automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
دوره‌های اخباریگری: تفاوت میان نسخه‌ها
←حدیث‌گرایی در عصر غیبت و پس از آن
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
== بنیانگذاری مکتب اخباری توسط محمد امین استرابادی == | == بنیانگذاری مکتب اخباری توسط محمد امین استرابادی == | ||
محمد امین استرابادی (درگذشته ۱۰۳۳) را بنیانگذار مکتب اخباری می‌دانند.<ref> | محمد امین استرابادی (درگذشته ۱۰۳۳) را بنیانگذار مکتب اخباری می‌دانند.<ref>فائز، قاسم، محمد شریفی ، «پیدایش، سیر تطور و تداوم اخباریگری»، دوفصلنامه کتاب قیم، پاییز و زمستان ۱۳۹۳، دوره ۴، شماره ۱۱ (ویژه علوم قرآن و حدیث).</ref> اخباریگری جدید که از ملا امین استرآبادی آغاز شد، دارای دیدگاه‌های ویژه‌ای است.<ref>حدیث پژوهی، مهریزی، مهدی، ج۱، ص۹۸.</ref> اوج جریان اخباریگری در زمان او شکل گرفت. وی متأثر از استاد خود میرزا محمد استرآبادی که گرایش اخباری داشت بود و نخست کتابی به نام [[الفوائد المدنیة]] تألیف کرد، و در آن اجتهاد را در استنباط احکام شرعی حوادث واقع مورد انکار قرار داد.<ref>ادوار اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامی، جناتی، محمدابراهیم، ج۱، ص۳۰۹</ref> | ||
استرابادی اخباریگری را روش اصحاب ائمه می‌دانست و اعتقاد داشت شیخ مفید و سید مرتضی و مجتهدان بعدی، با متمایل شدن به فقه سنی، اصول فقه را وارد فقه شیعه کردند.<ref>صبوریان، محسن، و حمید پارسانیا، «تحلیلی پیرامون فراز و فرود اخباریان»، تاریخ اسلام و ایران، دوره جدید، تابستان ۱۳۹۷ش، شماره ۳۸.</ref> | استرابادی اخباریگری را روش اصحاب ائمه می‌دانست و اعتقاد داشت شیخ مفید و سید مرتضی و مجتهدان بعدی، با متمایل شدن به فقه سنی، اصول فقه را وارد فقه شیعه کردند.<ref>صبوریان، محسن، و حمید پارسانیا، «تحلیلی پیرامون فراز و فرود اخباریان»، تاریخ اسلام و ایران، دوره جدید، تابستان ۱۳۹۷ش، شماره ۳۸.</ref> | ||
اخباریگری به صورت یک مکتب با یک سلسله اصول معین که منکر حجیت عقل و حجیت و سندیت قرآن شود از محمد امین استرابادی آغاز گردید. اخباریان از این پس است که می‌گویند اجماع، بدعت اهل تسنن است و از میان ادله اربعه یعنی کتاب و سنت و اجماع و عقل، تنها سنت حجت است. آنها مدعی هستند که همه اخباری که در کتب اربعه آمده صحیح و معتبر بلکه قطعی الصدور است.<ref>ده گفتار، | اخباریگری به صورت یک مکتب با یک سلسله اصول معین که منکر حجیت عقل و حجیت و سندیت قرآن شود از محمد امین استرابادی آغاز گردید. اخباریان از این پس است که می‌گویند اجماع، بدعت اهل تسنن است و از میان ادله اربعه یعنی کتاب و سنت و اجماع و عقل، تنها سنت حجت است. آنها مدعی هستند که همه اخباری که در کتب اربعه آمده صحیح و معتبر بلکه قطعی الصدور است.<ref>مطهری، مرتضی، ده گفتار، ج۱، ص۱۰۴.</ref> | ||
پیش از او افرادی مانند [[شهید ثانی]]، [[صاحب معالم]]، [[صاحب مدارک]]، [[محقق اردبیلی]] به تفکر اخباری گرایش اعتدالی داشتند. | پیش از او افرادی مانند [[شهید ثانی]]، [[صاحب معالم]]، [[صاحب مدارک]]، [[محقق اردبیلی]] به تفکر اخباری گرایش اعتدالی داشتند. | ||
