automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۵٬۸۱۶
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
فیض کاشانی نیز علم جفر را شاخهای از علم الحروف دانسته است. برخی از علما به نقل از شیخ بهائی) گفتهاند: جفر جدولی است که ۲۸ حرف دارد که هر جزئی از آن ۲۸ صفحه دارد و تمام صفحات مشتمل بر ۲۸ سطر است، در هر سطری ۲۸ بیت وجود دارد و تمام بیتها چهار حرف دارند؛ حرف اول به تعداد جزء و حرف دوم به تعداد صفحهها، حرف سوم به تعداد سطرها و حرف چهارم به تعداد بیوت است. | فیض کاشانی نیز علم جفر را شاخهای از علم الحروف دانسته است. برخی از علما به نقل از شیخ بهائی) گفتهاند: جفر جدولی است که ۲۸ حرف دارد که هر جزئی از آن ۲۸ صفحه دارد و تمام صفحات مشتمل بر ۲۸ سطر است، در هر سطری ۲۸ بیت وجود دارد و تمام بیتها چهار حرف دارند؛ حرف اول به تعداد جزء و حرف دوم به تعداد صفحهها، حرف سوم به تعداد سطرها و حرف چهارم به تعداد بیوت است. | ||
در اینکه آیا میان علم جفر امروزی و جفری که در نزد اهلبیت | در اینکه آیا میان علم جفر امروزی و جفری که در نزد اهلبیت است ارتباطی وجود دارد، دو دیدگاه مطرح شده است: برخی ارتباط میان آن دو را منکر شدهاند .لکن عده زیادی از علمای شیعه معتقدند که کتاب جفر، کتابی است که در آن اسرار و علوم اهلبیت (ثبت شده است . وامام علی حروف تهجی بیست و هشتگانه را بر طریق بسط اعظم بر روی پوست گوسفندی نوشتند تا از آن طریق مخصوص و شرایط معین و الفاظ ویژه، آنچه را که در لوح قضا و قدر نوشته شده است، استخراج کند، و این علمی است که ائمه اطهار (از همدیگر به ارث میبرند. بر این اساس میتوان گفت ریشه علم جفر کنونی از امیرالمؤمنین است، و به همین خاطر اربابان این علم نیز خود را به حضرت منسوب میکنند. مرحوم آیة الله گلپایگانی در ارشاد السائل فراگیری علم جفر را جایز دانسته، و اظهار میدارد که جفر کامل نزد ائمه (است، و آنچه نزد مردم است خطایش از صوابش بیشتر است<ref>احمد شجاعی، محمد فرضی پوریان، تحلیلی درباره جفر و جامعه، دو منبع علم امام، فصلنامه علمی پژوهشی کلام اسلامی، دوره ۲۶، شماره ۱۰۲، سال ۱۳۹۶، ص۷۷ ۹۸.</ref> | ||
.{{پایان پاسخ}} | .{{پایان پاسخ}} | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
* . | |||
* مجموعه علوم علم جفر آیات و روایات اسم اعظم و اشعار شیخ بهایی، محمد عطاری، قم، ۱۳۶۵. | |||
* رساله فی مصطلحات علم الجفر، کمال الدین حسین اخلاطی، قم. | |||
{{پایان مطالعه بیشتر}} | {{پایان مطالعه بیشتر}} | ||