trustworthy
۲٬۵۹۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
(آوردن مطالبی از تفاسیر ذیل آیات) |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
== دعاهای سوره بقره == | == دعاهای سوره بقره == | ||
آیه | '''آیه ۱۲۶:''' {{قرآن|وَ إِذْ قالَ إِبْراهِیمُ رَبِّ اجْعَلْ هذا بَلَداً آمِناً وَ ارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الَّثمَراتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الآخِرِ | ||
| ترجمه = و | | ترجمه = و ابراهیم گفت پروردگارا این شهر را محل امن و آسایش قرار ده و روزی اهلش را که به خدا و روز قیامت ایمان آوردهاند، فراوان گردان. | ||
}} | }} | ||
آیه | حضرت ابراهيم(ع) در اين آيه دو درخواست مهم از پروردگار براى ساكنان اين سرزمين مقدس مىكند: امنیت؛ مواهب اقتصادی. اينكه ابراهيم(ع) نخست تقاضاى امنيت و سپس درخواست مواهب اقتصادى مىكند، اشارهاى است به اين حقيقت كه تا امنيت در شهر يا كشورى حكمفرما نباشد فراهم كردن يك اقتصاد سالم ممكن نيست.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۵۱.</ref> | ||
| ترجمه = و ابراهیم | '''آیه ۱۲۷:''' {{قرآن|وَ إِذْ یَرْفَعُ إِبْراهِیمُ الْقَواعِدَ مِنَ الْبَیْتِ وَ إِسْماعِیلُ رَبَّنا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ | ||
| ترجمه = و وقتی که ابراهیم و اسماعیل دیوارهای خانه مکه را برافراشتند، گفتند پروردگارا این خدمت را از ما قبول فرما تو شنوا و دانايى. | |||
}} | }} | ||
آیه | ابراهيم و اسماعيل(ع) در كلام خود نگفتند: خدايا چه خدمتى را از ما قبول كن، تنها گفتند خدايا از ما قبول كن، تا در مقام بندگى رعايت تواضع و ناقابلى خدمت خود يعنى بناى كعبه را برسانند. معناى كلامشان اين مىشود: خدايا اين عمل ناچيز ما را بپذير، كه تو شنواى دعاى ما و داناى نيت ما هستى.<ref>طباطبايى، محمدحسين، الميزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ ه.ش، ج۱، ص۴۲۷.</ref> | ||
| ترجمه = ابراهیم و اسماعیل گفتند پروردگارا | |||
'''آیه ۱۲۸و ۱۲۹:'''{{قرآن|رَبَّنا وَ اجْعَلْنا مُسْلِمَیْنِ لَکَ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِنا أُمَّه مُسْلِمَه لَکَ وَ أَرِنا مَناسِکَنا وَ تُبْ عَلَیْنا إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ. رَبَّنا وَ ابْعَثْ فِیهِمْ رَسُولاً مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِکَ | |||
| ترجمه = [ابراهیم و اسماعیل گفتند] پروردگارا! ما را تسليم فرمان خود قرار ده و از دودمان ما امتى كه تسليم فرمانت باشد به وجود آور، و طرز پرستش خودت را به ما نشان ده، و توبه ما را بپذير، كه تو تواب و رحيمى. پروردگارا، فرزندان ما را شایسته آن گردان که برانگیزی از میان آنان رسولی که بر مردم تلاوت آیات تو کنند. | |||
}} | }} | ||
ابراهيم و اسماعيل(ع)، پنج تقاضاى مهم از خداوند جهان مىكنند، اين تقاضاها به قدرى حساب شده و جامع تمام نيازمنديهاى زندگى مادى و معنوى است كه انسان را به عظمت روح اين دو پيامبر بزرگ خدا كاملا آشنا مىسازد: | |||