برخی گرایش شدید استرابادی به اخبار را عکس‌العمل شدید در برابر عقل‌گرایی مرحوم محقّق اردبیلی و شاگردان و پیروانش می‌دانند.<ref>دائرة المعارف فقه مقارن، | برخی گرایش شدید استرابادی به اخبار را عکس‌العمل شدید در برابر عقل‌گرایی مرحوم محقّق اردبیلی و شاگردان و پیروانش می‌دانند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، دائرة المعارف فقه مقارن، ج۱، ص۱۱۹</ref> | ||
== دوران تسلط اخباریگری (قرن یازدهم و دوازدهم) == | == دوران تسلط اخباریگری (قرن یازدهم و دوازدهم) == | ||
مکتب اخباری در دو قرن یازده و دوازده مکتب فکری بلامنازع بیشتر حوزه‌های علمیه بوده است. دانش اصولِ فقه از جنبش اخباری لطمات بسیار خورد.<ref> | مکتب اخباری در دو قرن یازده و دوازده مکتب فکری بلامنازع بیشتر حوزه‌های علمیه بوده است. دانش اصولِ فقه از جنبش اخباری لطمات بسیار خورد.<ref>قیصری، احسان، «اخباریان»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۵۶۹.</ref> گرایش گسترده اخباری‌ها به روایات معصومین(ع) و دوری گزیدن از منابع معرفتی دیگر، همانند قرآن و عقل، علت اصلی نام‌گذاری این گروه به «اخباریان» است.<ref>طباطبایی، محمد کاظم، تاریخ حدیث شیعه، ص۲۱۷.</ref> در این دوره کتاب‌های حدیثی عظیمی مانند [[بحارالانوار]]، [[وسائل الشیعه]]، [[الوافی]] و نیز شروحی بر کتب اربعه مانند روضة المتقین، مرآة العقول و ملاذ‌الأخیار، و صدها کتاب حدیثی کوچک و بزرگ دیگر در این دوره به رشته نگارش درآمد.<ref>صفره، حسین، تاریخ حدیث شیعه در سده‌های دوازدهم و سیزدهم هجری، ج۱، ص۳۳.</ref> | ||
اخباریگری، از دهه‌های نخستین قرن دوازدهم، بر همه مراکز علمی شیعه در ایران و عراق غلبه کرد و به مدت چند دهه، فقه شیعی را در انحصار خود داشت و آن‌چنان رشد کرد که در طی قرن دوازدهم، عده بسیاری از دانشمندان بزرگ شیعه، اخباری بودند. | اخباریگری، از دهه‌های نخستین قرن دوازدهم، بر همه مراکز علمی شیعه در ایران و عراق غلبه کرد و به مدت چند دهه، فقه شیعی را در انحصار خود داشت و آن‌چنان رشد کرد که در طی قرن دوازدهم، عده بسیاری از دانشمندان بزرگ شیعه، اخباری بودند. | ||
مبارزهٔ اصولیان و اخباریان که از سدهٔ ۱۱ ق آغاز گردید و با تندروی‌های اخباریان ادامه یافت، در نهایت از سوی مجتهدان و در رأس ایشان [[آقا وحید بهبهانی]] به مبارزه‌ای جدی و منسجم بر ضد اخباریگری تبدیل شد.<ref> | مبارزهٔ اصولیان و اخباریان که از سدهٔ ۱۱ ق آغاز گردید و با تندروی‌های اخباریان ادامه یافت، در نهایت از سوی مجتهدان و در رأس ایشان [[آقا وحید بهبهانی]] به مبارزه‌ای جدی و منسجم بر ضد اخباریگری تبدیل شد.<ref>قیصری، احسان، «اخباریان»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۵۳۷.</ref> | ||
از علمای اخباری این دو قرن می‌توان به [[محمد تقی مجلسی]]، ملا عبدالله تونی، شیخ حسین کرکی، [[ملا محسن فیض کاشانی]]، ملا محمد طاهر قمی، [[شیخ حر عاملی]]، [[علامه مجلسی]]، شیخ سلیمان بحرانی، [[میرزا محمد اخباری]]، [[شیخ یوسف بحرانی]] و… نام برد. | از علمای اخباری این دو قرن می‌توان به [[محمد تقی مجلسی]]، ملا عبدالله تونی، شیخ حسین کرکی، [[ملا محسن فیض کاشانی]]، ملا محمد طاهر قمی، [[شیخ حر عاملی]]، [[علامه مجلسی]]، شیخ سلیمان بحرانی، [[میرزا محمد اخباری]]، [[شیخ یوسف بحرانی]] و… نام برد. | ||