۲٬۲۴۴
ویرایش
←آداب دعا در روایات: اصلاح ارقام
(اصلاح ارقام) |
(←آداب دعا در روایات: اصلاح ارقام) |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
قرآن امر به اخلاص در خواسته‌ها کرده است: {{قرآن|وَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ|ترجمه=و خدا را از سر اخلاص در دین بخوانید|سوره=اعراف|آیه=۲۹}} گاهی دعای انسان حقیقی است، یعنی آنچه را می‌خواهد، در واقع خیر است؛ اما در دعا خدا را نمی‌خواند به این معنا که به زبان از خدا مسالت می‌کند ولی در دل همه امیدش به اسباب عادی یا امور وهمی است.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج۲، ص۴۸.</ref> امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرمایند: «وقتی کسی از شما چیزی از خداوند درخواست می‌کند و انتظار اجابت دارد باید از همه مردم مایوس باشد و امیدش فقط به خدا باشد. وقتی خداوند از قلب بنده‌اش این را بداند هر چه درخواست کند به او می‌دهد. خداوند به عیسی فرمود: ای عیسی همچون بنده محزون در حال غرق شدن که هیچ یاوری ندارد، مرا بخوان.}}<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، تحقيق: إبراهيم ميانجي ، محمد باقر بهبودي، چاپ سوم، ۱۴۰۳ق - ۱۹۸۳م، ج۹۰، ص۳۱۴.</ref> | قرآن امر به اخلاص در خواسته‌ها کرده است: {{قرآن|وَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ|ترجمه=و خدا را از سر اخلاص در دین بخوانید|سوره=اعراف|آیه=۲۹}} گاهی دعای انسان حقیقی است، یعنی آنچه را می‌خواهد، در واقع خیر است؛ اما در دعا خدا را نمی‌خواند به این معنا که به زبان از خدا مسالت می‌کند ولی در دل همه امیدش به اسباب عادی یا امور وهمی است.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج۲، ص۴۸.</ref> امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرمایند: «وقتی کسی از شما چیزی از خداوند درخواست می‌کند و انتظار اجابت دارد باید از همه مردم مایوس باشد و امیدش فقط به خدا باشد. وقتی خداوند از قلب بنده‌اش این را بداند هر چه درخواست کند به او می‌دهد. خداوند به عیسی فرمود: ای عیسی همچون بنده محزون در حال غرق شدن که هیچ یاوری ندارد، مرا بخوان.}}<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، تحقيق: إبراهيم ميانجي ، محمد باقر بهبودي، چاپ سوم، ۱۴۰۳ق - ۱۹۸۳م، ج۹۰، ص۳۱۴.</ref> | ||
== آداب دعا در روایات == | == آداب دعا در روایات == | ||
=== آداب باطنی دعا=== | |||
# توجه در دعا: دعاکننده باید توجه داشته باشد که مخاطب او مالک و خالق اوست. باید با تمام وجود توجهش به دعای خود باشد. صرف حرف زدن بدون توجه، در حقیقت بی‌اعتنایی به مخاطب است. امام صادق(ع) می‌فرماید: {{متن عربی|خداوند متعال دعای دل غافل را مستجاب نمی‌کند پس هنگام دعا با تمام وجود رو به سوی خدا بیاور، پس از آن یقین به اجابت داشته باش.}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۷۳. </ref> | |||
# داشتن قلب پاک: دلی‌که پر از وسوسه‌های شیطانی و هواهای نفسانی است نمی‌تواند با مبدا خیر و کمال مطلق در ارتباط باشد وقتی دل در طلب گناه باشد بر زبان راندن دعا و درخواست خیر، فقط ابراز کردن چند جمله دروغ است. امیرمومنان(ع) می‌فرماید: {{متن عربی|بهترین دعا آن است که از سینه‌ای پاک و قلبی پرهیزگار صادر شود.}} <ref>احسائی، ابن‌ابی‌جمهور، عوالی اللآلی، قم، چاپخانه سيد الشهداء، چاپ اول، 1405ق، 1985م، ج۴، ص۱۹.</ref> | |||
برای دعا کردن آداب زیادی در روایات وارد شده است. از جمله: دعا کردن با حالت خضوع و تذلّل، به زبان آوردن حاجت، تکرار کردن دعا و پا فشاری نمودن برخواسته، اخلاص در دعا و توجه به ذات حق تعالی با همه وجود و روی‌گردانی از غیر او، توسل جستن به محمّد و آل محمّد(ص) و درود فرستادن بر ایشان در آغاز، میان و پایان دعا، ستایش و ثنا گفتن خداوند متعال و اعتراف به تقصیرات خود در مقام بندگی و استغفار از آنها قبل از دعا، تحصیل معرفت صحیح به خداوند متعال، قصد تقرب داشتن از دعا، حسن ظن داشتن به اجابت از جانب خداوند، دعا کردن با آرامش قلب و سکون اعضا و جوارح و پرهیز از شتابزدگی و نداشتن دغدغه‌ای جز دعا در محضر پروردگار، بلند نکردن صدا هنگام دعا و در خلوت دعا کردن، انصاف داشتن در دعا، به معنای خواستن آنچه که بر حسب شأن او برایش روا است.<ref>مؤسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ج۳، ص۶۲۱.</ref> | برای دعا کردن آداب زیادی در روایات وارد شده است. از جمله: دعا کردن با حالت خضوع و تذلّل، به زبان آوردن حاجت، تکرار کردن دعا و پا فشاری نمودن برخواسته، اخلاص در دعا و توجه به ذات حق تعالی با همه وجود و روی‌گردانی از غیر او، توسل جستن به محمّد و آل محمّد(ص) و درود فرستادن بر ایشان در آغاز، میان و پایان دعا، ستایش و ثنا گفتن خداوند متعال و اعتراف به تقصیرات خود در مقام بندگی و استغفار از آنها قبل از دعا، تحصیل معرفت صحیح به خداوند متعال، قصد تقرب داشتن از دعا، حسن ظن داشتن به اجابت از جانب خداوند، دعا کردن با آرامش قلب و سکون اعضا و جوارح و پرهیز از شتابزدگی و نداشتن دغدغه‌ای جز دعا در محضر پروردگار، بلند نکردن صدا هنگام دعا و در خلوت دعا کردن، انصاف داشتن در دعا، به معنای خواستن آنچه که بر حسب شأن او برایش روا است.<ref>مؤسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ج۳، ص۶۲۱.</ref> | ||