ایام زیارت خاصه امام رضا(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

ایام زیارت خاصه [[امام رضا (ع)]]، ایامی است که زیارت آن حضرت در آن، مورد تأکید بیشتری واقع شده است. هرچند زیارت ائمه معصومین در همه‌ی زمان‌ها ثواب دارد، اما در بعضی وقت‌ها ثواب بیشتری بر زیارت مترتب می‌شود. در ادامه به روزهای مخصوص زیارتی آن حضرت اشاره می‌شود:

یکی از ایام خاص زیارت امام رضا، ماه رجب است. از امام جواد (ع) روایت شده است که فرمودند: «زیارت آن حضرت باید در ماه رجب باشد.»<ref>شیخ کلینی، الکافی، دار الکتب الإسلامیة، چ۴، تهران، ۱۴۰۷ق، ج‏۴، ص۵۸۴؛ شیخ صدوق، عیون أخبار الرضا علیه السلام‏، نشر جهان، چ۱، تهران، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۲۵۷؛ شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، دار الکتب الاسلامیة، چ۴، تهران، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۸۳.</ref> علامه مجلسی طبق این روایت، زیارت امام رضا در ماه رجب را مستحب مؤکد می‌داند.<ref>محمد باقر مجلسی، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، دار الکتب الإسلامیة، چ۲، تهران، ۱۴۰۴ق، ج‏۱۸، ص۳۱۲</ref> برخی دیگر از علما نیز نظیر میرداماد و شیخ ابراهیم کفعمی زیارت در این ماه را مستحب و مورد تأکید دانسته‌اند.<ref>میرداماد، رساله اربعة ایام، دبیرخانه کنگره آقا حسین خوانساری، چ۱، قم، ۱۳۷۷ش، ص۵۳</ref><ref>شیخ ابراهیم کفعمی، البلد الامین و الدرع الحصین، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات‏، چ۱، بیروت، ۱۴۱۸ق، ص۲۶۸.</ref>

سید بن‌ طاووس در کتاب اقبال الاعمال، روز ۲۳ ذی القعده را روز مستحب زیارت امام رضا دانسته است.<ref>سید بن طاوس، اقبال الاعمال، دار الکتب الاسلامیة، چ۲، تهران، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۳۱۰</ref> طبق کلام ایشان، روز ۲۳ ذی‌القعده روز مخصوص زیارتی امام رضا نام گرفت. شیخ عباس قمی نیز بر اساس کلام سید، زیارت امام هشتم در این روز را سنّت دانسته است.<ref>شیخ عباس قمی، کلیات مفاتیح الجنان، اسوه، قم، ص۲۴۷</ref>

میرداماد یکی از آداب روز دحو الأرض را زیارت امام رضا می‌داند.<ref>میرداماد، رساله اربعة ایام، ص۵۲</ref> شیخ عباس قمی نیز این کلام میرداماد را نقل کرده است.<ref>شیخ عباس قمی، کلیات مفاتیح الجنان، ص۲۵۰</ref>

مرحوم مجلسی موارد زیر را از بهترین روزهای زیارتی امام رضا می‌داند:

 

 

 

 

«بدان که زیارت ایشان در روزهای مقدس اسلامی، افضل است؛ خصوصاً روزهایی که اختصاص به آن حضرت دارد؛ مثل روز ولادت ایشان در ۱۱ ذی‌القعده و روز شهادت آن حضرت - آخر ماه صفر یا ۱۷ صفر یا ۲۴ ماه رمضان- و روزی که مردم با ایشان برای خلافت، بیعت کردند که »<ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، ج‏۹۹، ص۴۳</ref>