# پروردگارا! ما را تسليم فرمان خودت قرار ده. | |||
# از دودمان ما نيز امتى مسلمان و تسليم در برابر فرمانت قرار ده. | |||
# طرز پرستش و عبادت خودت را به ما نشان ده، و ما را از آن آگاه ساز؛ تا بتوانيم آن گونه كه شايسته مقام تو است عبادتت كنيم. | |||
# توبه ما را بپذير و رحمتت را متوجه ما گردان كه تو تواب و رحيمى. | |||
# پروردگارا! در ميان آنها پيامبرى از خودشان مبعوث كن تا آيات تو را بر آنها بخواند و كتاب و حكمت به آنان بياموزد و آنها را پاكيزه كند.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۵۵.</ref> | |||
آیه ۲۰۱:{{قرآن|وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَه وَ فِی الآخِرَه حَسَنَه وَ قِنا عَذابَ النَّار | '''آیه ۲۰۱:''' {{قرآن|وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَه وَ فِی الآخِرَه حَسَنَه وَ قِنا عَذابَ النَّار | ||
| ترجمه = و بعضی دیگر گویند بار خدایا! ما را از نعمتهای دنیا و آخرت، هر دو، بهرهمند گردان و از شکنجه آتش دوزخ نگاهدار. | | ترجمه = و بعضی دیگر گویند بار خدایا! ما را از نعمتهای دنیا و آخرت، هر دو، بهرهمند گردان و از شکنجه آتش دوزخ نگاهدار. | ||
}} | }} | ||
آیه ۲۵۰: {{قرآن|قالُوا رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَیْنا صَبْراً وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَی الْقَوْمِ الْکافِرِینَ | مردم دو گروه هستند يكى مادى و اهل دنيا كه جز دنيا و لذتهاى زودگذر آن چيزى نمىخواهند اينان در آخرت بهرهاى ندارند.<ref>سوره بقره، آیه۲۰۰: {{قرآن| فَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا وَ ما لَهُ فِي الْآخِرَه مِنْ خَلاقٍ|ترجمه= از جمله مردم كسى است كه مىگويد: پروردگارا به ما در دنيا (از دنيا) عطا كن. او را در آخرت نصيبى نيست.}}</ref> ديگرى اهل دنيا و آخرت كه مىخواهند در هر دو جهان از نعمتهاى خدا بهرهمند باشند شما از گروه دوم باشيد.<ref>سوره بقره، آیه۲۰۱.</ref> ناگفته نماند خواستن هر دو گروه به زبانحال است يعنى اعمالشان و طرز تفكرشان چنين حكايت مىكند.<ref>قرشى بنابى، علىاكبر، تفسير احسن الحديث، تهراند، بنياد بعثت، مركز چاپ و نشر، چاپ دوم، ۱۳۷۵ ش، ج۱، ص۳۶۷.</ref> | ||
'''آیه ۲۵۰:''' {{قرآن|قالُوا رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَیْنا صَبْراً وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَی الْقَوْمِ الْکافِرِینَ | |||
| ترجمه = گفتند بار پروردگارا به ما صبر و استواری بخش و ما را ثابتقدم دار و ما را بر شکست کافران یاری فرما. | | ترجمه = گفتند بار پروردگارا به ما صبر و استواری بخش و ما را ثابتقدم دار و ما را بر شکست کافران یاری فرما. | ||
}} | }} | ||
هنگامى كه لشكر طالوت و بنى اسرائيل در برابر جالوت و سپاهيان او كه لشكر نيرومند بودند، قرار گرفتند، دست به دعا برداشتند و از خداوند سه چيز طلب كردند: | |||
# شكيبايى و استقامت، در آخرين حد آن. | |||
# گامهاى استوار بدار در میدان جنگ تا از جا كنده نشود. ثبات قدم از نتائج روح استقامت و صبر است. | |||
# پیروزی بر کافران كه در واقع هدف اصلى جهاد را تشكيل مىدهد و نتيجه نهايى صبر و استقامت و ثبات قدم است.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۲۴۵.