اراده و امر خدا در آیه ۱۶ سوره اسراء: تفاوت میان نسخه‌ها

علامه طباطبایی مفسر شیعه معتقد است «اَرَدْنا» در آیه ۱۶ سوره اسراء در معنای مجازی و به معنای نزدیک شدن به کار رفته است. چنانکه در زبان فارسی گفته می‌شود «فلان شخص وقتی می‌خواست بمیرد، وصیت کرد.» منظور از خواستن در این جمله اراده برای مردن نیست، بلکه مقصود آن است که «وقتی مرگش نزدیک شد». در آیه ۷۷ سوره کهف نیز، اراده به معنای نزدیک شدن به‌کار رفته است. در این آیه آمده: {{قرآن|فَوَجَدا فِیها جِداراً یُرِیدُ أَنْ یَنْقَضَّ|ترجمه=دیواری یافتند که می‌خواست خراب شود|سوره=کهف|آیه=۷۷}} دیوار شعور ندارد که اراده کند خراب شود؛ بنابراین اراده در این آیه نیز، به معنای نزدیک شد خراب شود به کار رفت است.

به باور علامه طباطبایی، این عبارت در این آیه دارای معنای حقیقی که اراده کردن است به‌کار نرفته است؛ زیرا شامل هیچ کدام از دو قسم اراده تشریعی و اراده تکوینی نمی‌شود.  

اراده تکوینی این است که خدا اراده کرده باشد چیزی محقق شود، که در این صورت بدون هیچ شرط و قیدی و بدون فاصله تحقق می‌یابد. بر اساس آیه ۱۶ سوره اسراء خدا اراده کرده عذاب نازل شود، ولی بلافاصله نازل نشده است؛ بنابراین منظور از این اراده، اراده تکوینی نیست.  مراد از اراده در این آیه اراده تشریعی نیز نیست؛ زیرا اراده تشریعی به افعال مکلفان تعلق می‌گیرد و در این آیه چنین نیست.