نمایش مبدأ برای دلیل حضور خانواده امام حسین(ع) در کربلا

{{شروع متن}}

{{سوال}}
چرا امام حسین(ع) خانواده‌اش را به کربلا برد؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|امام حسین|فاطمی}}
قیام [[امام حسین(ع)]] بدون حضور خانواده‌اش کامل نمی‌شد. امام، زنان و فرزندانش را همراه خود به [[کربلا]] برد تا راوی رنج‌ها، گزارشگر صحنه‌های [[عاشورا]] و پیام رسان خون شهدا باشند و تبلیغات امویان نتواند بر جنایت سپاه یزید سرپوش بگذارد یا این حادثه را به گونه‌ای دیگر تحریف کند. وقتی ابن عباس به امام گفت: چرا زنان و کودکان را به عراق می‌بری؟ امام پاسخ داد: «انّ اللّه قد شاءَ اَنْ یراهُنَّ سَبایا…» خدا خواسته که آنان را اسیر ببیند.

به گفته کاشف الغطاء، اگر حسین(ع) و فرزندان او کشته می‌شدند ولی سخنرانی‌ها و افشاگری‌های خانواده‌اش پس از اسارت نبود، آثار و اهدافی که امام حسین در واژگون ساختن حکومت بنی امیه داشت، محقق نمی‌شد. اسارت اهل بیت(ع) با آن وضع رقت‌بار عواطف مردم را به نفع قیام امام(ع) و به زیان حکومت یزید برانگیخت و سخنان حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) در طول اسارت چهره واقعی حکومت یزید را برای مردم روشن کرد.

امام می‌دانست که اصحابش توسط سپاه [[یزید]] به [[شهادت]] می‌رسند و هیچ‌کس از این فاجعه و هدف آن آگاه نمی‌شوند؛ پس به کسانی نیاز دارد که ندای حق و حقیقت را به گوش همه مسلمانان برسانند، آن مروجین، زن‌ها و بچه‌های او بودند که تکمیل کننده قیام کربلا شدند. 

از هدف‌های تبلیغاتی امام این بود که اهل بیت(ع) و کودکان خود را همراه خود ببرد و به این وسیله در واقع دشمن را ناآگاهانه استخدام کرد که حامل یک عده مبلغ برای امام حسین(ع) و برای اسلام حسینی علیه یزید باشد و این یکی از مهم‌ترین عناصر تبلیغی امام حسین(ع) بود.<ref>مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، چاپ صدرا، ج۳، ص۳۴۰.</ref>

هدف امام حسین این نبود که خود، یاران و فرزندان خویش را به کشتن دهد بلکه نظر وی قیام برای توجّه دادن مردم به فساد بنی‌امیه بود، و این‌که حکومت آنها حکومت اسلامی نیست و آنها در صدد محو و نابودی اسلام هستند؛ بنابراین ایشان عالمانه اقدام به این کار نمود و به مردم ثابت کرد که اینها حاضر نیستند احدی از بنی‌هاشم زنده بماند حتی طفل شیرخوار را هم هدف تیر قرار می‌دهند، و با اهل بیت پیغمبر به نوعی رفتار می‌کنند که با امرای مشرکین هم آن‌طور سخت رفتار نکرده‌اند، نظرشان جز نابودی اسلام و آثار نبوت چیز دیگری نیست.<ref>بررسی تاریخ عاشورا، ص۳۱، (مقدمه).</ref>

مادران و همسران شهدا در روز عاشورا به رزمندگان و یاران امام روحیه می‌دادند و ایشان را در پایداری از حمایت امام تشویق می‌کردند. پرستاری و رسیدگی به بیماران و مداوای مجروحان از اهداف دیگر حضور زنان در کنار شهدای کربلا بود مانند نقش حضرت زینب در پرستاری از امام سجاد(ع) که در آن زمان حمایت او از امام سجاد(ع) استمرار سلسله امامت را در پی داشت. 
گریه‌ها و عزاداری بر شهدای کربلا به عواطف و احساسات مردم نسبت به ماجرای کربلا عمق بخشید و پیام قیام را در اذهان مردم ماندگار نمود.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان مطالعه بیشتر}}

== مطالعه بیشتر ==
# شهید مطهری، حماسه حسینی. 
# جواد محدثی، فرهنگ عاشورا.
{{مطالعه بیشتر}}

== منابع ==
{{پانویس}}
{{شاخه
 | شاخه اصلی =تاریخ
 | شاخه فرعی۱ =تاریخ و سیره معصومان
 | شاخه فرعی۲ =امام حسین(ع)
 | شاخه فرعی۳ =
}}
{{تکمیل مقاله
 | شناسه =شد
 | تیترها =
 | ویرایش =شد
 | لینک‌دهی =شد
 | ناوبری =
 | نمایه = شد
 | تغییر مسیر =شد
 | بازبینی =
 | تکمیل =
 | اولویت =
 | کیفیت =
}}
{{پایان متن}}

[[رده:کربلا]]
[[رده:درگاه امام حسین(ع)]]