</ref> | |||
آیه ۲۸۶: {{قرآن|رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسِینا أَوْ أَخْطَأْنا رَبَّنا وَ لا تَحْمِلْ عَلَیْنا إِصْراً کَما حَمَلْتَهُ عَلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِنا رَبَّنا وَ لا تُحَمِّلْنا ما لا طاقَه لَنا بِهِ وَ اعْفُ عَنَّا وَ اغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا أَنْتَ مَوْلانا فَانْصُرْنا عَلَی الْقَوْمِ الْکافِرِینَ | '''آیه ۲۸۶:''' {{قرآن|رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسِینا أَوْ أَخْطَأْنا رَبَّنا وَ لا تَحْمِلْ عَلَیْنا إِصْراً کَما حَمَلْتَهُ عَلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِنا رَبَّنا وَ لا تُحَمِّلْنا ما لا طاقَه لَنا بِهِ وَ اعْفُ عَنَّا وَ اغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا أَنْتَ مَوْلانا فَانْصُرْنا عَلَی الْقَوْمِ الْکافِرِینَ | ||
| ترجمه = پروردگارا! ما را بر آنچه به فراموشی یا به خطا کردهایم، مؤاخذه مکن، بار پروردگارا! تکلیف گران و طاقت فرسا، چنانکه بر پیشینیان نهادی، بر ما مگذار، بار پروردگارا! بار تکلیفی فوق طاقت ما را بدوش منه و بیامرز و ببخش گناه ما را و بر ما رحمت فرما، تنها سلطان ما و یاور ما توئی، ما را بر (مغلوب کردن) گروه کافران یاری فرما. | | ترجمه = پروردگارا! ما را بر آنچه به فراموشی یا به خطا کردهایم، مؤاخذه مکن، بار پروردگارا! تکلیف گران و طاقت فرسا، چنانکه بر پیشینیان نهادی، بر ما مگذار، بار پروردگارا! بار تکلیفی فوق طاقت ما را بدوش منه و بیامرز و ببخش گناه ما را و بر ما رحمت فرما، تنها سلطان ما و یاور ما توئی، ما را بر (مغلوب کردن) گروه کافران یاری فرما. | ||
}} | }} | ||
قرآن در این آیه به دنبال اين دو اصل اساسى؛ تكليف به مقدار قدرت<ref>سوره بقره، آیه۲۸۶:{{قرآن|لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها |ترجمه= خداوند هيچ كس را، جز به اندازه توانايىاش، تكليف نمىكند.}}</ref> و هر كسى مسئول اعمال خويش بودن،<ref>سوره بقره، آیه۲۸۶: {{قرآن| لَها ما كَسَبَتْ وَ عَلَيْها مَا اكْتَسَبَتْ.|ترجمه=(انسان) هر كار را انجام دهد، براى خود انجام داده و هر كار (بدى) كند، به زيان خود كرده است.}}</ref> از زبان مؤمنان هفت درخواست از درگاه پروردگار بيان مىكند كه در واقع آموزشى است براى همگان كه چه بگويند و چه بخواهند. تقاضاهاى مومنان شامل دنيا و آخرت و پيروزيهاى فردى، اجتماعى و عفو، بخشش و رحمت الهى مىگردد.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۹۹.</ref> | |||
== دعاهای سوره آلعمران == | == دعاهای سوره آلعمران == | ||
دعا در سوره آلعمران | دعا در سوره آلعمران ۱۶ مورد آمده است. | ||
آیه ۸: {{قرآن|رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنا وَ هَبْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَه إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ | '''آیه ۸:''' {{قرآن|رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنا وَ هَبْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَه إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ | ||
| ترجمه = بار پروردگارا! ما را به باطل میل مده پس از آنکه بحق هدایت فرمودی و بما از لطف خویش رحمتی عطا فرما، که همانا توئی بخشنده بیعوض و منّت. | | ترجمه = بار پروردگارا! ما را به باطل میل مده پس از آنکه بحق هدایت فرمودی و بما از لطف خویش رحمتی عطا فرما، که همانا توئی بخشنده بیعوض و منّت. | ||
