ای از دود سیاه قرار دارند که نه خنکی دارد و نه سودی می‌بخشد و این‌ها بخاطر عیاشی و طغیان آنان در دنیاست و نیز به خاطر انکار روز جزاست.

# در بخش دیگری از این سوره دلائل مختلف پیرامون مسئله معاد از طریق بیان قدرت خدا و خلقت انسان از نطفه ناچیز و تجلی حیات در گیاهان و نزول باران و آب شیرین و تصفیه شده آن و فروغ آتش که هر یک نشانه‌های توحید نیز می‌باشد، اقامه شده و علیه منکرین معاد یعنی همان اصحاب شمال استدلال شده و براهین قانع کننده ارائه شده است.

# به بیان حالت احتضار و ترسیم آن پرداخته شده که خود مقدمه رستاخیز و قیامت است و با بیان حال جان دادن انسان و اینکه جان او به حلقومش رسیده و جان می‌دهد و دیگران کاری از دست شان بر نمیاید، به عجز و ناتوانی آدمی اشاره کرده است و تکذیب روز قیامت را صرف استبعاد دانسته که کسی دلیل قانع کننده بر انکار آن ندارد.

۶. بعد از آنکه دلائل ربوبیت خداوند و حتمی بودن روز قیامت و… ذکر شد به پیامبر اکرم(ص) در پایان سوره دستور می‌دهد که خدایش را از شرکی که مردم می‌ورزند و تکذیبی که درباره بعث و جزا دارند منزه بدارد.<ref>طباطبائی، محمد حسین، تفسیر المیزان، (ترجمه موسوی همدانی) دفتر انتشارات اسلامی، بی تا، ج۱۹, ص۱۹۴؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۲۳، ص۱۹۵.</ref>