۱۱٬۹۱۳
ویرایش
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۸: | خط ۸: | ||
== سجده بر خاک در سنت پیامبر(ص) و اصحاب == | == سجده بر خاک در سنت پیامبر(ص) و اصحاب == | ||
از اهل سنت و شیعه روایات فراوانی داریم که پیامبر(ص) برای سجده، پیشانی را بر خاک میگذاشتند،<ref>عرفانیان یزدی خراسانی، غلامرضا، الوضوء و السجود فی الکتاب و السنه، قم، حوزه علمیه، اول، ۱۳۷۲ش، ص۵۷.</ref> و میفرمودند: «خداوند به من چند چیز عطا فرمودند که به انبیاء گذشته نداده بودند؛ از جمله آنها، خداوند زمین را برای من سجدهگاه و پاک کننده قرار داده است، پس هر فردی از امت من در هر کجا باشند، وقت نماز که شد، همانجا به نماز بایستد.»<ref>عطائی اصفهانی، مهر نماز، اختراع شیعه یا انکار اهل سنت، قم، انتشارات حضرت عباس(س)، دوم، ۱۳۸۲، ص۲۵.</ref> | {{همچنین ببینید|حدیث پاککننده و مسجد بودن زمین}} | ||
از اهل سنت و شیعه روایات فراوانی داریم که پیامبر(ص) برای سجده، پیشانی را بر خاک میگذاشتند،<ref>عرفانیان یزدی خراسانی، غلامرضا، الوضوء و السجود فی الکتاب و السنه، قم، حوزه علمیه، اول، ۱۳۷۲ش، ص۵۷.</ref> و میفرمودند: «خداوند به من چند چیز عطا فرمودند که به انبیاء گذشته نداده بودند؛ از جمله آنها، خداوند زمین را برای من سجدهگاه و پاک کننده قرار داده است، پس هر فردی از امت من در هر کجا باشند، وقت نماز که شد، همانجا به نماز بایستد.»<ref>عطائی اصفهانی، مهر نماز، اختراع شیعه یا انکار اهل سنت، قم، انتشارات حضرت عباس(س)، دوم، ۱۳۸۲، ص۲۵.</ref> | |||
به تبعیت از پیامبر(ص) مسلمانان نیز بر خاک سجده میکردند، برای نمونه، رفتار دائمی ابوبکر این بود که بر زمین نماز میخواند، و اگر بر روی فرش میایستاد، پیشانی را بر خاک میگذاشت؛<ref>الهندی، علامه علاء الدین المتقی بن حسام الدین، کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال، بیروت، مؤسسه الرساله، سال ۱۴۰۹ ق، ج۸، ص۱۲۸.</ref> عمر، سجده را به معنای گذاشتن پیشانی و صورت بر روی زمین میدانست و بر روی زمین سجده مینمود.<ref>عطائی اصفهانی، ص۵۲.</ref> عثمان نیز بر روی زمین سجده میکرد،<ref>عطائی اصفهانی، ص۵۵.</ref> و ابن مسعود، نماز نخواند مگر بر روی زمین.<ref>عرفانیان، ص۵۷.</ref> | به تبعیت از پیامبر(ص) مسلمانان نیز بر خاک سجده میکردند، برای نمونه، رفتار دائمی ابوبکر این بود که بر زمین نماز میخواند، و اگر بر روی فرش میایستاد، پیشانی را بر خاک میگذاشت؛<ref>الهندی، علامه علاء الدین المتقی بن حسام الدین، کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال، بیروت، مؤسسه الرساله، سال ۱۴۰۹ ق، ج۸، ص۱۲۸.</ref> عمر، سجده را به معنای گذاشتن پیشانی و صورت بر روی زمین میدانست و بر روی زمین سجده مینمود.<ref>عطائی اصفهانی، ص۵۲.</ref> عثمان نیز بر روی زمین سجده میکرد،<ref>عطائی اصفهانی، ص۵۵.</ref> و ابن مسعود، نماز نخواند مگر بر روی زمین.<ref>عرفانیان، ص۵۷.</ref> |