}} | }} | ||
آیه ۱۶: {{قرآن|الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنا إِنَّنا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ قِنا عَذابَ النَّارِ | راسخين در علم است پس از اقرار به اينكه تمام آیات قرآن از جانب خداوند است،<ref>سوره آل عمران، آیه۷.</ref> از خدا طلب ميكنند كه ما را بر اين عقيده ثابت قدم فرما و اين عقيده را از ما مگیر.<ref>طيب، عبدالحسين، اطيب البيان في تفسير القرآن، تهران، اسلام، چاپ دوم، ۱۳۶۹ش، ج۳، ص۱۱۵.</ref> | ||
'''آیه ۱۶:''' {{قرآن|الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنا إِنَّنا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ قِنا عَذابَ النَّارِ | |||
| ترجمه = آنان که میگویند پروردگارا! ایمان آوردیم؛ پس گناهان ما را ببخش و ما را از عذاب آتش جهنم نگاهدار. | | ترجمه = آنان که میگویند پروردگارا! ایمان آوردیم؛ پس گناهان ما را ببخش و ما را از عذاب آتش جهنم نگاهدار. | ||
}} | }} | ||
آیه ۳۵: {{قرآن|إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ | خداوند در آیه ۱۵ سوره آل عمران، نعمتهای بهشتی را برای اهل تقوا میشمارد: {{قرآن| قُلْ أَ أُنَبِّئُكُمْ بِخَيْرٍ مِنْ ذلِكُمْ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها وَ أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ وَ اللَّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ|ترجمه= بگو: آيا شما را از چيزى آگاه كنم كه از اين (سرمايههاى مادى) بهتر است؟" براى كسانى كه پرهيزكارى پيشه كردهاند، در نزد پروردگارشان، باغهايى است كه نهرها از پاى درختانش مىگذرد، هميشه در آن خواهند بود و همسرانى پاكيزه و خشنودى خداوند (نصيب آنهاست). و خدا به (امور) بندگان، بيناست.}} در ادامه دعاهای اهل تقوا را بیان میکند | ||
| ترجمه = | |||
متقين با ذكر ربوبيت خدا، اظهار عبوديت نموده، از او كه پرورش دهنده ايشان است مىخواهند به حالشان رحم كند، حاجتشان را برآورد، گناهشان را ببخشد و از عذاب جهنم برهاند. منظور اهل تقوا اين نيست كه بر خدا منت نهند كه ما به تو ايمان آوردهايم، بلكه منظورشان اين است كه از خدا بخواهند وعدهاى كه به بندگانش داده است،<ref>سوره احقاف، آيه ۳۱: {{قرآن|وَ آمِنُوا بِهِ يَغْفِرْ لَكُمْ|ترجمه=به وى ايمان آوريد تا شما را بيامرزد}}</ref> در حق آنان عملى سازد.<ref>طباطبايى، محمدحسين، الميزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۱۷۴.</ref> | |||
'''آیه ۳۵:''' {{قرآن| إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما في بَطْني مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنْتَ السَّميعُ الْعَليمُ | |||
| ترجمه = (به ياد آوريد) هنگامى را كه همسرِ عمران گفت: خداوندا! آنچه را در رحم دارم، براى تو نذر كردم، كه آزاد(براى خدمت خانه تو) باشد. از من بپذير، كه تو شنوا و دانايى! | |||
}} | }} | ||
آیه ۳۸: {{قرآن| | تاكيد همسر عمران(ع)) در باره پيمان و در خواست آنستكه پروردگار اين فرزند را براى عبادت بپذيرد و ذكر دو صفت پروردگار{{قرآن| السَّميعُ الْعَليمُ}} تاكيد در دعا است كه بار إلها تو بصحّت پيمان و در خواست من آگاه هستى كه از صميم قلب اراده و فرمان تو را پذيرفتم و فرزند خود را تسليم نمودم كه بعبادت و بندگى اختصاص يابد.<ref>حسينى همدانى، محمد، انوار درخشان در تفسير قرآن، تهران، لطفى، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۶۴.</ref> | ||
