توصیه به مسافرت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:


{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
سفر کردن در  اسلام از امور مستحبی است که بسیار به آن توجه و توصیه شده است. آیات و روایات فراوانی در انجام و آداب سفر وجود دارند. سفر کردن دارای اهدافی است که باعث اهمیت آن شده است. خداشناسی، عبرت آموزی، یادگیری، بهره‌مندی از نعمتها و غیره از آثار آن می باشد.
سفر کردن در  [[اسلام]] از امور مستحبی است که بسیار به آن توجه و توصیه شده است. آیات و روایات فراوانی در انجام و آداب سفر وجود دارند. سفر کردن دارای اهدافی است که باعث اهمیت آن شده است. [[خداشناسی]]، عبرت آموزی، یادگیری، بهره‌مندی از نعمتها و غیره از آثار آن می باشد.


==اهمیت مسافرت در اسلام==
==اهمیت مسافرت در اسلام==
مسافرت کردن از [[مستحبات]] دین [[اسلام]] است که انسان را به تفکر و اندیشه در آیات الهی وا می‌دارد. در [[قرآن]]، سفر کردن بارها تکرار شده است<ref>آل عمران:۱۳۷؛ انعام:۱۱؛ نحل:۳۶؛ نمل:۶۹؛ عنکبوت:۲۰؛ روم:۴۲؛ سبأ:۱۸.</ref> در [[تفسیرالمیزان]] آمده است از آیات و روایات استفاده می‌شود که سیر و سفر در زمین امری پسندیده و مستحب شریعت است. [[اسلام]] اهمیت فراوانی به مسافرت داده تا جائیکه مسائل عبادی را در سفر تخفیف داده‌است، مثلاً نمازهای چهار رکعتی دو رکعت خوانده می‌شود، یا حکم روزه که در مسافرت برداشته شده است تا در زمان دیگر گرفته شود.


مسافرت کردن از مستحبات دین اسلام است که انسان را به تفکر و اندیشه در آیات الهی وا می‌دارد. در قرآن، سفر کردن بارها تکرار شده است<ref>آل عمران:۱۳۷؛ انعام:۱۱؛ نحل:۳۶؛ نمل:۶۹؛ عنکبوت:۲۰؛ روم:۴۲؛ سبأ:۱۸.</ref> در تفسیرالمیزان آمده است از آیات و روایات استفاده می‌شود که سیر و سفر در زمین امری پسندیده و مستحب شریعت است. اسلام اهمیت فراوانی به مسافرت داده تا جایی‌که مسائل عبادی را در سفر تخفیف داده است، مثلاً نمازهای چهار رکعتی دو رکعت خوانده می‌شود، یا حکم روزه که در مسافرت برداشته شده است تا در زمان دیگر گرفته شود.
آنچه مدنظر [[قرآن]] است سفر توحیدی است؛ یعنی از آغاز تا پایان سفر، [[خدا]] را در نظر بگیریم. در آیه‌ای از زبان [[حضرت ابراهیم(ع)]] آمده است: {{قرآن|وَقَالَ إِنِّی مُهَاجِرٌ إِلَی رَبِّی|ترجمه=و [ابراهیم‏] گفت: من به سوی پروردگار خود روی می‌آورم|سوره=عنکبوت۲۶}}. همچنین فرمود: {{قرآن|وَ قالَ إِنِّی ذاهِبٌ إِلی رَبِّی سَیَهْدینِ|ترجمه=و گفت: من به سوی پروردگارم می‌روم، او مرا هدایت خواهد کرد|سوره=صافات|آیه=۹۹}}.
 
آنچه مدنظر قرآن است سفر توحیدی است؛ یعنی از آغاز تا پایان سفر، خدا را در نظر بگیریم. در آیه‌ای از زبان حضرت ابراهیم آمده است: {{قرآن|وَقَالَ إِنِّی مُهَاجِرٌ إِلَی رَبِّی|ترجمه=و [ابراهیم‏] گفت: من به سوی پروردگار خود روی می‌آورم|سوره=عنکبوت۲۶}}. همچنین فرمود: {{قرآن|وَ قالَ إِنِّی ذاهِبٌ إِلی رَبِّی سَیَهْدینِ|ترجمه=و گفت: من به سوی پروردگارم می‌روم، او مرا هدایت خواهد کرد|سوره=صافات|آیه=۹۹}}.


همان‌گونه که قرآن بیان می‌کند چیزی را عبث خلق نکردیم و همه چیز هدفمند است، سفر نیز باید دارای هدف باشد. همان‌گونه که آب اگر راکد باشد، متعفن می‌شود، انسان بدون حرکت و سیر و سفر نیز دچار سکون می‌شود. اسلام دین کامل و جامعی است و سایر شئونات زندگی انسان را مورد توجه قرار داده است. سیر و سفر یکی از برنامه‌های زندگی انسان است که مقدمه‌ای برای شناخت خدا است. در قرآن کریم بارها مسافرت نکردن نکوهش شده و خداوند انسان‌ها را سرزنش می‌کند که چرا در زمین سفر و سیر نمی‌کنند؟<ref>یوسف:۱۰۹؛ حج:۴۶؛ روم:۹؛ فاطر:۴۴؛ غافر:۲۱ و ۸۲؛ محمد:۱۰.</ref>
همان‌گونه که قرآن بیان می‌کند چیزی را عبث خلق نکردیم و همه چیز هدفمند است، سفر نیز باید دارای هدف باشد. همان‌گونه که آب اگر راکد باشد، متعفن می‌شود، انسان بدون حرکت و سیر و سفر نیز دچار سکون می‌شود. اسلام دین کامل و جامعی است و سایر شئونات زندگی انسان را مورد توجه قرار داده است. سیر و سفر یکی از برنامه‌های زندگی انسان است که مقدمه‌ای برای شناخت خدا است. در قرآن کریم بارها مسافرت نکردن نکوهش شده و خداوند انسان‌ها را سرزنش می‌کند که چرا در زمین سفر و سیر نمی‌کنند؟<ref>یوسف:۱۰۹؛ حج:۴۶؛ روم:۹؛ فاطر:۴۴؛ غافر:۲۱ و ۸۲؛ محمد:۱۰.</ref>
۷٬۲۳۰

ویرایش