| ترجمه = در | |||
}} | '''آیه ۳۸:''' {{قرآن| هُنالِكَ دَعا زَكَرِيَّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعاء | ||
| ترجمه = در آنجا بود كه زكريا، پروردگار خويش را خواند و عرض كرد: خداوندا! از طرف خود، فرزند پاكيزهاى به من عطا فرما كه تو دعا را مىشنوى. | |||
}} | |||
انگيزه زكريا(ع) از اينكه گفت: {{قرآن|رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّه طَيِّبَه} اين بود كه در اين درخواست كرامتى بود كه از خدا در باره خصوص مريم مشاهده كرد، كرامتى كه دلش را از اميد پر كرده و وادارش ساخت كه چنين درخواست عظيم و كرامت مهمى را بكند، لذا بايد گفت: منظورش از ذريه طيبه، فرزندى بوده كه نزد خدا كرامتى شبيه به كرامت مريم و شخصيتى چون او داشته باشد. به همين جهت است كه خداى تعالى عين همين درخواست را در بارهاش مستجاب نمود، يحيى(ع) را باو داد كه شبيهترين انبيا به عيسى(ع) است و جامعترين پيغمبرى است كه همه صفات كمال و كرامتهاى موجود در مريم و عيسى را دارا بود.<ref>طباطبايى، محمدحسين، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۲۷۴.</ref> | |||
آیه ۵۳: {{قرآن|رَبَّنا آمَنَّا بِما أَنْزَلْتَ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاکْتُبْنا مَعَ الشَّاهِدِینَ | '''آیه ۵۳:''' {{قرآن|رَبَّنا آمَنَّا بِما أَنْزَلْتَ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاکْتُبْنا مَعَ الشَّاهِدِینَ | ||
| ترجمه = پروردگارا! ما به کتابی که فرستادی ایمان آورده و از رسول تو پیروی کردیم، نام ما را در صحیفه اهل یقین ثبت فرما. | | ترجمه = پروردگارا! ما به کتابی که فرستادی ایمان آورده و از رسول تو پیروی کردیم، نام ما را در صحیفه اهل یقین ثبت فرما. | ||
}} | }} | ||
آیه ۱۴۷: {{قرآن| | '''آیه ۱۴۷:''' {{قرآن| رَبَّنَا اغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ إِسْرافَنا في أَمْرِنا وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرينَ | ||
| ترجمه = | | ترجمه = پروردگارا! گناهان ما را ببخش! و از تندرويهاى ما در كارها، چشمپوشى كن! قدمهاى ما را استوار بدار! و ما را بر جمعيّت كافران، پيروز گردان. | ||
}} | }} | ||
آیه | خداوند در آیه قبل جهادگران را توصیف میکند که و چه بسيار پيامبرانى كه مردان الهى فراوانى به همراه آنها جنگ كردند، آنها هيچگاه در برابر آنچه در راه خدا به آنها مىرسيد سست نشدند و ناتوان نگرديدند و تن به تسليم ندادند و خداوند استقامت كنندگان را دوست دارد. در ادامه دعای این مجاهدان را بیان میکند. در آیه بعد میگوید که خداوند پاداش اين جهان و پاداش نيك آن جهان را به آنها داد و خداوند نيكوكاران را دوست مىدارد. | ||
'''آیات پایانی سوره آل عمران:''' تمام آيات قرآن داراى اهميت است، زيرا همگى كلام خداست و براى تربيت و نجات بشريت نازل شده است، اما در ميان آنها بعضى درخشندگى خاصى دارد، از جمله آیات ۱۹۰ تا ۲۰۰ سوره آل عمران از فرازهاى تكان دهنده قرآن است كه مجموعهاى از معارف دينى آميخته با لحن لطيف مناجات و نيايش، در شكل يك نغمه آسمانى مىباشد.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۲۱۳.</ref> یکی از برجستگیهای این آیات، دعاهای صاحبان اندیشه است: | |||
* آیه ۱۹۱: {{قرآن|رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ | |||
| ترجمه = گویند پروردگارا! این دستگاه با عظمت را بیهوده نیافریدهای، پاک و منزّهی، ما را به لطف خود از عذاب آتش دوزخ نگاهدار. | | ترجمه = گویند پروردگارا! این دستگاه با عظمت را بیهوده نیافریدهای، پاک و منزّهی، ما را به لطف خود از عذاب آتش دوزخ نگاهدار. | ||
}} | }} | ||
* '''آیه ۱۹۳:''' {{قرآن|رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِیاً یُنادِی لِلْإِیمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ کَفِّرْ عَنَّا سَیِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ | |||
آیه ۱۹۳: {{قرآن|رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِیاً یُنادِی لِلْإِیمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ | |||
| ترجمه = پروردگارا! ما چون صدای منادیی که خلق را به ایمان میخواند شنیدیم اجابت کردیم و ایمان آوردیم. پروردگارا! از گناهان ما درگذر و زشتی کردار ما را بپوشان و هنگام جان سپردن ما را با نیکان محشور گردان. | | ترجمه = پروردگارا! ما چون صدای منادیی که خلق را به ایمان میخواند شنیدیم اجابت کردیم و ایمان آوردیم. پروردگارا! از گناهان ما درگذر و زشتی کردار ما را بپوشان و هنگام جان سپردن ما را با نیکان محشور گردان. | ||
}} | }} | ||
* '''آیه ۱۹۴:''' {{قرآن|رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلی رُسُلِکَ وَ لا تُخْزِنا یَوْمَ الْقِیامَه إِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمِیعادَ | |||
آیه ۱۹۴:{{قرآن|رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلی رُسُلِکَ وَ لا تُخْزِنا یَوْمَ الْقِیامَه إِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمِیعادَ | |||
| ترجمه = پروردگارا! ما را از آنچه به رسولان خود وعده دادی، نصیب فرما و محروم مگردان که وعده تو هرگز تخلف نخواهد کرد. | | ترجمه = پروردگارا! ما را از آنچه به رسولان خود وعده دادی، نصیب فرما و محروم مگردان که وعده تو هرگز تخلف نخواهد کرد. | ||
}} | }} | ||
خداوند بعد از شمردن فشردهاى از ايمان، برنامههاى عملى و درخواستهاى صاحبان فكر و نيايشهاى آنها، به صراحت از اجابت درخواستهای آنان سخن به میان آورده است که خدا عمل هیچ کسی را ضایع نمیکند.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج، ص۲۲۱.</ref> | |||
[[سوره اعراف]] با ۱۰ مورد دعا (آیات ۲۳، ۴۳، ۴۷، ۸۹، ۱۲۶، ۱۴۳، ۱۵۱، ۱۵۵، ۱۵۶، ۱۹۶) و [[سوره مؤمنون]] با ۸ مورد دعا (آیات ۲۸، ۲۹، ۹۳، ۹۴، ۹۷، ۹۸، ۱۰۹، ۱۱۸) و [[سوره ابراهیم]] با ۶ مورد دعا (آیات ۳۵، ۳۷، ۳۸، ۳۹، ۴۰، ۴۱) در رتبههای بعدی قرار دارند. | |||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
خط ۱۰۱: | خط ۱۲۳: | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | | بازبینی نویسنده = | ||
خط ۱۰۷: | خط ۱۲۹: | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = ج | | اولویت = ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت = ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:آیات و سورهها]] | [[رده:آیات و سورهها]] |